«Έφυγε» ο «πατέρας» της γαλλικής Nouvelle Vague, Ζαν-Λικ Γκοντάρ: Χρησιμοποίησε υποβοηθούμενη ευθανασία

Έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και «ψυχή» του «Νέου Κύματος» του γαλλικού κινηματογράφου (γνωστού ως «Nouvelle Vague»), Ζαν-Λικ Γκοντάρ, σε ηλικία 91 ετών.

Σύμφωνα με πληροφορίες από διεθνή ΜΜΕ, ο Γκοντάρ κατέφυγε σε νόμιμη υποβοηθούμενη ευθανασία στην Ελβετία λόγω «πολλαπλών παθολογικών καταστάσεων που προκαλούν αναπηρία», σύμφωνα με τους όρους της ιατρικής γνωμάτευσης. Πρόσωπο κοντά στην οικογένεια του Γκοντάρ δήλωσε στην εφημερίδα Liberation ότι ο μεγάλος σκηνοθέτης «δεν ήταν άρρωστος, ήταν απλώς εξαντλημένος. Πήρε λοιπόν την απόφαση να τελειώνει. Ήταν δική του απόφαση και ήταν σημαντικό για αυτόν να γίνει γνωστό».

Τα πρώτα βήματα

Ο Γαλλοελβετός Γκοντάρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1930, ενώ μεγάλωσε και πήγε σχολείο στη Νιόν. Επιστρέφοντας στη γαλλική πρωτεύουσα, το 1949, ο Γκοντάρ άρχισε να συχνάζει στους κύκλους διανοουμένων των «cine-clubs» που άνθισαν στη γαλλική πρωτεύουσα μεταπολεμικά.

Έγινε μέλος μιας ομάδας ταινιοκριτικών του περιοδικού Cahiers du Cinema, οι οποίοι αποφάσισαν να φτιάξουν δικές τους ταινίες και να φέρουν μια επανάσταση στο μέσο, διότι ήταν δυσαρεστημένοι με την ποιότητα του Γαλλικού Κινηματογράφου εκείνη την εποχή. Αυτή η ομάδα ήταν η βάση της Nouvelle Vague.

Ωστόσο, το 1968, ο Γκοντάρ εγκατέλειψε τη Nouvelle Vague και ίδρυσε μαζί με τον Ζαν-Πιέρ Γκορέν την κινηματογραφική ομάδα Dziga Vertov Group, ονομασμένη από τον γνωστό Σοβιετικό σκηνοθέτη, μια ομάδα πολιτικά ενεργών σκηνοθετών οι οποίοι ομαδικά και ανώνυμα δημιουργούσαν πειραματικές και πολιτικές ταινίες.

Πολλές ταινίες του Γκοντάρ αμφισβητούν και τους κώδικες του παραδοσιακού Χόλυγουντ μαζί με αυτές του Γαλλικού κινηματογράφου, ενώ αρκετές από αυτές εκφράζουν τις ακροαριστερές πολιτικές του απόψεις και πολλές αναφέρονται στον υπαρξισμό, μιας και ήταν μανιώδης αναγνώστης του υπαρξισμού και της Μαρξιστικής φιλοσοφίας.

Η δράση και το έργο του

Ο Γκοντάρ έγινε γνωστός για τον αφορισμό του, «μια ταινία πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά», αρχή που ακολούθησε πιστά σε όλη τη διάρκεια της μακρά του καριέρας, ανατρέποντας αρχές και κανόνες όπως η γραμμική αφήγηση και τα χολιγουντιανά πρότυπα παραγωγής ταινιών.

Ο Γκοντάρ, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της Nouvelle Vague (Φρανσουά Τριφό, Αλαίν Ρενέ, Λουί Μαλ, κλπ) κάλεσαν για τη διακοπή του φεστιβάλ των Καννών το 1968, την ώρα που η Γαλλία ζούσε τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που περικλείονται μέσα στη φράση «γαλλικός Μάης του 1968).

Από τη δεκαετία του 1980 και εντεύθεν, ο Γκοντάρ πέρασε σε μια φάση πιο «προσπελάσιμης» από το ευρύ κοινό κινηματογραφικής δημιουργίας, ενώ στη συνέχεια ενσωμάτωσε αρμονικά τεχνολογικά επιτεύγματα στις ταινίες του και παράλληλα, ασχολήθηκε περισσότερο με πειραματικά φιλμ.

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο

Καμία δημοσίευση για προβολή