Με μία επικοινωνιακή καταιγίδα παροχών ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία του επιστρέφοντας στη ρητορική του 2014, όταν υποσχόταν ότι … θα καταργήσει τα μνημόνια “με ένα νόμο και ένα άρθρο”.
Τώρα υπόσχεται – πέραν των άλλων – και 28.500 διορισμούς (εκτός των προβλεπόμενων από τις θεσμοθετημένες διαδικασίες “αποχωρήσεων – προσλήψεων” στο δημόσιο). Πώς θα γίνει αυτό;
–10.000 θα προσλάβει στη θέση 10.000 κληρικών που…απέλυσε από το δημόσιο αλλά εξακολουθεί να μισθοδοτεί από τον κρατικό προϋπολογισμό. Πρόσθετο κόστος: 200 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
–18.500 θα διορίσει στο δημόσιο (προφανώς εκτός ΑΣΕΠ, ως συμβασιούχους ορισμένου χρόνου). Με μία λεπτομέρεια: Αυτό θα γίνει μετά τις εκλογές, το 2020 και με την προϋπόθεση ότι οι πολίτες θα ξαναψηφίσουν το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Πρόσθετο κόστος περίπου 400 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.
Και αν απορείτε που θα βρεθούν τα χρήματα για να χρηματοδοτηθούν οι προσλήψεις αυτές, ο πρωθυπουργός απαντά: “Μην ανησυχείτε. Θα βρούμε τους πόρους. Θα βρούμε τους πόρους για να κάνουμε προσλήψεις” (συνέντευξη στον Alpha). Δηλαδή, “λεφτά υπάρχουν”!
Αυτά συμβαίνουν όταν ο κ. Τσίπρας ΄έχει εμφανίσει ήδη ως “δίκαιο που έγινε πράξη” τα αναδρομικά των δημοσίων υπαλλήλων ειδικών μισθολογίων (ένστολων, δικαστικών, γιατρών του ΕΣΥ κλπ), κόστους 1,2 δισ. ευρώ, ξεχνώντας να επισημάνει ότι αυτό έγινε μετά από απόφαση του ΣτΕ. Και όταν αρνείται να επιστρέψει τα αντίστοιχα αναδρομικά στους υπόλοιπους δημόσιους υπάλληλους και συνταξιούχους γιατί, όπως είπε ο αρμόδιος υφυπουργός του κ. Πετρόπουλος, “αυτό δεν μπορεί να γίνει για λόγους δημοσίου συμφέροντος”.
Ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας οδηγήσει την οικονομία στην απόλυτη καχεξία και έχοντας διαλύσει τη μεσαία τάξη, τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις με μια άνευ προηγουμένου φορομπηχτική πολιτική, εμφανίζεται να υπόσχεται διεύρυνση του μισθολογικού κόστους του δημοσίου, ποντάροντας προεκλογικά στα, κατά τεκμήριο, προνομιακά για το κόμμα του δημοσιοϋπαλληλικά στρώματα.
“Παίζει τον παππά”, αφαιρώντας καθημερινά πόρους από την πραγματική οικονομία, για να δημιουργήσει υπερπλεόνασμα επιλεκτικών προεκλογικών παροχών. Οι φορολογούμενοι δεν αντέχουν άλλο:
–Το χρέος των πολιτών προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, ένας χαρακτηριστικός δείκτης οικονομικής δυσπραγίας, συνεχίζει να σωρεύεται έχοντας αυξηθεί κατά 60% από το 2014.
-Μόνο στην εφορία, η υπερφορολόγηση της περιόδου Τσίπρα (2015-2018) πρόσθεσε ακόμα 45 δισ.στα ληξιπρόθεσμα χρέη μας.
-Την ίδια περίοδο (2015-2018) τα κατασχετήρια από την εφορία ξεπέρασαν τα 4.850.000, ενώ αυξήθηκε δραματικά ο αριθμός των οφειλετών στα 4 εκατ φορολογούμενους. Μόνο 700.000 – δηλαδή 18 στους 100 οφειλέτες – εξυπηρετούν τις ρυθμίσεις τους. Από τα 104 δισ. ευρώ των συσσωρευμένων χρεών σε καθεστώς ρύθμισης είναι λιγότερα από 4 δισ. δηλαδή λιγότερα από το 4%.Στα ασφαλιστικά Ταμεία η εικόνα είναι χειρότερη: Από τους 1, 4 εκατ. οφειλέτες μόνο οι 130.000 διατηρούν ενεργές τις ρυθμίσεις τους – δηλαδή μόνο οι 9 στους 100. Μάλιστα το χρέος που αποπληρώνεται είναι 2,5 δισ. από τα 34 δις των ληξιπρόθεσμων.
–Στο διάστημα αυτό εκτοξεύτηκαν οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις μισθών, συντάξεων και γενικότερα η εφορία προχώρησε σε δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών. Σύμφωνα με την έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, από 650.000 που ήταν το 2015 οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις, το 2016 διπλασιάστηκαν, για να φθάσουν το 2017 στο 1,7 εκατομμύρια.
Παρ’ όλα αυτά ο πρωθυπουργός εμφανίζεται αποφασισμένος να τινάξει την μπάνκα στον αέρα. Και μάλιστα όχι τη δική του, αλλά της επόμενης κυβέρνησης. “Τζάμπα μαν”…
