«Θα έχουμε μια ομαλή μετάβαση σε μια… δεύτερη θητεία Τραμπ», δήλωσε την Τρίτη ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο.
Την επόμενη ημέρα ο Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ Ουίλιαμ Μπαρ έδωσε εντολή στους ομοσπονδιακούς εισαγγελείς να ανοίξουν έρευνα για πιθανές παρατυπίες στην εκλογική διαδικασία.
Eνδιαμέσως, με εντολή Τραμπ καρατομείτο και όλη ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου μετά την απόλυση του υπουργού Αμυνας Μαρκ Εσπερ. Και σήμερα, ο σύμβουλος του αμερικανού προέδρου Πίτερ Ναβάρο επιβεβαίωσε το μήνυμα Πομπέο: «Στον Λευκό Οίκο συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για μια δεύτερη θητεία Τραμπ», δήλωσε στο FOX.
Τα μηνύματα αυτά φοβίζουν και κλονίζουν την συστημική, δημοκρατική Αμερική. Και εγείρουν το ερώτημα μέχρι που, πραγματικά, μπορεί να φθάσει ο Ντόναλντ Τραμπ για να παραμείνει στον Λευκό Οίκο παρά την εκλογική του ήττα.
Μπορεί ο Τραμπ να φθάσει στο πολιτικό πραξικόπημα;
Είναι το ερώτημα που ο Guardian θέτει σε ακόμη πιο προωθημένη, και ανησυχητική, εκδοχή: «Μπορεί ο Τραμπ να φθάσει έως το πολιτικό πραξικόπημα για να διασφαλίσει μια δεύτερη θητεία;».
Το πολιτικό πραξικόπημα, εν προκειμένω, έχει την έννοια της συνταγματικής εκτροπής και ο Guardian θέτει δύο ενδεχόμενα μιας τέτοιας, ακραίας μεν, αλλά υπαρκτής εκδοχής.
Ο πρώτος φόβος που διατυπώνεται από αναλυτές και στελέχη των Δημοκρατικών είναι μια ανατροπή του αποτελέσματος στο Κολλέγιο των εκλεκτόρων. Το εάν, δηλαδή, μπορούν τα νομοθετικά σώματα Πολιτειών που έχουν ρεπουμπλικανική πλειοψηφία να στείλουν στις 14 Δεκεμβρίου για την ψηφοφορία που θα αναδείξει τον πρόεδρο στο Κολλέγιο εκλέκτορες που θα επιλέξουν Τραμπ και όχι Μπάιντεν.
“Βαθιά αντιδημοκρατική η αλλοίωση του σώματος των εκλεκτόρων”
«Εάν αυτή η χώρα εξακολουθεί να λειτουργεί με βάση τον νόμο, δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο», λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Irvine της Καλιφόρνια Ρίτσαρντ Χέιζεν, τονίζοντας: «Θα ήταν μια ωμή, αντιδημοκρατική ενέργεια να χρησιμοποιηθεί η Βουλή κάθε Πολιτείας για να αλλοιωθεί η βούληση των ψηφοφόρων».
Πιθανό ανάχωμα ακόμη κι εάν εκδηλωθεί κάποια τέτοια κίνηση θεωρούνται οι κυβερνήτες των Πολιτειών που, σε καίριες περιπτώσεις, όπως εκείνες της Πενσιλβάνια και του Μίσιγκαν, είναι Δημοκρατικοί. Οι κυβερνήτες μπορούν να παρέμβουν και να στείλουν τους εκλέκτορες εκείνους που αντιπροσωπεύουν και το εκλογικό αποτέλεσμα.
Το Κογκρέσο και το Ανώτατο Δικαστήριο
Τι γίνεται όμως σε περίπτωση διαφωνίας πολιτειακής κυβέρνησης και Βουλής για το ποιοι θα οριστούν εκλέκτορες;
Ο νόμος ορίζει ότι τότε παρεμβαίνει το Κογκρέσο κι έχει τον τελικό λόγο – πρόκειται όμως για νομοθεσία εξαιρετικά περίπλοκη που επιδέχεται διάφορες ερμηνείες. Μία εξ αυτών υποστηρίζει πως ο πρόεδρος της Γερουσίας, Μάικ Πενς, έχει τότε τον τελικό λόγο, ενώ σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ Βουλής και Κογκρέσσου η εκλογή προέδρου πάει στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Και στο έσχατο σενάριο, εάν η κατάσταση δεν έχει ξεκαθαρίσει έως τις 29 Ιανουαρίου, το σύνταγμα προβλέπει ότι χρέη προέδρου αναλαμβάνει ο πρόεδρος της Βουλής, δηλαδή εν προκειμένω η Νάνσι Πελόσι.
Όλα αυτά όμως, κατά τον καθηγητή της Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Ρίτσαρντ Πάιλντς «παραπέμπουν πολύ περισσότερο σε ένα δυστοπικό, φανταστικό σενάριο παρά σε ό,τι πραγματικά θα μπορούσε να συμβεί στις ΗΠΑ το 2021».
