“Φρένο” στους πλειστηριασμούς ακινήτων έβαλε με απόφασή του ο Άρειος Πάγους, κρίνοντας ότι οι εταιρείες διαχείρισης (servicers) δεν έχουν το δικαίωμα να προχωρούν σε πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης μεταξύ των οποίων και πλειστηριασμούς για τις τιτλοποιήσεις που έχουν αναλάβει.
Ο εξωδικαστικός μηχανισμός και οι εταιρείες διαχείρισης δανείων
Καθώς το θέμα είχε πάρει και πολιτικές διαστάσεις, με την αντιπολίτευση να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ότι λειτουργεί ως εντολοδόχος των funds αλλά κυρίως διότι το ζήτημα θα δημιουργούσε μείζονα κοινωνικά προβλήματα σε μία δύσκολη χρονιά, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης προβληματίστηκε έντονα για τα επόμενα βήματα.
Και αυτό, γιατί συνέπεσε με τις σοβαρές αιτιάσεις από την πλευρά του υπουργείου Οικονομικών με αφορμή τον εξωδικαστικό μηχανισμό για το κατά πόσο οι εταιρείες διαχείρισης «στέκονται στο ύψος των περιστάσεων», σύμφωνα με την χαρακτηριστική φράση του αρμόδιου υπουργού Οικονομικών και προχωρούν σε ουσιαστικές ρυθμίσεις δανείων πριν προχωρήσουν στον πλειστηριασμό.
Η διάσταση απόψεων γύρω από δύο διαφορετικά πράγματα, που συνέπεσαν και συνδέθηκαν μοιραία μεταξύ τους, οδήγησε στην απόφαση η τελική λύση για το θέμα της νομιμότητας των εταιρειών διαχείρισης να εκτελούν πλειστηριασμούς να μην δοθεί νομοθετικά και να αναζητηθεί στην Ολομέλεια πλέον του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Πολύμηνη εκκρεμότητα
Η λύση αυτή σύμφωνα με νομικούς κύκλους θα απαιτήσει αρκετούς μήνες, συντηρώντας μια εκκρεμότητα που είναι κρίσιμη για την ασφάλεια δικαίου, ενώ την ίδια στιγμή, σύμφωνα με πηγές της αγοράς, οι συνέπειες αυτής της αβεβαιότητας έχουν αρχίσει να φαίνονται στην καθημερινή πρακτική της διευθέτησης του ιδιωτικού χρέους των 100 δισ. ευρώ περίπου.
Με βάση πληροφορίες που επικαλείται η Καθημερινή της Κυριακής, ήδη ορισμένα Πρωτοδικεία της χώρας δεν παίρνουν αιτήσεις διαταγών πληρωμής κηρύσσοντας ένα είδος αρνησιδικίας, ενώ όσο συντηρείται η αβεβαιότητα, είναι εξαιρετικά πιθανό το κύμα αμφισβήτησης να διογκωθεί ακόμη και με αγωγές για πλειστηριασμούς που έχουν ήδη γίνει κατά το παρελθόν.
Μια τέτοια εξέλιξη, όπως εξηγούν στελέχη από τον χώρο των servicers, δεν θα ανακόψει απλώς τα αναγκαστικά μέτρα και τους πλειστηριασμούς, αλλά θα πλήξει και τις ίδιες τις ρυθμίσεις, αφού θα επηρεάσει την κουλτούρα πληρωμών, που μετά από πολύ κόπο είχε αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό στην χώρα μας.
Γύρω από παρόμοια μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα δημιουργείται άλλωστε και η ανάλογη δικηγορική ύλη με συνέπεια αρκετά δικηγορικά γραφεία να ετοιμάζονται να αξιοποιήσουν την αβεβαιότητα που θα δημιουργηθεί έως την οριστική επίλυση του θέματος, που πιθανολογείται ότι θα δικαιώσει τις εταιρείες διαχείρισης ως προς την νομιμότητα που διαθέτουν να κάνουν ενεργητική διαχείριση των οφειλών που έχουν αναλάβει, δηλαδή να κάνουν πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης απευθείας. Αυτό αποφάνθηκε άλλωστε ο Άρειος Πάγος με άλλες δύο σχετικές αποφάσεις που έχει εκδώσει και μάλιστα σε μεταγενέστερο χρόνο από την επίμαχη που αμφισβήτησε αυτό το δικαίωμα.
Ο ασκός του Αιόλου
Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς η αβεβαιότητα που δημιουργείται για τους πλειστηριασμούς ανοίγει τον ασκό του Αιόλου όχι μόνο για τους διαχειριστές κόκκινων δανείων, αλλά και τις τράπεζες, οι οποίες μεν έχουν πουλήσει τα κόκκινα δάνεια μεταβιβάζοντάς τα με βάση τον νόμο του Ηρακλή σε funds, αλλά έχουν στα βιβλία τους τα ομόλογα υψηλής εξασφάλισης (senior notes) που εκδόθηκαν στο πλαίσιο των τιτλοποιήσεων με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.
Με δεδομένο ότι τα επιχειρηματικά σχέδια των τιτλοποιήσεων παρακολουθούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα προκειμένου να διαπιστωθεί εάν επιτυγχάνονται οι στόχοι των εισπράξεων, η προοπτική να χάσουν το rating που διαθέτουν από τους ανεξάρτητους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης λόγω των κακών επιδόσεών τους στις ανακτήσεις, που σε ποσοστό από 20% έως και 40% βασίζονται σε πλειστηριασμούς – ανάλογα με την συγκεκριμένη τιτλοποίηση – είναι περισσότερο ορατή από ποτέ.
Ο κίνδυνος αυτός, όπως εξηγούν αρμόδιες πηγές δεν θα αφήσει στο απυρόβλητο και τους senior τίτλους που έχουν στα βιβλία τους οι τράπεζες, τη στιγμή μάλιστα που είναι ανοιχτή η συζήτηση με την Eurostat για το κατά πόσο οι εγγυήσεις, ύψους 18,7 δισ. ευρώ που παρείχε το δημόσιο σε σύνολο τιτλοποιήσεων 47,9 δισ. ευρώ, θα πρέπει να εγγραφούν στο δημόσιο χρέος.
Με πληροφορίες από την Καθημερινή της Κυριακής
