Καθώς πλησιάζει η ώρα της πενταμερούς για το Κυπριακό και η Άγκυρα, αλλά και η κυβέρνηση-μαριονέτα στα Κατεχόμενα, εμφανίζονται αποφασισμένες να τινάξουν στον αέρα για άλλη μια φορά τις διπλωματικές προσπάθειες επίλυσης του προβλήματος, ένας Αμερικανός αναλυτής θέτει το ζήτημα σε τελείως διαφορετική βάση.
Με άρθρο του στο National Interest, ο Μάικλ Ρούμπιν, επιστημονικός συνεργάτης του American Enterprise Institute, δηλώνει ότι η ώρα της διπλωματίας με την Τουρκία για το Κυπριακό έχει τελειώσει και ότι πλέον η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά και να επιβάλλει αυστηρές και μαζικές κυρώσεις στην Άγκυρα και στο καθεστώς της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» με σαφή και ξεκάθαρο στόχο, όχι μια λύση ομοσπονδίας ή κάποιου άλλου σχήματος, αλλά την αποχώρηση των Τούρκων από τα Κατεχόμενα και την διάλυση του μορφώματος της «ΤΔΒΚ».
Καμία νομιμοποίηση της κατοχής
Ο Ρούμπιν ξεκαθαρίζει ότι η κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου από την Τουρκία, αν είχε κάποια νομιμοποίηση όταν έγινε πριν από 47 χρόνια, πλέον είναι ξεκάθαρα μια κατοχή με στόχο τη λεηλασία του πλούτου της περιοχής και μετατροπής της σε τουρκική αποικία. Μάλιστα, τη συγκρίνει με την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ, όταν ο Σαντάμ Χουσέιν, επικαλούμενος κλοπή ιρακινού πετρελαίου μέσω κεκλιμένων γεωτρήσεων, αλλά και ισχυριζόμενος ότι το Κουβέιτ ιστορικά ήταν κομμάτι του Ιράκ.
Σύμφωνα με τον Ρούμπιν, σε αντίθεση με την αντιμετώπιση του Κυπριακού, τα Ηνωμένα Έθνη σε «χρόνο μηδέν» εξέδωσαν αποφάσεις και ψηφίσματα τα οποία ουσιαστικά οδηγούσαν σε οικονομικό στραγγαλισμό του Ιράκ -πριν καν οι συμμαχικές δυνάμεις προχωρήσουν σε επιχειρήσεις στο Κουβέιτ, για τις οποίες το Σ.Α. του ΟΗΕ ουσιαστικά έδωσε το «πράσινο φως» με την απόφαση 678, στις 29 Νοεμβρίου του 1990, λιγότερο από τέσσερις μήνες από την εισβολή του Ιράκ στο Κουβέιτ.
Αποδόμηση της «ισχυρής Τουρκίας»
Ο Ρούμπιν, μάλιστα, απορρίπτει κατηγορηματικά τις αιτιάσεις ότι η Τουρκία είναι μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη, σημειώνοντας ότι το 1990 το Ιράκ διέθετε τον πέμπτο μεγαλύτερο στρατό στον πλανήτη, ενώ σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας καταλαμβάνουν την 15η θέση στον κόσμο. Επίσης, αποδομεί τα επιχειρήματα του Ερντογάν περί ισχυρής οικονομίας της Τουρκίας, σημειώνοντας ότι χρειάστηκαν περιορισμένες κυρώσεις των ΗΠΑ για την απελευθέρωση του πάστορα Άντριου Μπράνσον, για να μπει η τουρκική οικονομία σε καθοδικό σπιράλ που απειλεί να την πετάξει εκτός των 20 ισχυροτέρων οικονομιών του κόσμου.
Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι παρά το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι έχουν μια πιο «οικονομίστικη» προσέγγιση στις διεθνείς σχέσεις και παρά το ότι το Ιράκ αποτελούσε από τους βασικούς εξαγωγείς πετρελαίου προς την Ε.Ε., δεν δίστασαν ούτε λεπτό να επιβάλλουν σκληρές και αμείλικτες κυρώσεις στη Βαγδάτη. Αντιθέτως, η Τουρκία έχει μια οικονομία που ουσιαστικά εξαρτάται από τις σχέσεις της με τις Βρυξέλλες, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει έναν ισχυρό μοχλό πίεσης προς την Άγκυρα, ώστε να τελειώσει οριστικά την απαράδεκτη κατοχή εδαφών χώρας-μέλους της Ε.Ε.
Οι προτεινόμενες κυρώσεις
Ο Ρούμπιν καλεί ΗΠΑ, Ε.Ε. και τα μετριοπαθή αραβικά κράτη να προχωρήσουν άμεσα σε εκτεταμένες κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, με αιτιολογία τη συνεχιζόμενη κατοχή της βόρειας Κύπρου: προτείνει, μεταξύ άλλων, να απαγορευτεί η λειτουργία τραπεζών που λειτουργούν στα Κατεχόμενα ή χρηματοδοτούν το εκεί καθεστώς, να απαγορεύσουν τις πτήσεις των Τουρκικών Αερογραμμών και να επιβάλλουν κυρώσεις σε κάθε πολυεθνική που δραστηριοποιείται στα Κατεχόμενα, αλλά και σε όλους τους αξιωματούχους της «κυβέρνησης» της «ΤΔΒΚ» και στους επενδυτές στα Βαρώσια.
Ακόμα περισσότερο, ο Ρούμπιν καλεί Ε.Ε. και ΗΠΑ να θεωρούν ως παράνομα τα διαβατήρια που εκδίδει η «ΤΔΒΚ», να κλείσουν όλες οι διπλωματικές αποστολές στα Κατεχόμενα και να ξεκαθαρίσουν ότι οι κυρώσεις θα αρθούν αν και μόνο διαλυθεί το «κράτος» των Κατεχομένων, ενώ και τα Ηνωμένα Έθνη θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο εμπάργκο αγοραπωλησιών όπλων με την Τουρκία. Ο Ρούμπιν σημειώνει ότι η διεθνής κοινότητα, αντί να επιτρέπει στον Ερντογάν να προκαλεί και να απλώνει τα δίχτυα της επιρροής του στη Συρία, τη Λιβύη και την Αρμενία, θα πρέπει να του θέσει ένα δίλημμα: ή αποχώρηση από την βόρεια Κύπρο ή πλήρης καταστροφή της Τουρκικής οικονομίας.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
