Σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει με διπλωματικό και γεωπολιτικό παράδοξο – μάλλον, όμως, δεν πρόκειται παρά για μια ακόμη επιβεβαίωση της γερμανικής «ομπρέλας» υπέρ της Τουρκίας: Η σημερινή διεξαγωγή της δεύτερης Διάσκεψης για την Λιβύη βρίσκει το Βερολίνο , από την μια πλευρά, να διαμαρτύρεται διότι η Τουρκία δεν τηρεί τις δεσμεύσεις για αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την χώρα και, από την άλλη πλευρά, να ετοιμάζεται να σπρώξει πάση δυνάμει την λεγόμενη «θετική ατζέντα» για την Αγκυρα αύριο και μεθαύριο, στην σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. – μια ατζέντα, που περιλαμβάνει αφενός επικαιροποίηση της συμφωνίας για το προσφυγικό και, αφετέρου, έναρξη της συζήτησης για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ενωσης.
Η Γερμανία απέκλεισε την Ελλάδα από την Διάσκεψη
Παραπλεύρως, η Ελλάδα παραμένει για δεύτερη φορά απούσα από την Διάσκεψη για την Λιβύη, με γερμανική απαίτηση. Εδώ, το Βερολίνο εκτέλεσε απλώς κατά γράμμα τις επιθυμίες της Αγκυρας και του Ταγίπ Ερντογάν και η διαμαρτυρία του έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια ούτε απέφερε αποτέλεσμα, ούτε έκαμψε την άρνηση Μέρκελ.
Το αποτέλεσμα αυτής της γερμανικής ανοχής, ειδικά σε ό,τι αφορά την Λιβύη, είναι η παράταση μιας γεωπολιτικής και στρατιωτικής εκκρεμότητας που εξυπηρετεί πλήρως τις επιδιώξεις της Αγκυρας – επιδιώξεις, που επιτρέπουν την βαθιά εμπλοκή της Τουρκίας στις πολιτικές εξελίξεις στην Τρίπολη και στην επόμενη μέρα του εμφυλίου.
FAZ: “Ανάμεσα σε εκλογές και πολεμόχαρους”
Αντιθέτως, η ίδια παράταση δεν φαίνεται να εξυπηρετεί καθόλου την μετάβαση στην ομαλότητα για την ίδια την Λιβύη: «Ανάμεσα σε εκλογές και πολεμόχαρους», είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) που περιγράφει την κατάσταση στην Λιβύη εν όψει της Διάσκεψης και επισημαίνει:
“Μέχρι τώρα γίνονται ελάχιστα για την αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων. Η τουρκική κυβέρνηση φέρνει ως επιχείρημα ότι η λιβυκή κυβέρνηση απηύθυνε πρόσκληση στους τούρκους στρατιώτες. Παράλληλα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσύρει τους μισθοφόρους, εφόσον και η Ρωσία σε αντάλλαγμα αποσύρει τη δύναμη μισθοφόρων της εταιρείας ασφάλειας Wagner. Αλλά λόγω της κρίσης των σχέσεων ανάμεσα στη Μόσχα και την Άγκυρα, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται πιθανό”.
Ο Ντμπεϊμπά θέλει όντως να παραδώσει την εξουσία;
Η γερμανική εφημερίδα εκφράζει έντονες αμφιβολίες και για το εάν θα τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα για εκλογές στην Λιβύη στις 24 Δεκεμβρίου. “Ως μεγάλη επιτυχία εορτάστηκε το ότι τον περασμένο Μάρτιο, επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης της Λιβύης ορίστηκε ο Αμπντούλ Χαμίντ Ντμπειμπά” σημειώνει.
“Σε ένα σημείο διαφέρει από τον προκάτοχό του Φαγιέζ Σάρατζ. Ταξίδεψε διεξοδικά στη χώρα και όχι, όπως ο Σάρατζ, κυρίως στο εξωτερικό. Ακόμη και την Μπάνι Ουαλίντ, το παραμελημένο προπύργιο του Μουαμάρ Καντάφι, επισκέφθηκε ο Ντμπέιμπα. Αυτό προκάλεσε τη μεγάλη συμπάθεια του λαού.
Αλλά εκτός από συμβολικού τύπου κινήσεις, δεν πέτυχε κάτι περισσότερο. Από τις πολλές υποσχέσεις του δεν κατάφερε να υλοποιήσει σχεδόν καμία. Στο μεταξύ επικρατεί αμφιβολία για το εάν μπορεί να τηρηθεί η ημερομηνία των εκλογών, που είναι η κεντρική αποστολή. Το λιβυκό κοινοβούλιο δεν κάνει σοβαρές προετοιμασίες και ανάμεσα στους παρατηρητές επικρατεί αμφιβολία εάν ο Ντμπέιμπα πραγματικά ενδιαφέρεται και εργάζεται για την άμεση παράδοση της εξουσίας”.
Ο Χάικο Μάας ως Πόντιος Πιλάτος
Ενώπιον αυτής της εικόνας, και με πολλαπλώς διαπιστωμένες τις κωλυσιεργίες του – δεδηλωμένου – φίλου της Τουρκίας Ντμπεϊμπά, ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χάικο Μάας, εμφανίστηκε περίπου ως Πόντιος Πιλάτος. Στην συνέντευξη που έδωσε στην Die Welt πριν από δύο ημέρες, καταλόγισε αθέτηση υποσχέσεων στις χώρες που δεσμεύτηκαν για αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Λιβύη, αλλά απέφυγε ακόμη και να αναφέρει συγκεκριμένα την Τουρκία:
“Για να πάρουν οι Λίβυοι την τύχη της χώρας στα χέρια τους, θα πρέπει να φύγουν οι ξένες δυνάμεις” δήλωσε. “Το κατέστησε σαφές και η μεταβατική κυβέρνηση. Νομίζω ότι δεν τίθεται θέμα εάν, αλλά πότε και πώς θα γίνει. Οι ξένες δυνάμεις θα πρέπει να αποχωρήσουν σταδιακά και ομοιόμορφα, για να μην προκληθεί ανισορροπία και την εκμεταλλευτεί η μια πλευρά στη Λιβύη, ώστε να περάσει ξαφνικά στην αντεπίθεση”.
Το πρόβλημα, και για την Λιβύη και για την Ευρώπη είναι πως ακριβώς σ’ αυτή την αντεπίθεση φαίνεται να προσβλέπει η Τουρκία. Και αποτελεί ανοιχτό ερώτημα εάν η εν λόγω προοπτική ανησυχεί όντως, και βρίσκει πραγματικά αντίθετο, και το Βερολίνο και την κυβέρνηση Μέρκελ.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
