«Είναι η τετραετία σχεδόν της απόλυτης άπνοιας, πλην της μεγάλης σύγκρουσης που ήταν μία σύγκρουση φυσιογνωμίας για τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το κόστος της μεταλλαγής του από ένα μικρό ριζοσπαστικό κόμμα της ανανεωτικής αριστεράς σε ένα κυβερνητικό κόμμα χωρίς καμία αξιακή αναφορά, χωρίς κανένα δισταγμό, κόμμα της ωμής εξουσίας, αυτό έγινε».
Αυτή είναι η εκτίμηση που διατύπωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη συνέντευξη Τύπου που διοργάνωσε το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών “Μάρκος Δραγούμης” (ΚΕΦΙΜ), με θέμα την παρουσίαση των πορισμάτων της έρευνας: «Πώς Ψηφίζουν τα Κόμματα; Κοινοβουλευτική ψήφος: Ιούνιος 2012 – Ιούλιος 2018»
«Σήμερα , λέει ο κ. Βενιζέλος, συγκρούονται δύο αντιλήψεις, οι δύο κλασικές αντιλήψεις περί πολιτικής ηθικής κατά τον Max Weber. Η αντιπολίτευση η σημερινή, λίγο ή πολύ ακολουθεί μία ηθική της ευθύνης, η οποία έχει σχέση με τη διάσωση της χώρας, με την έξοδο από τα μνημόνια, με την επάνοδο στην κανονικότητα, με τη διάσωση του κεκτημένου των θυσιών του ελληνικού λαού.
» Και η άλλη «ηθική», είναι η «ηθική» της μεταλλασσόμενης αυθαιρέτως πεποίθησης του κυρίου Τσίπρα και από δίπλα του κυρίου Καμμένου, ο οποίος μπορεί με την ίδια άνεση που είναι ριζοσπαστικά και λυσσαλέα αντισυστημικός και αντιμνημονιακός, να δηλώνει τώρα οπαδός της κυρίας Merkel, συνεταίρος του κατερχόμενου εκλογικά SPD και ανανεωτής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας».
Αυτή είναι η σύγκρουση την οποία παρακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια. Στην πραγματικότητα, τι έρχεται και μας λέει τώρα ο Τσίπρας;
«Είχαν δίκιο οι προηγούμενοι»
Έρχεται και μας λέει ότι «είχαν δίκιο οι προηγούμενοι». Ότι «όλα όσα λέγαμε από το 2010 έως το 2015 ήταν επικίνδυνα, ότι θα οδηγούσαμε τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή, ότι εξευτελίσαμε το εκλογικό σώμα, καλώντας το να ψηφίσει σε ένα δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα του οποίου, με συντριπτική πλειοψηφία 62%, δεν μπορούσαμε να διαχειριστούμε παρά μόνο αγνοώντας το».
Δηλαδή ένα πρωτάκουστο κήρυγμα αντιδημοκρατικής επιπολαιότητας και ανευθυνότητας, και «τώρα έχω καθαρό μυαλό», και τώρα είμαι, όπως έχω πει κατ’ επανάληψη, το delivery boy, και τώρα «είμαι έτοιμος να είμαι ο πρώτος μνημονιακός, ο πρώτος φιλοαμερικανός και ο πρώτος φιλογερμανός οποιουδήποτε Καγκελαρίου, διότι θέλω να διατηρήσω αυτή τη γοητεία της σχέσης με την Καγκελάριο Merkel ακόμη και μετά την αποχώρησή της».
«Η χώρα ζει μέσω του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ένα συλλογικό σύνδρομο της Στοκχόλμης. Εμφανίζεται ερωτευμένη με τον υποτιθέμενο απαγωγέα της, που είναι οι κακοί Ευρωπαίοι, οι λεγόμενοι νεοφιλελεύθεροι, οι οποίοι επέβαλαν τα μέτρα λιτότητας, ενώ αποδεικνύεται ότι δεν υπήρχε καμία εναλλακτική λύση ούτε για το χρέος ούτε για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, ούτε για την ανάπτυξη, ούτε για την εξωτερική πολιτική, τίποτα απολύτως. Αυτό είναι το μεγάλο γεγονός, αυτό βγαίνει μέσα και από την έρευνα των επιμέρους θεμάτων.»
