Του Θοδωρή Καλούδη

Ενώ η δομικά προβληματική πρόταση Ανδρουλάκη για τον αυριανό πρωθυπουργό έχει προκαλέσει σάλο στο πολιτικό σύστημα, αμηχανία στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και μούδιασμα στην αγορά,  η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται να δικαιώνεται πολιτικά από την εμμονή της στην αυτονομία.

Και αυτό γιατί ενώ η δική της πρόταση εμφανίζει μια σταθερή πολιτική προοπτική και δίνει απαντήσεις στα ερωτηματικά των διεθνών Οίκων για το ενδεχόμενο πολιτικό ρίσκο, μετά τις εκλογές, οι προτάσεις ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ πάσχουν από κυβερνητική λύση:

• Ο ΣΥΡΙΖΑ που προτείνει εμφατικά τη λύση της “προοδευτικής διακυβέρνησης” αντιμετωπίζει το πρόβλημα ότι δεν έχει βρει ποιοι θα είναι οι εταίροι του σε αυτή τη φιλοδοξία και όσο δεν υπάρχει κάποια στοιχειώδης ένδειξη “πολιτικής επαφής” γι’ αυτό το θέμα, η ρητορική του κ. Τσίπρα παραμένει κενή περιεχομένου. Άλλωστε, για να προκαλέσει πολιτικές ζυμώσεις το εγχείρημά του, θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να τερματίσει πρώτος στην κάλπη της απλής αναλογικής, προοπτική που δεν φαίνεται από καμία δημοσκόπηση τη στιγμή αυτή.
• Ο κ. Ανδρουλάκης έχει εμπλέξει το ΠΑΣΟΚ σε μία περιπέτεια. Μια ιστορική παράταξη, που έχει αποδείξει ότι “βάζει πλάτη” στα δύσκολα και πιστεύει στην κυβερνησιμότητα (το έχει αποδείξει στην καταψήφιση της απλής αναλογικής), βλέπει τον σημερινό αρχηγό της να κάνει “καραμπίνα” κομματικής ιδιοτέλειας. Ουδείς υποχρεώνει τον Νίκο Ανδρουλάκη να αποκαλύψει τις προθέσεις του τη στιγμή αυτή – στο ενδεχόμενο ακυβερνησίας – αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι πολιτικά χρήσιμο (και για το ΠΑΣΟΚ) να “κατεβάζει” εσπευσμένα προσβλητική πρόταση για τουλάχιστον το 60% του εκλογικού σώματος, δηλώνοντας ότι αποκλείει από τη θέση του πρωθυπουργού τους εκλεκτούς των πολιτών  πολιτικούς αρχηγούς, τον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Τσίπρα. Πολύ περισσότερο όταν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ τη στιγμή αυτή επιβάλουν περίσκεψη και όχι ασκήσεις  “μικρομέγαλης” ματαιοδοξίας – κυρίως εκείνες που πάσχουν από σειρά δομικών προβλημάτων και φωτογραφίζουν το “κανένα” ως πρωθυπουργό, ταυτίζοντας ένα θεσμικό κόμμα με την “γκρίζα ψήφο”.

Έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ο μόνος που προτείνει μια λύση ικανή να δώσει πολιτική σταθερότητα: Την αυτονομία της Νέας Δημοκρατίας με κυβέρνηση ευρύτερου πολιτικού φάσματος, ενδεχομένως και πιο διευρυμένου προς το Κέντρο και πάντως απαλλαγμένου (ελπίζουμε) από κομματικές σκοπιμότητες.

Το αν θα το πετύχει ή όχι θα εξαρτηθεί από το πόσοι πολίτες άλλαξαν γνώμη για τον πρωθυπουργό από την σημερινή συγκυρία και κατά πόσο ο θυμός τους μπορεί να στείλει στη λήθη όσα έγιναν από μια επιτυχημένη διακυβέρνηση στους κρίσιμους τομείς.