Αφού ολοκληρώθηκε ο έλεγχος ανά τράπεζα διαπιστώθηκε, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ότι δεν βρέθηκαν καταθέσεις, παρά «μόνο κάτι ψιλά».
Αυτό ακυρώνει το ζήτημα του ανώτατου ορίου στις καταθέσεις – των 15.000 ευρώ – όσων ενταχθούν στο νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Κι αυτό με βάση την εκτίμηση των τραπεζών ότι η πλειονότητα των δανειοληπτών που εν δυνάμει θα μπορούσαν να ενταχθούν στο νέο πλαίσιο αντιστοιχεί σε όσους έχουν καταθέσει αίτηση ένταξης στον παλαιό νόμο Κατσέλη.
Σύμφωνα με τις τράπεζες όποιος δανειολήπτης είχε καταθέσεις σε κάποιο από τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα και ετοιμάζονταν – κυρίως από το 2010 έως και το 2018 –να κάνει αίτηση ένταξης στο νόμο Κατσέλη φρόντιζε από πριν να πάρει τα λεφτά του από την τράπεζα.
«Στο δια ταύτα σημασία έχει ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι ελάχιστες περιπτώσεις διατηρούν ακόμη καταθέσεις στο τραπεζικό σύστημα», αναφέρει πηγή και προσθέτει: «Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε όσους πραγματικά αξίζουν να έχουν προστασία της πρώτης κατοικίας λόγω οικονομικής αδυναμίας αλλά στους χιλιάδες επιτήδειους που από το 2010 έως και τα τέλη Φεβρουαρίου, που ήταν σε ισχύ ο νόμος, έκαναν χρήση των προστασίας δολίως».
Με βάση τις εκτιμήσεις των τραπεζών ο αριθμός των στρατηγικά κακοπληρωτών που έχουν βρει καταφύγιο στον νόμο Κατσέλη ξεπερνά τους 50.000 δανειολήπτες, από το σύνολο των 200.000 αιτήσεων.
Να υπενθυμίσουμε ότι η άρση του τραπεζικού απορρήτου αποκλειστικά για τους δανειολήπτες που έχουν ενταχθεί στο νόμο Κατσέλη θεσμοθετήθηκε στον Ιούνιο του 2018 με μια σειρά αλλαγών που υπέστη ο νόμος.
Με βάση την αλλαγή ο δανειολήπτης έπρεπε να υπογράψει την άρση του τραπεζικού απορρήτου διαφορετικά μετά την πάροδο τριών μηνών (15 Σεπτεμβρίου 2018) από την ψήφιση των αλλαγών η άρση του τραπεζικού απορρήτου μπορούσε να γίνει αυτόματα από την τράπεζα.
Από το newsroom του economico.gr
