Η χώρα οδηγείται σε εκλογές, με τους πολίτες να αναμένουν “καλύτερες μέρες”, από τη σχεδόν βέβαιη κυβερνητική αλλαγή, ενώ οι κίνδυνοι στην οικονομία είναι ορατοί. Και επισημαίνονται τόσο από την Κομισιόν όσο και από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.
Το δίδυμο Τσίπρα – Τσακαλώτου αφήνει πίσω του συνθήκες επιβράδυνσης της οικονομίας, παγίωσης των κοινωνικών ανισοτήτων και μία επικίνδυνη «δημοσιονομική τρύπα» που για το 2020 θα είναι τουλάχιστον … βάθους 2,2-2,7 δις. ευρώ.
Η απερχόμενη κυβέρνηση έκλεισε τους ανερμάτιστους ερασιτεχνισμούς της στην οικονομία, με μέτρα ψηφοθηρικής λογικής, που είχαν μόνον κόστος, δεν είχαν σχέση με την τόνωση της ανάπτυξης (μέσω μείωσης των φόρων στην εργασία και τις επιχειρήσεις) και, τελικά, αναίρεσαν τον υποτιθέμενο κοινωνικό χαρακτήρα τους, μεταθέτοντας τη μιζέρια «των πολλών» στο αύριο.
Στο δημοσιονομικό, η κριτική που ασκείται από τους Θεσμούς και την Τράπεζα της Ελλάδος είναι ιδιαίτερα έντονη – επισημαίνεται ο κίνδυνος της δημοσιονομικής εκτροπής – αφού αναφέρεται σε λάθος παροχές που καθιστούν ανέφικτους τους συμφωνημένους στόχους και φαλκιδεύουν την προσπάθεια της ανάκαμψης.
Προϋπόθεση για να μπορέσει η επόμενη κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, αναδεικνύεται
- η μείωση των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2022 (προφανώς σε συνεννόηση με τους Ευρωπαίους εταίρους),
- η υιοθέτηση ενός μίγματος δημοσιονομικής πολιτικής με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές και χαμηλότερες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης,
- η ταχύτερη προώθηση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα
- η αποκρατικοποίηση της οικονομίας
- η υιοθέτηση ενός εξωστρεφούς αναπτυξιακού προτύπου
- η δημοσιονομική υπευθυνότητα
Χθες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που καθ’ όλες τις ενδείξεις θα αναλάβει τις τύχες της χώρας, περιέγραψε με δυό λόγια το μοντέλο του: «η Ελλάδα έχει δύο επιλογές: Η πρώτη είναι αυτή που ζήσαμε όλοι μας. Φόροι, φόροι, φόροι…Η δεύτερη είναι το σχέδιο της ΝΔ: Λιγότεροι φόροι και κίνητρα για πολλές επενδύσεις που θα φέρουν νέες δουλειές». Βασικός στόχος είναι η ανάπτυξη, είπε. Και για να επιτευχθεί αυτό πρέπει να ληφθούν μέτρα που θα συμβάλλουν τόσο στις επενδύσεις όσο και στην ανακούφιση των πολιτών.
Ο «βασικός στόχος» (η ανάπτυξη) θέλει σίγουρα το χρόνο του. Το ζήτημα (και το στοίχημα) είναι πως θα τον πετύχει, ικανοποιώντας παράλληλα την αδημονία των «πολλών» που προσδοκούν «εδώ και τώρα» «ανακούφιση» και καλύτερες ημέρες, χωρίς να διαταράξει παράλληλα και την απαραίτητη δημοσιονομική ισορροπία…
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις: [home]
