Οι επιδιώξεις του δίδυμου Τσακαλώτου – Χουλιαράκη είναι εναρμονισμένες με τη λογική του “κορσέ” των θεσμών και πάνε κόντρα στις λαϊκίστικες υποσχέσεις του Μαξίμου για “καθαρή έξοδο” και παροχές.
Τέσσερα κεφάλαια έχει η ατζέντα του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης στις διαρκείς σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές:
Η ολοκλήρωση του προγράμματος του τελευταίου μνημονίου στην ώρα του
Η ρύθμιση της εξυπηρέτησης του χρέους, με μια συμφέρουσα αναδιάρθρωση
Η έξοδος στις αγορές, μετά τον Αύγουστο
Η μεταμνημονιακή εποπτεία, το είδος και το σχήμα της.
Η ατζέντα και ο άξονας
Κεντρικός οικονομικός, αλλά και πολιτικός, άξονας πέριξ του οποίου κινείται αυτή η ατζέντα, είναι η υπόθεση του χρέους. Για την ελληνική κυβέρνηση η αναδιάρθρωση του χρέους είναι κομβική και αυτή που θα κρίνει την έξοδο στις αγορές και την επιστροφή της χώρας σε μια χρηματοδοτική κανονικότητα.
“Όλα τα λεφτά” στο χρέος
Το οικονομικό επιτελείο έχει «ποντάρει όλα τα λεφτά» στη μορφή και την έκταση της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημοσίου χρέους. Και γι’ αυτό δίνει μεγάλη προσοχή στη διαπραγμάτευση που γίνεται στους κόλπους των δανειστών και κυρίως μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ στην υπόθεση αυτή.
Όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, σημαντικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση διαδραματίζει η συζήτηση για την επιμήκυνση των δανείων του EFSF, ύψους περίπου 110 δισ. ευρώ, και την επαναγορά από τον ESM των ακριβών και μικρής διάρκειας δανείων του ΔΝΤ, ύψους περίπου 8 δισ. ευρώ.
Πως εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα
Όπως αναφέρει ανώτατη πηγή του υπουργείου, η κυβέρνηση διεκδικεί επιμήκυνση των συγκεκριμένων δανείων, για μία περίοδο μεγαλύτερη των δέκα ετών, με έναρξη το 2022. Και αυτό γιατί θεωρεί ότι «έτσι βγαίνουν οι λογαριασμοί και εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους»
Η επιδίωξη είναι, κατά την περίοδο αυτής της ρύθμισης, το Ελληνικό Δημόσιο να μην πληρώνει τόκους και χρεολύσια για το συγκεκριμένο τμήμα του χρέους (118 δις) και έτσι να ελαφρυνθεί σημαντικά το βάρος της εξυπηρέτησής του μέχρι το 2033. Επί της ουσίας ελαφρύνεται το ίδιο το χρέος καθώς η εξόφλησή του μετατίθεται πολύ αργότερα, στα όρια του 2050. Αυτό διευκολύνει τη χώρα να οργανώσει την οικονομική προοπτική της.
Οι σύμμαχοι και οι άλλοι
Ποιοι είναι οι σύμμαχοι ης Αθήνας σε αυτήν την επιδίωξη; Η Κομισιόν, η Γαλλία και το ΔΝΤ.
Ποιοι αντιδρούν; Η Γερμανία και οι βόρειοι δορυφόροι της. (Ολλανδία κλπ). Επιμένουν σε τριετή ή το πολύ σε πενταετή επιμήκυνση και αυτό με προϋποθέσεις: Την εφαρμογή από την Ελλάδα αυστηρών δημοσιονομικών μέτρων και μεταρρυθμίσεων.
Έτσι, έχει ιδιαίτερη σημασία η στάση του Βερολίνου στο θέμα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και οι εξαιρετικές λεπτές και επίπονες διαπραγματεύσεις που γίνονται με το ΔΝΤ.
Τι συμφέρει την Αθήνα και γιατί συμφώνησε αντιλαϊκά μέτρα
[more]
Την ελληνική πλευρά τη συμφέρει να συμμετέχει στο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και το ΔΝΤ Η απουσία του μας στερεί ένα ισχυρό σύμμαχο, γιατί το Ταμείο θέλει ακόμα καλύτερες συνθήκες ελάφρυνσης του χρέους από αυτές που διαπραγματεύεται η Ελλάδα. Η Αθήνα επιθυμεί επίσης να πείσει τους σκληρούς γερμανούς ότι εφαρμόζει στο ακέραιο τα συμφωνηθέντα, συνεπώς θα μπορούσαν να είναι πιο ελαστικοί «γιατί πήρε το μάθημά της» και είναι «φρόνιμη» ως προς τις υποχρεώσεις της.
Γιατί συμφώνησαν αντιλαϊκά μέτρα
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η κυβέρνηση έσπευσε να κλείσει την τεχνική συμφωνία της 4ης αξιολόγησης και να καταπιεί αμάσητα όλες τις «αντιλαϊκές» δεσμεύσεις (συντάξεις, αφορολόγητο κλπ) που πηγάζουν από την ολοκλήρωση του προγράμματος και αποτελούν βασική απαίτηση του ΔΝΤ και διαρκή επιδίωξη του Βερολίνου.
“Ευχής έργον”
Συνεπώς, η γενναία ελάφρυνση του χρέους και η παραμονή του ΔΝΤ και στη μεταμνημονιακή φάση, ( θα δηλώσει έτσι την εμπιστοσύνη του και έτσι θα «εγγυηθεί» εμμέσως την ελληνική έξοδο στις αγορές) είναι κρίσιμη συνιστώσα για το υπουργείο.
Αν τα βρουν Γερμανοί και ΔΝΤ και ρυθμιστεί όσο γίνεται καλύτερα η υπόθεση της αναδιάρθρωσης του χρέους, τότε:
Η έξοδος στις αγορές θα έχει καλύτερες πιθανότητες
Ο μηχανισμός εποπτείας (το «μνημόνιο επιτήρησης») που θα εφαρμοστεί στη χώρα μετά τον Αύγουστο, θα είναι λιγότερο αυστηρός και επώδυνος.
Η αγωνία του επιτελείου
Για την έξοδο στις αγορές το οικονομικό επιτελείο δεν κρύβει τις αγωνίες του, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της ιταλικής πολιτικής κρίσης.
Ωστόσο, θεωρεί ότι ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους στα μέτρα του ΔΝΤ και μια αυξημένη μεταμνημονιακή «εποπτεία» ίσως δώσουν καλές προοπτικές στην απόπειρα έκδοσης δεκαετών τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου.
Η κόντρα λογική και … πολιτική
Εδώ όμως υπάρχουν δύο αγκάθια:
Η δυσκολία να τα βρουν Βερολίνο και ΔΝΤ, όπως προέκυψε και από τις χθεσινές εξελίξεις.
Το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» του Αλέξη Τσίπρα, και οι υποσχέσεις του Μαξίμου για «καλύτερες μέρες», που πάνε κόντρα στην αυστηρή μεταμνημονιακή «εποπτεία» και βέβαια στη λογική των επιδιώξεων οικονομικού επιτελείου.
Με δυό λόγια
Το κλειδί της ελληνικής υπόθεσης βρίσκεται στη διαπραγμάτευση Γερμανίας – ΔΝΤ. Η κυβέρνηση αποδέχεται σκληρά μέτρα προκειμένου να πετύχει καλές ρυθμίσεις για το χρέος. Άλλο το αφήγημα του Μαξίμου. Αυτό είναι για τους ιθαγενείς πρόθυμους να μασήσουν…
[/more]
