«Συμπολίτες των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης»
(Προσφώνηση του Βίκτορα Ουγκώ το 1849 σε ομιλία όπου μίλησε για πανευρωπαϊκή ένωση)
Οι Ευρωεκλογές που έρχονται είναι πραγματικά οι κρισιμότερες από την ύπαρξη του θεσμού. Ίσως, διότι βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ στη… διάλυσή της. Η ψήφος μας, λοιπόν, για πρώτη φορά έχει τόση σημασία για την ίδια την ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιας Ένωσης (;) με είκοσι οχτώ χώρες, με εικοσιτέσσερις επίσημες και εβδομήντα περιφερειακές ή μειονοτικές γλώσσες, με περισσότερα των διακοσίων κομμάτων σε οχτώ μεγαλύτερους κομματικούς σχηματισμούς, με επτακόσιους πενήντα έναν βουλευτές να εκπροσωπούν πεντακόσια δέκα εκατομμύρια πολίτες.
Ημερομηνία γέννησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρείται η 9 Μαΐου του 1950, όταν δημοσιεύτηκε το «σχέδιο Σουμάν». Ο Ρομπέρ Σουμάν (Γάλλος υπουργός Εξωτερικών 1948-52) το συνέγραψε με τον Ζαν Μονέ διαπρεπή νομικό και το σχέδιο αυτό αποτελεί το πιστοποιητικό γέννησης της Ευρώπης. Οι γεννήτορες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οραματιζόμενοι μια ουσιαστική ένωση των χωρών της Ευρώπης, μία κρατική οντότητα Ομοσπονδιακής Ένωσης, προφανώς δεν εννοούσαν το κατασκεύασμα που συντηρείται δεκαετίες τώρα και τα οράματά τους ξέφτισαν στο όνομα των νοουμένων ως εθνικών συμφερόντων των ισχυρότερων χωρών, με μία έκφανση καλυμμένου εθνικισμού, που έβγαλε πλέον τα δόντια του και απειλεί με διάλυση ακόμα και αυτή την… ημιτελή σημερινή Ε.Ε.
Αυτά μάλλον είχε προβλέψει, ο εκ των ιδρυτών της Ε.Ε. Ιταλός πολιτικός Αλτιέρο Σπινέλι που πρωτοστάτησε στη σύνταξη της πρότασης του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για μια ομοσπονδιακή ευρωπαϊκή ένωση. Ο Προυντόν από τον 19ο αιώνα συζητούσε για ομοσπονδιακή ευρωπαϊκή ένωση αλλά με επιφυλάξεις, διότι «αναπόδραστα τα μικρά κράτη θα υποτάσσονταν στα μεγάλα» αν κάθε κράτος είχε δικαίωμα αριθμό ψήφων ανάλογο με τον πληθυσμό του. Ο Μιχαήλ Μπακούνιν επίσης, διείδε την ανάγκη δημιουργίας ομοσπονδιακής ευρωπαϊκής ένωσης: «Για να μπει οριστικό τέλος στον εμφύλιο ανάμεσα στους λαούς που απαρτίζουν την ευρωπαϊκή οικογένεια, υπάρχει μόνο ένας δρόμος: να ιδρύσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».
Δεν είναι αποκύημα φαντασίας, αλλά ζωντανή πραγματικότητα, σε μία χώρα της Ε.Ε. να κυβερνά ένα ακροδεξιό, ρατσιστικό, ναζιστικό κόμμα και σε μια άλλη ένα σοσιαλδημοκρατικό ή σοσιαλιστικό. Ποια κοινή πολιτική θα ασκηθεί; Ποιο το κοινό όραμα των διακοσίων κομμάτων των είκοσι οχτώ χωρών; Ποια η κοινή αντιμετώπιση, φτώχειας, ρατσισμού, προσφυγικού, ανεργίας, μεταναστευτικού και τόσων άλλων καυτών θεμάτων; Είναι αυτονόητο ότι τέτοια νόθα σχήματα δεν έχουν προοπτική. Και μόνο η καλπάζουσα ανάπτυξη του εθνικισμού, του ακροδεξιού λαϊκισμού, που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, είναι αυτονόητα αποτρεπτική για κάθε σκέψη ουσιαστικής ένωσης.
[more]
Είναι φανερό πλέον ότι δεν έχει καμιά προοπτική η Ευρωπαϊκή Ένωση, αν δεν μετατραπεί σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, με ένα Σύνταγμα, ένα κοινοβούλιο, μια κεντρική κυβέρνηση, μία Κεντρική Τράπεζα, ενιαίο νόμισμα, ενιαίο στρατό προστασίας -στην πράξη- κοινών συνόρων, κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, κοινή φορολογική και μισθολογική πολιτική.
Ενδεικτικά του μέλλοντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα ερωτήματα που παραμένουν καυτά: Για ποια δημοκρατική λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μιλάμε, για ποια Ευρώπη των λαών, των πολιτών, όταν το Ευρωκοινοβούλιο είναι ασθενέστερο του Συμβουλίου (αρχηγών κρατών) το οποίο αποφασίζει κεκλεισμένων των θυρών και τα μέλη του έχουν αποδεχθεί την πρωτοκαθεδρία των ισχυρών (όρα Γερμανία, Γαλλία) στη λήψη αποφάσεων; Για ποια Ενωμένη Ευρώπη μιλάμε με διαφορετικά κοινοβούλια, διαφορετικές κεντρικές τράπεζες, διαφορετικά κόμματα εξουσίας, διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές σε κάθε χώρα; Γιατί αρνούνται στην πράξη, τα ισχυρά κυρίως κράτη-μέλη της, την ουσιαστική πολιτική ένωση των κρατών της Ε.Ε.; Γιατί δεν προχώρησε η δημιουργία Ευρωπαϊκού Συντάγματος, παρά τη Συνταγματική συνθήκη του 2004 που προέβλεπε ομοσπονδία ευρωπαϊκών κρατών, πράγμα που υπονόμευσε η Γαλλία;
Ναυάγιο προοιωνίζεται το όλο σκηνικό. Αλλά, ευσχήμως συντηρείται για να απολαμβάνει την εξουσία του ο γερμανογαλλικός άξονας, για να χαίρουν προνομίων οικονομικών και άλλων οι ευρωβουλευτές, για να ανθεί μια άκρως δυσκίνητη γραφειοκρατία πλούσια αμειβομένων υπαλλήλων, ακόμα και εν μέσω κρίσης. Συντηρείται αυτό το δύσμορφο κατασκεύασμα που ονόμασαν Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως για να απομυζούν οι ισχυροί τους αδύναμους εταίρους τους, με το προσωπείο μάλιστα του σωτήρα. Το βλέπουμε καθημερινά με τα γνωστά ισχυρά δίπολα να αποφασίζουν, με το περίφημο χάσμα Βορρά-Νότου, με τις τρομακτικές ανισότητες μεταξύ των χωρών και των πολιτών της Ευρώπης.
Όσοι δεν είναι αντιευρωπαϊστές, ας ψηφίσουν τουλάχιστον δημοκρατικά, κόντρα στις εθνικιστικές, ακροδεξιές και ναζιστικές τάσεις, που αν επικρατήσουν, θα επισπεύσουν το γκρέμισμα του υπάρχοντος οικοδομήματος και κυρίως του οράματος των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Και μην ξεχνάμε, ότι το όνειρο των υπερδυνάμεων ήταν πάντοτε η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
του Γιώργου Δουατζή
[/more]
Από το newsroom του economico.gr
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις:ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
