Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει αναλάβει τη δουλειά του μεσίτη. “Η συμφωνία για τη βόρεια Συρία, την οποία ο Ρώσος πρόεδρος σύναψε με τον Τούρκο ομόλογό του, Ταγίπ Ερντογάν, την Τρίτη, χρησιμεύει ως τέλεια διαφήμιση για τις υπηρεσίες που προσφέρει ο Πούτιν σε αυταρχικούς ηγέτες κρατών και κυβερνήσεων σε όλο τον κόσμο, κυρίως όμως στη Μέση Ανατολή και την Αφρική”, επισημαίνει ο Leonid Bershidsky σε ανάλυσή του στο Bloomberg Opinion.
Σύμφωνα με τον αναλυτή, από τότε που ο Πούτιν παρενέβη στo πλευρό του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ το 2015, χρησιμοποίησε τη Συριακή διαμάχη ως την βιτρίνα για τον νέο διεθνή ρόλο στον οποίο ο ίδιος προσβλέπει για τη Ρωσία.
Ας δούμε τι κατάφερε ο πρόεδρος της ρωσίας στην υπόθεση της Τουρκικής εισβολής:
- Στην Τουρκία ο Πούτιν παρέχει ντε φάκτο έλεγχο της επικράτειας που έχει ήδη καταλάβει στη Συρία, παρά τις προηγούμενες ρωσικές δηλώσεις ότι η εισβολή της Τουρκίας παραβιάζει την εδαφική ακεραιότητα της αραβικής χώρας. Η Τουρκία έχει επίσης την ευκαιρία να επανεγκαταστήσει κάποιους από τους πάνω από 3,5 εκατομμύρια ανεπιθύμητους – για την ίδια – Σύρους πρόσφυγες σε Συριακό έδαφος.
- Ο Άσαντ, όμως, ο οποίος έχει αποκαλέσει τον Ερντογάν “κλέφτη” για την εισβολή του, παίρνει επίσης κάτι: οι συνοριοφύλακές του φτάνουν να περιπολούν το υπόλοιπο τμήμα των Συροτουρκικών συνόρων, ενώ μέχρι σήμερα οι Κούρδοι τούς εμπόδιζαν να βρεθούν εκεί.
- Οι Κούρδοι δεν έχουν μείνει τελείως έξω από τη μοιρασιά. Ενώ η συμφωνία απαιτεί από αυτούς να αποσύρουν τις ένοπλες δυνάμεις τους 30 χιλιόμετρα μακριά από τα τουρκικά σύνορα, η Ρωσία και η Τουρκία θα περιπολούν από κοινού μόνο μια λωρίδα πλάτους 10 χιλιομέτρων. Στον βαθμό που μπορούν να συνυπάρξουν με το καθεστώς του προέδρου της Συρίας, η Ρωσία δεν θα βοηθήσει τον Άσαντ να τους συντρίψει και οι Κούρδοι θα έχουν “αγοράσει” ασφάλεια από περαιτέρω τουρκικές επιθέσεις, ενώ θα κρατήσουν και το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας που βρίσκεται επί του παρόντος υπό τον έλεγχό τους.
Ελάχιστη η ρωσική δέσμευση στο έδαφος, της Συρίας
Η ρωσική δέσμευση στο έδαφος, εν τω μεταξύ, είναι ελάχιστη. Η ρωσική στρατονομία θα λαμβάνει μέρος στις διάφορες περιπολίες, αλλά αυτό δεν αποτελεί σημαντική αλλαγή. Αυτές οι δυνάμεις είναι παρούσες στη Συρία εδώ και πάρα πολύ καιρό, φυλάσσοντας τις βάσεις των ρωσικών ναυτικών και των αεροπορικών δυνάμεων, βοηθώντας τον Άσαντ να διατηρεί την τάξη στα επανακτημένα εδάφη και παρέχοντας ασφάλεια σε διάφορους ανθρωπιστικούς διαδρόμους και κονβόι.
Ωστόσο, υπάρχει ένα σαφές όριο μέχρι του οποίου φτάνει η αποφασιστικότητα της Ρωσίας να προστατεύει τους διάφορους εμπόλεμους μεταξύ των οποίων μεσολαβεί. Δεν απάντησε όταν οι αμερικανικές δυνάμεις σκότωσαν έναν άγνωστο μέχρι σήμερα αριθμό Ρώσων μισθοφόρων που επιχείρησαν να καταλάβουν διυλιστήριο πετρελαίου στη Συρία το 2018. Ο Πούτιν δεν μετατρέπει σε γενικές συγκρούσεις τέτοια περιστατικά.
Εάν η συμφωνία Πούτιν-Ερντογάν αποτύχει για οποιονδήποτε λόγο, η Ρωσία δεν θα υποστεί καμία σοβαρή ζημία. Η Ρωσία του Πούτιν δεν δαπανά τρισεκατομμύρια δολάρια στη Συρία, όπως έπραξαν οι ΗΠΑ στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Διατηρεί το στρατιωτικό ανθρώπινο δυναμικό της εκεί στο ελάχιστο και δεν επιδιώκει να επεκτείνει τη μόνιμη παρουσία του πέρα από τις δύο στρατιωτικές βάσεις που υπάρχουν ήδη στη Συρία.
“Θυμηθείτε τι έχουν κάνει οι ΗΠΑ στη βόρεια Συρία”
“Θυμηθείτε τι έχουν κάνει οι ΗΠΑ στη βόρεια Συρία”, μας καλεί ο αναλυτής:
- Αρχικά, προσπαθώντας να νικήσουν το τρομοκρατικό Ισλαμικό Κράτος χωρίς να δεσμεύσουν πολλούς στρατιώτες στο έδαφος, υποστήριξαν κουρδικές δυνάμεις εχθρικές προς έναν επίσημο σύμμαχο των ΗΠΑ στο πλαίσιο του NATO, την Τουρκία.
- Όταν η Τουρκία, όπως ήταν αναμενόμενο, εξερράγη οργισμένη, ο υπουργός Άμυνας του Μπαράκ Ομπάμα, Άστον Καρτέρ, την κατηγόρησε ότι “θολώνει τις γραμμές μεταξύ σύμμαχου και αντιπάλου”, όμως, από την οπτική γωνία της Άγκυρας, ήταν οι ΗΠΑ που ήταν ένοχες γι’ αυτή την πράξη.
- Στη συνέχεια, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έκανε στροφή 180 μοιρών και εγκατέλειψε τους Κούρδους, αποσύροντας το μικρό στρατιωτικό απόσπασμα των ΗΠΑ από τη βόρεια Συρία, αφήνοντας έτσι ελεύθερες τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να εισβάλουν.
- Την ίδια στιγμή, ο Τραμπ έγραψε μια προσβλητική επιστολή προς τον Ερντογάν, στην οποία τον κάλεσε να μην είναι “σκληρός τύπος” και “ανόητος”.
Οι πολιτικοί της Δύσης, από την άλλη πλευρά, οι οποίοι απορρίπτουν την πολιτική των συναλλαγών και των παραχωρήσεων τύπου Πούτιν, συχνά δυσκολεύονται να παραμείνουν συνεπείς ή να καθιερώσουν λειτουργικούς μηχανισμούς συντονισμού.
Σε έναν όλο και πιο ασταθή κόσμο, η δέσμη ευκαιριακών “αρχών” του Πούτιν – που αψηφούν την ιδέα των μακροχρόνιων σταθερών συμμαχιών και αντιπαλοτήτων – μπορεί πράγματι να βοηθά στο “πάγωμα” μιας δύσκολης κατάστασης.
Δεν μπορεί ωστόσο να αποτελέσει τη βάση για μια παγκόσμια τάξη την οποία θα έπρεπε να επιδιώκει να δημιουργήσει οποιοσδήποτε σώφρων ηγέτης. Η Δύση χρειάζεται μια πειστική εναλλακτική λύση έναντι του αναδυόμενου μοντέλου που έρχεται να προσφέρει ο Πούτιν. Αυτή δεν μπορεί παρά να βασίζεται σε στρατιωτική και οικονομική βοήθεια υπό σαφείς και εξειδικευμένους όρους και όχι με όρους δούναι και λαβείν.
- Η πλήρης ανάλυση του Leonid Bershidsky δημοσιεύεται στο Bloomberg Opinion (Αποκλειστικότητα για την Ελλάδα: Capital.gr)
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
