Την σχέση Πούτιν – Ερντογάν, μια σχέση που ταράζει την Δύση και απειλεί να διαμορφώσει νέες ισορροπίες, ιχνηλατεί σε εκτενή ανάλυσή του ο Economist.
Το βρετανικό περιοδικό κάνει λόγο για «παράδοξο ζευγάρι» που βασίζεται όχι στον όγκο της στρατιωτικής ισχύος αλλά στην ετοιμότητα χρήσης της, σε αντιδιαστολή προς τη Δύση.
Το “κοινό δέσιμο με την σκληρή εξουσία”
«Οι δύο άνδρες έχουν ένα κοινό δέσιμο με τη σκληρή εξουσία, πράγμα που αναμορφώνει την περιφερειακή στρατηγική και προξενεί απροσδόκητα προβλήματα στους δυτικούς συμμάχους της Τουρκίας», επισημαίνει το άρθρο.
Παρά τις ιστορικές και σημερινές τους διαφορές σε διάφορες περιφέρειες της Ευρώπης και της Ασίας, Ρωσία και Τουρκία έχουν ανοικτό κανάλι επικοινωνίας και συνεργασίας, που συνιστά μία από τις μεγαλύτερες γεωπολιτικές αλλαγές από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. τονίζεται. Όπως μάλιστα είπε τον Οκτώβριο ο ίδιος ο κ. Πούτιν για τον Τούρκο ομόλογό του, «η συνεργασία με τέτοιον εταίρο είναι όχι μόνο ευχάριστη αλλά και ασφαλής».
«Αμφότεροι κατανοούν πως δεν έχει τόση σημασία η ισορροπία της ισχύος αλλά η ετοιμότητα χρήσης της», παρατηρεί ο Αντρέι Κορτούνοφ, επικεφαλής του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων, υποδεικνύοντας το παράδειγμα της διστακτικότητας των υπέρτερων αμερικανικών δυνάμεων να παρέμβουν δυναμικά στη Συρία, όπως έκαναν Μόσχα και Άγκυρα.
Από τον Ατατούρκ και τον Λένιν στον Ερντογάν και τον Πούτιν
Το άρθρο μάλιστα κάνει μια ιστορική αναδρομή σε προηγούμενες συνεργασίες της Μόσχας με την Άγκυρα, αναφέροντας και τον εξοπλισμό του Κεμάλ Ατατούρκ από τον Λένιν εναντίον Ελλήνων και Βρετανών στις αρχές της δεκαετίας του 1920.
Μετά την κατάρριψη ρωσικού αεροσκάφους από τουρκικές δυνάμεις στα συροτουρκικά σύνορα το 2015 υπήρξε μια πρόσκαιρη ένταση μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Ωστόσο η απροθυμία της Δύσης να στηρίξει τότε την Άγκυρα και η σύσφιξη των σχέσεων Πούτιν-Ερντογάν κατά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία άλλαξαν εντελώς την εικόνα, τονίζει το άρθρο. Προσθέτει μάλιστα τις φήμες περί προειδοποίησης του Τούρκου προέδρου για το επιχειρηθέν πραξικόπημα από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, για το οποίο πλέον η Άγκυρα κατηγορεί ανοικτά τις ΗΠΑ.
«Όταν το ΝΑΤΟ δεν έσπευσε σε βοήθεια της Τουρκίας, οι Τούρκοι κατανόησαν ότι ο μόνος τρόπος να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στη Συρία ήταν μέσω συμφωνίας με τη Ρωσία, και η συμφωνία αυτή αντέχει ακόμη», σχολιάζει στο περιοδικό ο Εμρέ Ερσέν, ειδικός περί Ρωσίας στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά, στην Κωνσταντινούπολη.
Η επιθετική πολιτική Ερντογάν και τα ελληνικά νησιά
Ακολούθησε πληθώρα προσωπικών επαφών Πούτιν-Ερντογάν, η αγορά ρωσικών οπλικών συστημάτων κι η ανταλλαγή απόψεων και ειδήσεων μεταξύ των δύο φαινομενικά μη συμβατών εθνών σε ηλεκτρονικές και συμβατικές πλατφόρμες πληροφοριών. «Δεν πρέπει επίσης να υποτιμούμε τις επιχειρηματικές σχέσεις», προσθέτει ο Μπελούλ Οζκάν, καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο την Κωνσταντινούπολη.
Τονίζεται, τέλος, η κοινή νοσταλγία των δύο ηγετών για το αυτοκρατορικό παρελθόν των χωρών τους, επισημαίνοντας ότι «ο κ. Ερντογάν έχει θέσει το Οθωμανικό παρελθόν της χώρας του στην υπηρεσία μιας πιο επιθετικής εξωτερικής πολιτικής, υπονοώντας την αποκατάσταση της τουρκικής εξουσίας στα ελληνικά νησιά που αγκαλιάζουν τις ακτές της στο Αιγαίο και αντιπαρατιθέμενος με την Ελλάδα, την Κύπρο και τη Γαλλία στην πλούσια σε κοιτάσματα φυσικού αερίου ανατολική Μεσόγειο».
