Με ειρωνικά σχόλια και πανηγυρισμούς υποδέχθηκε η Μόσχα την παραίτηση του Μπόρις Τζόνσον από την θέση του αρχηγού των Συντηρητικών και, συνακόλουθα από την πρωθυπουργία της Βρετανίας.
Ακόμα και το Κρεμλίνο δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για την εξέλιξη αυτή, με τον port parole της ρωσικής προεδρίας, Ντιμίτρι Πέσκοφ, να δηλώνει ότι «δεν μας συμπαθεί και δεν τον συμπαθούμε», ενώ η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ, Μαρία Ζαχάροβα, σημείωσε, στάζοντας ειρωνία ότι «ο Μπόρις Τζόνσον χτυπήθηκε από ένα μούμερανγκ που εκτόξευσε ο ίδιος. Οι συμπολεμιστές του στράφηκαν εναντίον του».
«Μην προσπαθείτε να καταστρέψετε τη Ρωσία
Μάλιστα, η Ζαχάροβα είπε ότι η πτώση του Τζόνσον είναι ένα σύμπτωμα της παρακμής της Δύσης, στην οποία απέδωσε πολιτική, οικονομική και ιδεολογική κρίση: «Το επιμύθιο της ιστορίας είναι: μην προσπαθείτε να καταστρέψετε τη Ρωσία. Η Ρωσία δεν μπορεί να καταστραφεί. Θα σπάσετε τα δόντια σας επάνω της και θα σας πνίξουν», δήλώσε χαρακτηριστικά.
Δεδομένου ότι ο Τζόνσον, από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία ήταν από τους διαπρύσιους υποστηρικτές των σκληρών κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας και ενεργός υποστηρικτής της άμυνας της Ουκρανίας, τόσο με όπλα όσο και με πληροφορίες, η αποχώρησή του από το προσκήνιο ήταν φυσικό να ικανοποιήσει τον πολιτικό κόσμο της Ρωσίας που δεν έτρεφε και τα καλύτερα αισθήματα γι’ αυτόν.
«Ο κλόοουν αποχωρεί»
Ο ολιγάρχης Όλεγκ Ντεριπάσκα ανέφερε στο Telegram ότι η παραίτηση Τζόνσον ήταν ένα «ατιμωτικό τέλος» για έναν «ανόητο κλόουν» που η συνείδησή του θα βαρύνεται από «χιλιάδες ζωές που χάθηκαν στην παράλογη σύγκρουση στην Ουκρανία». Επίσης, ο πρόεδρος της Κάτω Βουλής της Ρωσίας, Βιάτσεσλαβ Βολόντιν, δήλωσε ότι «ο κλόοουν αποχωρεί».
Η ευφορία των Ρώσων οφείλεται και σε ένα άλλο στοιχείο της προσωπικότητας του Τζόνσον, ο οποίος είχε εκφράσει τη φιλοδοξία να μείνει πρωθυπουργός της Βρετανίας για μεγαλύτερο διάστημα από την Μάργκαρετ Θάτσερ (η θητεία της διήρκεσε από το 1979 ως το 1990, οπότε και την ανέτρεψε το ίδιο το κόμμα της), η οποία επίσης θεωρείτο ως μια από τις πλέον εχθρικές πολιτικές φιγούρες για τη Μόσχα (τότε, βέβαια, υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ και το «σιδηρούν παραπέτασμα»).
