Του Θοδωρή Καλούδη
Δύο δηλώσεις – μία από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα και μία από το «δεξί του χέρι» και Γ.Γ του κόμματος Δημήτρη Τζανακόπουλο – μας δείχνουν γιατί αυτό το κόμμα κατρακυλάει πολιτικά και ηθικά σε ένα κατήφορο με “κολλημένα” τα φρένα.
Ας ξεκινήσουμε από τον αδιόρθωτα ιδεοληπτικό κ. Τζανακόπουλο. Τι μας είπε ο «ποιητής»;
Ισχυρίστηκε ότι η επιχείρηση της αστυνομίας στα δωμάτια της φοιτητικής Εστίας του Πολυτεχνείου – τα οποία είχαν μετατραπεί σε άντρο σεσημασμένων κακοποιών που τα χρησιμοποιούσαν για σειρά αξιόποινων ενεργειών, από διακίνηση ναρκωτικών ως ορμητήρια για ληστείες και διαρρήξεις στην ευρύτερη περιοχή – ήταν… «επιχείρηση επίδειξης αυταρχισμού και κατατρομοκράτησης». Είπε συγκεκριμένα (σε απομαγνητοφώνηση) ο «αρχικαπετάνιος» του ΣΥΡΙΖΑ:
- «Κοιτάξτε, εγώ αυτό το οποίο είδα ας πούμε ήταν σπασμένες πόρτες φοιτητών, ήταν ένα… μία… ένα γιουρούσι ας πούμε της Αστυνομίας το οποίο δε νομίζω ότι είχε, ότι επιβαλλόταν απ’ οποιαδήποτε επιχειρησιακή ανάγκη. Νομίζω ότι είναι περισσότερο μια επιχείρηση, έτσι, επίδειξης αυταρχισμού και κατατρομοκράτησης».
Από την ανακριτική εξέλιξη της υπόθεσης διαπιστώθηκε ότι η εγκληματική συμμορία που είχε καταλάβει χώρους της φοιτητικής εστίας διακινούσε ναρκωτικά, εμπλέκεται σε ληστείες και βιαιοπραγίες, είχε στενές σχέσεις με ποινικούς και … χρηματοδοτούσε «αντιεξουσιαστές», μεταξύ των οποίων και όσους κατηγορούνται για απόπειρα δολοφονίας του τ. πρωθυπουργού Παναγιώτη Πικραμένου. Και βεβαίως ουδεμία σχέση είχε με φοιτητές, αλλά ήταν μέλη της Αλβανικής μαφίας και παράνομοι καταληψίες Πανεπιστημιακού χώρου, στην Εστία του οποίου εγκατέστησαν το αρχηγείο και το οπλοστάσιό τους.
Τα ντοκουμέντα που δημοσιεύτηκαν ήταν καταιγιστικά και συγκλονιστικά. Όμως ο κ. Τζανακόπουλος δεν είχε την ευθιξία και το πολιτικό θάρρος να ανασκευάσει. Λογικό, από μια άποψη. Εδώ ο πρωτοκλασάτος σύντροφός του Θεόδωρος Δρίτσας μας έχει δηλώσει με στόμφο ότι … «κανείς δεν έχει τρομοκρατηθεί από τη 17 Νοέμβρη». Από τη μαφία της φοιτητικής Εστίας κινδυνεύουμε;
Ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα έκλεινε το μάτι σε αριστερίστικα γκρουπούσκουλα που κινούνται από το πεδίο της γραφικότητας έως το χώρο του επικίνδυνου «επαναστατικού» εξτρεμισμού. Τώρα εμφανίζεται να υπερασπίζεται – από σκέτη ανοησία και ανάλγητο «κομματιλίκι», πιστεύουμε – εμπόρους ναρκωτικών και ληστές. Τον παρασύρει προφανώς η «δικαιωματική» φλυαρία του που έχει τις παρωπίδες της κομματικής ιδιοτέλειας και της αριστερίστικης «κουλτούρας» της εποχής του 3%.
***
Και ας συνεχίσουμε με τον επίμονο λαϊκιστή Αλέξη Τσίπρα. Μιλώντας σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την άνοδο του επιτοκίου των ελληνικών κρατικών ομολόγων, τα οποία την περασμένη Παρασκευή ήταν στο 4,8%, ισχυρίστηκε με τον γνωστό στόμφο του, ότι «σήμερα, (οι αγορές) δεν δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση».
Ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται να αγνοεί ότι τα επιτόκια ανεβαίνουν σε όλες τις χώρες, ως αποτέλεσμα της πολιτικής συγκράτησης του πληθωρισμού που ακολουθούν οι Κεντρικές Τράπεζες (προφανώς οι αγορές …δεν επιθυμούν ανατροπή όλων των κυβερνήσεων του πλανήτη). Όπως δεν πρόσεξε ότι τα επιτόκια στα ελληνικά ομόλογα ακολουθούν τον ρυθμό αύξησης των επιτοκίων, κατά 125 μονάδες βάσης, που έχει ήδη επιβάλει στα βασικά της επιτόκια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα «ψήφου εμπιστοσύνης των αγορών» στις ευρωπαϊκές οικονομίες και βεβαίως στην ελληνική, αλλά πρόκειται για τις δυσάρεστες συνέπειες της παρούσης διεθνούς κρίσης, της έκρηξης του πληθωρισμού και των δράσεων αντιμετώπισης τους. Αυτά όμως είναι «ψιλά γράμματα» για τον κ. Τσίπρα.
Όπως και να έχει, για να μιλήσουμε με τη δική του γλώσσα που καταλαβαίνει, αρκεί να του θυμίσουμε την εποχή της διακυβέρνησής του, που σίγουρα οι αγορές δεν εμπιστεύονταν την ελληνική οικονομία. Και συγκεκριμένα το δραματικό πρώτο εξάμηνο του 2015 που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε την τραγική για την οικονομία και την κοινωνία αναταραχή, όπου το επιτόκια του 10ετούς ομολόγου της χώρας μας ανέβηκε στο 15,4%, χωρίς να υπάρχει δυσμενής διεθνής συγκυρία.
Τι να πούμε όμως με τη διαρκή πρόζα του; Σε κάθε δημόσια εμφάνισή του ο κ. Τσίπρας μας καλεί να διαλέξουμε: είναι αδαής (και, ως εκ της θεσμικής θέσης του, επικίνδυνος) ή πρόκειται απλώς για ένα εθισμένο λαϊκιστή (πράγμα χειρότερο) – αν και, μεταξύ μας, το ένα δεν αναιρεί απαραίτητα το άλλο.
