Κάθε εβδομάδα με τον Κώστα Μποτόπουλο
Τα ψέματα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τελείωσαν. Ας κάνουμε μια τηλεγραφική αποτίμηση μιας ιδιότυπης αλλά μάλλον άγονης προεκλογικής περιόδου.
Στο πολιτικό πεδίο:
- έλλειψη συζήτησης και αντιπαράθεσης ουσίας
- μανιχαϊστική, άρα βολική για την ίδια, αποτίμηση της θητείας της απερχόμενης κυβέρνησης
- απουσία προγραμματικών προτάσεων και ματιάς στο μέλλον
- μονοπώληση από τις υποκλοπές (που αποτέλεσαν κρίσιμη θεσμική δυσλειτουργία αλλά δεν συγκροτούν πολιτικό πρόγραμμα) και δυνητικές κυβερνητικές συμμαχίες (θεσμικά έωλες και πολιτικά χωρίς να λογαριάζουν τον ξενοδόχο)
- αγνόηση διεθνούς περίγυρου (εξελίξεις στην Τουρκία, συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, νέοι γεωπολιτικοί συσχετισμοί) και πιεστικών για όλη την ανθρωπότητα προβλημάτων (ειρηνική συνύπαρξη, κλιματική αλλαγή,επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης)
Ως προς την οικονομία:
- παροχολογία εκτός λογικής και δυνατοτήτων της χώρας (βλ. το αναλυτικό σημείωμα της περασμένης εβδομάδας)
- απόκρυψη ή παραμέληση της πραγματικής εικόνας: βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών, καλύτερη του ευρωπαϊκού μέσου όρου αναπτυξιακή πορεία, θετικές ως προς την επενδυτική βαθμίδα προοπτικές, αλλά και διαιώνιση δομικών προβλημάτων, διεύρυνσηανισοτήτων, αδιαφάνεια στη χρήση των δημόσιων πόρων,μεταφορά των «κόκκινων δανείων» εκτός συστημικών τραπεζών αλλά όχι εκτός εθνικής οικονομίας. Πρωτιά στη μείωση αλλά και στο ύψος του χρέους, υψηλότερα τραπεζικά κεφάλαια και ρευστότητα αλλά ατελής άρδευση της πραγματικής οικονομίας, βελτίωση επενδύσεων και εξαγωγών αλλά έλλειμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, σχετική αποκλιμάκωση του πληθωρισμού αλλά παγίωση των δομικών χαρακτηριστικών του: η βελτίωση είναι πολύ εύθραυστη
- μη επαρκής συζήτηση και διερεύνηση άλλων κατευθύνσεων για τη διοχέτευση των πόρων του ταμείου Ανάκαμψης, ιδίως ενόψει ενός πιο συνολικού και συντεταγμένου αναπτυξιακού προγράμματος. Προς το παρόν κυριαρχεί η αποσπασματική και με αρκετά «πελατειακά» στοιχεία προσέγγιση και, αν δεν αλλάξει, το φάσμα απώλειας μιας μοναδικής ευκαιρίας για αλλαγή μοντέλου
Quo vadis Graecia:
- μάλλον προς μια αυτοδύναμη, μετά τις δεύτερες εκλογές, κυβέρνηση, που δεν αποτελεί όμως ούτε πανάκεια, ούτε εγγύηση για τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα
- με μια ακόμα πιο διαιρεμένη κοινωνία, με ευθύνη όλων των κομμάτων, αλλά ιδίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που, για μια ακόμα φορά (και χωρίς να συνιστά παρηγοριά ότι μάλλον θα το πληρώσει), στήριξε όλον της τον αγώνα στους βαρείς χαρακτηρισμούς, στα ψέματα και στην εχθροπάθεια
- σε ολοένα και πιο επικίνδυνο κόσμο/γειτονιά/συγκυρία, που θα απαιτούσε ενότητα, εθνικούς στόχους, συνεννόηση, προβολή του γενικού συμφέροντος. Όλα όσα, δηλαδή, έλειψαν από την προεκλογική εκστρατεία.
Καλό βόλι –και, φοβούμαι, πάλι εδώ θα είμαστε.
Κώστας Μποτόπουλος
