Στην πλάτη των Ελβετών πολιτών φαίνεται πως θα «σκάσει» η διάσωση της Credit Suisse.
Όπως μεταδίδει το Bloomberg, o λογαριασμός για την αποκατάσταση της φήμης της Ελβετίας ως χρηματοοικονομικού κέντρου θα μπορούσε να φτάσει τα 12.500 ελβετικά φράγκα (13.500 δολάρια) για κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί στη χώρα.
Aυτό θα συμβεί αν τελικά η Credit Suisse κάνει χρήση του bailout των 109,5 δισ. φράγκων και τότε οι περίπου 8,7 εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας θα επωμιστούν το συγκεκριμένο ποσό.
Το συνδυασμένο ποσό των 209 δισεκατομμυρίων φράγκων – 109 δισ. από την ελβετική κυβέρνηση και η εγγύηση από την Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας (SNB) ύψους 100 δισεκατομμυρίων φράγκων – ισοδυναμεί με περίπου το ένα τέταρτο του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ελβετίας και υπερβαίνει τις συνολικές ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες το 2021. Το τίμημα για τη μεγαλύτερη εταιρική διάσωση της Ελβετίας θα μπορούσε να αποδειχτεί τριπλάσιο της διάσωσης ύψους 60 δισεκατομμυρίων φράγκων της ίδιας της UBS το 2008.
Η διάσωση των καλοπληρωμένων τραπεζιτών πυροδότησε διαμαρτυρίες. Περίπου 200 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από τα κεντρικά γραφεία της Credit Suisse στη Ζυρίχη τη Δευτέρα, φωνάζοντας «φάτε τους πλούσιους» και πετώντας αυγά στο κτίριο που βρίσκεται στην καρδιά της οικονομικής περιοχής της πόλης.
«Έχουμε βαρεθεί με την ιδέα ότι αν είσαι αρκετά μεγάλος, παίρνεις τα πάντα», δήλωσε ο Christoph Rechsteiner, συνεργάτης της φορολογικής εταιρείας συμβούλων MME με έδρα τη Ζυρίχη. «Ο νόμος αλλάζει για εσάς μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο».
Aπέτυχε η νομοθεσία μετά την κρίση του 2008
Κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η UBS έλαβε 6 δισεκατομμύρια φράγκα από την κυβέρνηση και διαχώρισε 54 δισεκατομμύρια φράγκα επικίνδυνων περιουσιακών στοιχείων σε ένα ταμείο που υποστηρίχθηκε από την κεντρική τράπεζα.
Ενώ η κυβέρνηση επέβαλε νέο κανονισμό για τις τράπεζες μετά την κρίση του 2008, η νομοθεσία απέτυχε να αντιμετωπίσει τη σειρά σκανδάλων που κατέστρεψε τελικά την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην Credit Suisse.
Οι συστημικά σημαντικές τράπεζες έπρεπε να μετατραπούν σε εταιρείες holding. Αυτό υποτίθεται ότι θα διευκολύνει μια καθαρή διάλυση και θα προστάτευε τις εγχώριες τραπεζικές εργασίες λιανικής. Θεωρητικά, όλα τα άλλα τμήματα θα είχαν εκκαθαριστεί για να αποφευχθούν κίνδυνοι για το ελβετικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Αλλά η κυβέρνηση της Ελβετίας αποφάσισε να μην εφαρμόσει τη νομοθεσία και αντ’ αυτού πίεσε για τη συγχώνευση. Η εμφανής έλλειψη εμπιστοσύνης στους δικούς της κανόνες θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ δαπανηρή για την εικόνα ενός από τα κορυφαία χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου, σύμφωνα με την Ammann. «Τώρα και οι δύο ελβετικές τράπεζες έπρεπε να σωθούν από την κυβέρνηση», είπε. «Αυτό δεν είναι καλό προηγούμενο».
