Του Θοδωρή Καλούδη
Έχοντας εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη της Βουλής, με τον τρόπο που την εξασφάλισε, ο επόμενος στόχος του Αλέξη Τσίπρα είναι να περάσει με 151 ψήφους και τη Συμφωνία των Πρεσπών. Από εκεί και πέρα επιδίωξή του είναι να εξαντλήσει όλα τα συνταγματικά περιθώρια και να παραμείνει στην εξουσία έως το τέλος της θητείας του, τον προσεχή Οκτώβριο.
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται πηγές του Μαξίμου που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις σκέψεις και τους σχεδιασμούς του πρωθυπουργού. «Θα το πάει ως το τέλος» λένε, γιατί θεωρεί ότι «δεν μπορεί να πάει σε εκλογές με νωπές τις εντυπώσεις από τη Συμφωνία των Πρεσπών» και τον κοινοβουλευτικό τζόγο περί την ψήφισή της. Άλλωστε, συμπληρώνουν, «μετά τις Πρέσπες μόνο θετικά μέτρα έχει να παρουσιάσει στη Βουλή ο πρωθυπουργός, μέτρα για τα οποία δεν θα έχει λογικά αντιρρήσεις η αντιπολίτευση».
Οι προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα ξεπερνούν την παραμονή του στην εξουσία και τα καλά της νομής της. Εκείνο που κυρίως επιδιώκει είναι να έχει στη διάθεσή του περισσότερο χρόνο, έως την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, προκειμένου να «κουρσέψει» την Κεντροαριστερά, διαλύοντας το Ποτάμι και εξουθενώνοντας το ΚΙΝ.ΑΛ.
«Ο Αλέξης, λένε όσοι γνωρίζουν τις μύχιες σκέψεις του, έχει βάλει ρότα να γίνει ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της Κεντροαριστεράς και από τη θέση αυτή να αποτελεί σταθερά στο μέλλον τον ένα ισχυρό πόλο του κλασσικού ελληνικού πολιτικού δίπολου, απέναντι στη Νέα Δημοκρατία».
Γι’ αυτό και ο στόχος του στις εθνικές εκλογές είναι ένα ποσοστό μεγαλύτερο του 25% – με φιλοδοξίες να αγγίξει ακόμα υψηλότερα ποσοστά – με μία ανανεωμένη και λιγότερο αριστερόστροφη κοινοβουλευτική ομάδα, η οποία θα υιοθετεί πλήρως την πολιτική του μετατόπιση. “Έχει όλο τον βιολογικό και πολιτικό χρόνο δικό του για να επιστρέψει” λένε οι φίλοι του.
Ήδη η διαρκής ιδεολογική και πολιτική του κυβίστηση τον έχουν φέρει αρκετά μακριά από τις ακραίες θέσεις και τις ομολογημένες ψευδαισθήσεις που εξέφραζε, με αφέλεια, πάθος και οργή, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Τώρα που είδε τα καλά του «κατεστημένου», περπάτησε στα διεθνή πολιτικά σαλόνια και γεύτηκε τις απειλές και τις φιλοφρονήσεις διεθνών ηγετών, είναι έτοιμος να παίξει το συστημικό παιχνίδι της εναλλαγής στην εξουσία, σύμφωνα με όσα επιβάλουν οι εσωτερικές συνθήκες, τα γνωστά τζάκια και ο διεθνής παράγοντας. Και ένα τέτοιο παιχνίδι παίζεται από θέση πρωταγωνιστή εξελίξεων, με όρους κατεστημένου. Ο ίδιος μάλιστα ονειρεύεται να γίνει ο «νέος Ανδρέας», τον οποίο επιδιώκει να μιμείται ακόμα και στο ηχόχρωμα της φωνής του.
Στην άλλη όχθη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει «πρωθυπουργός εν αναμονή» (σε ένα καχύποπτο κόμμα, που χρειάζεται ριζική ανανέωση προσώπων και αντιλήψεων), με πολλές πιθανότητες να κυβερνήσει με αυτοδυναμία, αλλά και πολλές αβεβαιότητες. Το πλέον πιθανό είναι να παραλάβει «καμμένη γη», διαλυμένο κοινωνικό ιστό, τους πολίτες να αδημονούν για καλύτερες μέρες και έχοντας επιπλέον κληρονομήσει ισχυρές μεταμνημονιακές δεσμεύσεις, καχυποψία των διεθνών αγορών σε ό, τι αφορά την οικονομία μας και τον σφιχτό «κορσέ» της εποπτείας των δανειστών.
Ο κ. Μητσοτάκης θα έχει επίσης να αντιμετωπίσει και τις υποψίες της Ουάσιγκτον που είναι ενοχλημένη για τη «σκληρή» («φιλορωσική» λένε κάποιοι ανόητοι στην Αμερικανική πρωτεύουσα) στάση του στο Σκοπιανό – στο οποίο οι ΗΠΑ βρήκαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα τον ιδανικό συνεργάτη («Αριστερός και πειθήνιος» – ο τέλειος συνδυασμός) για τη νέα “Pax Americana” στην περιοχή.
Με τούτα και με εκείνα, η πολιτική ζωή θα κινηθεί τους επόμενους μήνες με μία βίαιη αναδιάταξη του σκηνικού, στο τοξικό περιβάλλον της έντονης πόλωσης και (όπως είδαμε) του ευτελισμού των θεσμών. Αν μάλιστα ο κ. Τσίπρας πετύχει να αποφύγει το σκόπελο των εκλογών το Μάϊο, ανατρέποντας τα προγνωστικά, θα έχουμε μπροστά μας ένα πολύ θερμό καλοκαίρι με … ακραία πολιτικά φαινόμενα, όπου “ο σκοπός θα αγιάζει τα μέσα”.
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις:[home]
