Είμαι σε ένα μικρό νησί που χτυπήθηκε από τον Covid-19 και παραμένει γεμάτο κόσμο. Το πρωί είδα το ΚΤΕΛ ασφυκτικά γεμάτο και τρόμαξα. Μετά, επειδή ο αέρας είναι πολύς, σε ένα από τα ουζερί που πέρασα δεν έβρισκαν τραπέζι.
Πώς είναι δυνατόν; Και βέβαια είναι. Ο αριθμός των κρουσμάτων δεν ανακοινώνεται και μαθαίνονται από στόμα και στόμα αλλά αυτό είναι προνόμιο των ντόπιων και όσων έχουν χρόνια σπίτι εδώ, άρα θεωρούνται κάπως άνθρωποι του τόπου. Ξέρουμε πως τα κρούσματα είναι πολλά και πως, φυσικά, δεν γίνεται ιχνηλάτηση. Για να μην τελειώσουν τα τεστ, πολλές φορές τα δείγματα στέλνονται στην Αθήνα και η διάγνωση γίνεται κεντρικά.
Εισιτήριο για να φύγεις δεν βρίσκεις και έκτακτα δρομολόγια με χαμηλή πληρότητα, όπως θα έπρεπε, δεν υπάρχουν. Επίσης, αν βρεις τρόπο να φύγεις, έστω αεροπορικώς, και έχει προπληρώσει τη διαμονή σου δεν σου επιστρέφονται τα χρήματα παρά μόνο αν το θελήσει ο ιδιοκτήτης της τουριστικής μονάδας – κανείς δεν τον υποχρεώνει.
Παιδιά γνωστών και φίλων που επιστρέφουν από τις Κυκλάδες στην Αθήνα κάνουν τεστ και σε αρκετές περιπτώσεις βγαίνουν θετικοί, ενώ όσοι ήταν να έρθουν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου για διακοπές αναβάλλουν.
Μια σερβιτόρα έκλαιγε που μειώθηκε το μεροκάματο μετά την απόφαση για το μεταμεσονύκτιο lockdown και που η σεζόν δεν θα κρατήσει όσο νόμιζε και οι επαγγελματίες της εστίασης είναι σε απόγνωση. Ανησυχούν και για το επόμενο καλοκαίρι. Περίμεναν πώς και πώς να “ανοίξει” το νησί για να δουλέψουν και τώρα δεν ξέρουν τι πρέπει να θέλουν: Μέτρα για να μείνουν ασφαλείς ή όχι μέτρα για να βγάλουν όσα μπορούν περισσότερα.
Είναι πολλοί αυτοί που δυσπιστούν. Δεν έχουν κάποιον που νόσησε στο οικογενειακό επαγγελματικό ή κοινωνικό περιβάλλον τους και δεν πιστεύουν ότι η απειλή είναι πραγματική. Δεν μπορούν να επιχειρηματολογήσουν με ορθολογικά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τη δυσπιστία τους αλλά τι σημασία έχει; Υπάρχει και ας μην αναλύεται.
Είμαι σε ένα μικρό νησί που χτυπήθηκε από τον Covid-19 και παραμένει γεμάτο κόσμο. Οι παραλίες είναι γεμάτες, τα καφέ είναι γεμάτα, τα εστιατόρια επίσης. Τίποτα δεν φαίνεται παράξενο αλλά τίποτα δεν είναι κανονικό. Συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας και τον χορό μας με τον Covid-19. Απλά φοράμε περισσότερο τη μάσκα. Δεν το είχαμε σχεδιάσει έτσι, αλλά μας συνέβη. Και βλέπουμε.
