Πήγα εκδρομή σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου. Μαγεία. Χιονισμένο τοπίο με ωραία στέκια και όμορφους ξενώνες. Στην ταβέρνα που κάθισα για φαγητό το βράδυ, δίπλα μου ήταν μια μεγάλη παρέα νέων παιδιών. Αγόρια και κορίτσια 25 έως 30 ετών, όπως τους υπολόγισα.
Τους ρώτησα αν ζουν εκεί. Η απάντηση ήταν αυτή που θα έπρεπε να είχα καταλάβει πριν ρωτήσω. Ήταν ντόπιοι αλλά ζούσαν στα Γιάννενα, την Άρτα και την Αθήνα και είχαν έρθει για δυο μέρες στο χωριό τους να δούνε γονείς και παππούδες. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με όλους τους επαρχιώτες που ζούνε στα αστικά κέντρα και οι δικοί τους άνθρωποι έμειναν στο χωριό .
Μετά το πρώτο κους-κους για τα νέα τους, ποιος παντρεύτηκε, ποιος χώρισε και ποιος βρήκε δουλειά, η συζήτηση έγινε βαριά πολιτική. Ξάπλωσα πίσω στην καρέκλα μου και έστησα αυτί. Η παρέα μου με κατάλαβε και έβαλε τα γέλια. Αυτήν την κουβέντα όμως δεν θα την έχανα με τίποτα.
Σας την μεταφέρω…
Άρχισαν να αποδομούν με βαριές κουβέντες όλους τους βουλευτές της Ηπείρου. ΠΑΣΟΚ Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ. Ήξεραν τόσα για τους ίδιους και τις οικογένειές τους που αμφιβάλω αν τα γνωρίζουν και οι ίδιοι. Με τι αυτοκίνητο κυκλοφορεί για παράδειγμα η γυναίκα του τάδε βουλευτή ή πόσα χρήματα χαλάει ο γιος του δείνα όταν βγαίνει στα μπαράκια. Τέτοιο διασυρμό σε ταβέρνα επί προσωπικού για πολιτικούς δεν είχα ακούσει ξανά.
Μετά μπήκαν στο ψητό. Αυτό που θεωρούσαν οι ίδιοι ουσία. Έβγαλαν χαρτί και μολύβι και μετρούσαν πόσους έχει διορίσει ο κάθε βουλευτής πρώην και νυν, από το δικό τους χωριό. Το άθροισμα ήταν κακό γι αυτούς.
«Ακόμη και ο τάδε, που από δω κρατάει η σκούφια του και έχει σόι δικούς μας ανθρώπους, έρχεται στα πανηγύρια να παριστάνει τον ντόπιο, διόρισε μόνο ένα παιδί μέσα από το χωριό. Ντροπή του’’. Φώναζε οργισμένος ένας νεαρός που χρόνια περιμένει να ανοίξει η δίκη του πόρτα για το δημόσιo.
«Να μην ξαναπατήσει εδώ κανείς τους, θα φάνε όλοι μαύρο. Ας πάνε να τους ψηφίσουν αυτοί που τακτοποίησαν », συμπλήρωσε ο άλλος.
«Ας μην πω για τον άλλον (κατονόμασε έναν πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ ) που αγόρασε από την Βουλή το αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε, μόνο 4.000 ευρώ», πρόσθεσε ο τρίτος. Εννοούσε προφανώς τα αυτοκίνητα που είναι λίζινκ και ο καθένας μας μπορεί να το αγοράσει μόλις λήξει το συμβόλαιο. Για τον νέο του χωριού όμως αυτό ήταν σκάνδαλο.
Όλη η βραδιά κύλησε κάπως έτσι. Τους ‘’σταύρωσαν’’ όλους.
Τότε συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά που συζητούμε στα συνέδρια και τα πάνελ, ότι η μακροχρόνια χρεοκοπία – αν μη τι άλλο – μας έμαθε να σκεφτόμαστε αλλιώς, είναι μία τεράστια πλάνη.
Εάν τα νέα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στη βαθιά κρίση σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο με τους γονείς τους, περιμένουν δηλαδή το βόλεμα στο δημόσιο ως λάφυρο από το κόμμα που υπηρέτησαν η τον βουλευτή που στήριξαν, είμαστε ξανά στο σημείο μηδέν. Χαμένα χρόνια και χαμένα λόγια.
Όλη την περίοδο της κρίσης λέμε ότι η ιερή αγελάδα του δημοσίου στέγνωσε από γάλα και πως οι σύγχρονες μορφές επιχειρηματικότητας είναι ο μόνος τρόπος οι νέοι να φτιάξουν την τύχη τους και η χώρα να βρει το δρόμο της. Λόγια του αέρα για τους περισσότερους. Αυτά όταν, και αν, τα ακούνε, νομίζουν ότι αφορούν τους άλλους. Γιατί οι ίδιοι έχουν «κονέ» στην σημερινή η την αυριανή εξουσία.
Χωρίς αμφιβολία τις εκλογές θα τις κερδίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως θα ηττηθεί με καλό ποσοστό που θα τον καταστήσει ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση.
Είναι εντυπωσιακό ποσό χρόνο πριν από τις εκλογές η κοινωνία προεξοφλεί τον νέο νικητή. Το διάγραμμα νίκης που λένε οι δημοσκόποι έχει φτιαχτεί εγκαίρως στα καφενεία.
Μέσα σε αυτήν την βεβαιότητα, ακούω μέρα παρά μέρα για τις νάρκες που αφήνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ν.Δ: Το ασφαλιστικό με εκατοντάδες δικαστικές αποφάσεις να εκκρεμούν. Είναι τόσες οι προσφυγές που αν δικαιωθούν όλοι, θέλουμε τουλάχιστον τρία νέα μνημόνια, τα οποία κανείς πλέον δεν μας δίνει. Άλλες νάρκες είναι ο υψηλός δανεισμός, η αναιμική ανάπτυξη, τα κόκκινα δάνεια και η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος.
Όλα αυτά ισχύουν.
Αλλά η μεγαλύτερη νάρκη που θα παραλάβει ο Μητσοτάκης είναι αυτή που παρέλαβε και ο Τσίπρας και αντί να την αφοπλίσει την έκανε πιο δυνατή. Το πολύ κακό ελληνικό δημόσιο και η πελατειακή σχέση των πολιτών με αυτό.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., για να υλοποιήσει τους δυο βασικούς στόχους της, που είναι ευκαιρίες για ανάπτυξη και μείωση της φορολογίας με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, χρειάζεται οργανωμένο κράτος.
Στην Πορτογαλία που ήταν σαν εμάς, τώρα ανοίγεις επιχείρηση σε 45 λεπτά. Ενώ οι φοροφυγάδες που έχουν συρρικνωθεί σε όλη την Ευρώπη, εδώ αβγάτισαν.
Χωρίς γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο του δημοσίου η Ελλάδα θα συνεχίσει τους κύκλους γύρω από την ουρά της.
Από το Politisonline.com
