Κώστας Μποτόπουλος

Εστίες αστάθειας στην Ελλάδα και το εξωτερικό: Η ανάκαμψη, οι ανεμβολίαστοι, η οπισθοδρόμηση στο ΚΙΝΑΛ, η λιποβαρής ηγεσία της ΕΕ, η ενεργειακή κρίση,  ο «σιωπηλός και χωρίς όπλα Ψυχρός Πόλεμος»

 

Κάθε βδομάδα με τον Κώστα Μποτόπουλο

Ξαφνικά και σχεδόν ανεπαίσθητα, η αίσθηση ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά ξέραμε τουλάχιστον πού πάμε, ανατρέπεται. Μια σειρά από εξελίξεις γύρω από τον πυρήνα των πραγμάτων, καμιά φορά και κάτω από την επιφάνεια, τείνουν να δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα, της οποίας βασικό χαρακτηριστικό είναι η πολιτική και οικονομική αβεβαιότητα.

Ας ανοίξουμε το φακό από το κοντινότερο σ’ εμάς ως τα πιο κρίσιμα για όλη την ανθρωπότητα.

Πολιτικές αναταράξεις

Στην Ελλάδα, μπαίνουμε, νωρίτερα από ό,τι χρειαζόταν, στον αστερισμό των πολιτικών αναταράξεων. Παρά τη διατήρηση θετικής γενικά εικόνας της κυβέρνησης στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας, και παρά την προφανή αδυναμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανασυνταχθεί, να σοβαρευτεί και να πείσει ότι θα μπορούσε να ξανακυβερνήσει, ο συνδυασμός τριών εξελίξεων δημιουργεί μια υπόγεια, αυτή τη στιγμή, αναστάτωση, που μπορεί, όμως, ανά πάσα στιγμή, να ξεσπάσει προς τα έξω.

Η διαρκώς ανανεούμενη και μηδέποτε εκπληρούμενη «προφητεία» για οριστική έξοδο από την «εποχή της πανδημίας», τόσο με οικονομικά, όσο, κυρίως, με ψυχολογικά κριτήρια, σκοντάφτει στο τείχος των ανεμβολίαστων και στον αργό ρυθμό της ανάκαμψης.

Το γεγονός ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί με απλή αναλογική, αφενός πιέζει την κυβέρνηση σε κάποιες σπασμωδικές κινήσεις ή σε αναβολή μεταρρυθμίσεων και αφετέρου αφήνει χώρο για παντοειδή σενάρια εκ μέρους της αντιπολίτευσης.

Σε αυτά θα ενέτασσα την πέρα από κάθε λογική εκτύλιξη της προεκλογικής εκστρατείας στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ιδίως με την είσοδο στην κούρσα του πρώην Πρωθυπουργού, που φαίνεται να οδηγεί σε ένα διπλό και αλληλοεξουδετερούμενο αποτέλεσμα: πρόκληση θορύβου και ενδιαφέροντος αναντίστοιχου με την εκλογική δυναμική του κόμματος αλλά και κίνδυνος οπισθοδρόμησης, αντί για αρχή νέας πορείας. Για την τρίτη εξέλιξη, που προκαλείται από τις συνεχείς δυσκολίες που αντιμετωπίζει το πλαίσιο κάθε ελληνικής ανορθωτικής προσπάθειας, δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτούνται ειδικές αναλύσεις.

Δύσβατο έδαφος στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση,

  • η (προσωρινή;) απόσυρση της Γερμανίας από την πρωτοκαθεδρία,
  • η επιμονή του νέου «ισχυρού άνδρα», Προέδρου της Γαλλίας Μακρόν, για «στρατηγική αυτονομία», που έχει λογική αλλά έρχεται σε άκαιρη στιγμή, με τον ίδιο να έχει εκλογές μπροστά του και χωρίς θετικό συσχετισμό δυνάμεων από τις άλλες χώρες,
  • η λιποβαρής ηγεσία -από την «εμπιστοσύνης Μακρόν» τριάδα φον ντερ Λάιεν, Μισέλ, Μπορέλ, μόνο ο τρίτος, αλλά λιγότερο κρίσιμος, έχει κάποιο προσωπικό ανάστημα και, κυρίως,
  • το βαθύ τραύμα της υπαρξιακής, πλέον, αντίστασης χωρών του κέντρου της Ευρώπης, και της Ένωσης (Πολωνία, Ουγγαρία, αλλά και Σλοβενία),

δημιουργούν ένα ιδιαίτερα δύσβατο έδαφος.

Στο καθαρά οικονομικό πεδίο, η πρόσφατη αποχώρηση του Γερμανού κεντρικού τραπεζίτη -ενός «γερακιού» ιδιαίτερα επιδραστικού, ακριβώς γιατί είχε (πολύ) ανθρώπινο πρόσωπο και γοητεία- θα πρέπει να συνδυαστεί με την πιθανή μετατόπιση της υπό διαμόρφωση γερμανικής κυβέρνησης σε θέματα «λιτότητας». Αν συμβεί αυτό –ας κρατήσουμε ωστόσο μια μεγάλη επιφύλαξη- πέφτει ο σπόρος για πρόσθετες, πιθανόν θετικές αλλά σε κάθε περίπτωση γενεσιουργούς επιπλέον αβεβαιότητας, εξελίξεις.

Η ενεργειακή κρίση προκαλεί αλλαγή πορείας

Σε σχέση με το μεγάλο στοίχημα της εποχής, την κλιματική αλλαγή, η κρισιμότατη Σύνοδος της Γλασκόβης, που αρχίζει σε μια βδομάδα, αλλιώς πήγαινε και αλλιώς θα ξεκινήσει.

  • Η ενεργειακή κρίση, που προκαλεί αλλαγή πορείας και αναζωπυρώνει την παραγωγή «βρώμικων» πηγών ενέργειας σε μεγάλες χώρες (ΗΠΑ, Κίνα Ρωσία),
  • οι δυσκολίες του Μπάιντεν με το δικό του σχέδιο και τις αντιστάσεις ορισμένων δικών του βουλευτών,
  • το ανοιχτό σνομπάρισμα από την κινεζική και την ινδική ηγεσία,
  • η πιθανώς υπεραισιόδοξη και πάντως μοναχική εμμονή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ισχύ και στους στόχους της και
  • η ανοιχτή αντίδραση επιχειρηματικών λόμπις (υπέρ της χρήσης πετρελαίου, άνθρακα, ζωοτροφών) που έχουν προηγουμένων πείσει τις κυβερνήσεις τους (στις χώρες του ΟΠΕΚ αλλά και στην Αυστραλία, το Ιράν, την Ιαπωνία)

όλα αυτά μειώνουν αντικειμενικά τις πιθανότητες για τολμηρές και στο ύψος των περιστάσεων αποφάσεις. Αλλά χωρίς αυτές, και ο πλανήτης θα κινδυνέψει και η «αλλαγή οικονομικού μοντέλου», που είναι αδήριτη, θα μείνει πίσω.

 Ο «σιωπηλός και χωρίς όπλα Ψυχρός Πόλεμος»

Στο επίπεδο, τέλος, των γεωπολιτικών συσχετισμών, αν θέλουμε να μην εθελοτυφλούμε, είμαστε πιο κοντά σε έναν «σιωπηλό και χωρίς όπλα Ψυχρό Πόλεμο» παρά σε συνθήκες παγκόσμιας συνεννόησης.

Ένα «γενικευμένο AUKUS», από τη μια πλευρά -δεν είναι τυχαίο ότι η συμφωνία του περασμένου μήνα δεν περιορίζεται σε αμυντικά και εξοπλιστικά θέματα αλλά οδηγεί σε συντονισμό στάσης και σε οικονομικά και περιβαλλοντικά θέματα- και μια προσπάθεια της Κίνας, από την άλλη, να συμπήξει όσο το δυνατόν περισσότερες και α-λα κάρτ συμμαχίες με όσο το δυνατόν περισσότερες περιφερειακές δυνάμεις. Με τη Ρωσία σε ρόλο μπαλαντέρ και την Ευρωπαϊκή Ένωση να παλεύει να αποτινάξει το κολλημένο πάνω στο σώμα της κοστούμι του παρατηρητή. Ούτε αυτό το σχήμα προμηνύει κάτι ιδιαίτερα καλό για την παγκόσμια σταθερότητα και την παγκόσμια ανάκαμψη.

Κώστας Μποτόπουλος

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο

Καμία δημοσίευση για προβολή