Τον Γιάννη Ευσταθιάδη τον γνωρίζω 40 χρόνια και τον εκτιμώ βαθύτατα. Συνδεθήκαμε επαγγελματικά επειδή, ως ξεχωριστή και επιτυχημένη προσωπικότητα της Επικοινωνίας, ανέλαβε πολλές φορές, να στήσει καμπάνιες, λανσάροντας νέες εφημερίδες (24 ΩΡΕΣ) ή περιοδικά (ΕΝΑ,ΤΕΜΡΟ NEWSWEEK) των οποίων είχα αναλάβει τη διεύθυνση.
Οι διαφημιστικές προσεγγίσεις του Γιάννη δεν είναι μόνο ευρηματικές και λεξιλάγνες: Έχουν μια εσωτερική δύναμη. Μια ποιότητα, που ξεπερνά τις ανάγκες του διαφημιστικού μηνύματος (το οποίο, παρεπιπτόντως, είναι πάντα εύστοχο, υπηρετώντας τον εμπορικό στόχο του). Δίνουν στη διαφημιστική επικοινωνία νότες ενός ιδιαίτερου φιλοσοφικού στοχασμού. Μια προσέγγιση που ξεπερνά, ως μήνυμα, το πρόσκαιρο της εμπορικής στόχευσης. [“Το μόνο γυμνό που μας ενδιαφέρει είναι η αλήθεια” επικέντρωνε το “σλόγκαν” του Γιάννη στην ουσία της αναγγελίας της έκδοσης του Ελληνικού Newsweek, σε μια εποχή που κυριαρχούσε στο Τύπο το “ξέκωλο”].
Και αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού ο Γιάννης Ευσταθιάδης υπηρετεί από το 1975 την πνευματική ζωή με ποίηση, διηγήματα, στιχουργήματα, δοκίμια για τη μουσική, παιδικά βιβλία, χρονογραφήματα, ακόμα και κείμενα για τη γαστρονομία, έχοντας τιμηθεί για το έργο του (κάπου τριάντα τόμοι) από την Ακαδημία Αθηνών.
Αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα είναι η έκδοση του νέου του βιβλίου “ΜΑΚΡΟΒΙΑ – Μικρόβια κείμενα για μακρόβια θέματα” (Εκδόσεις: Μελάνι). Εδώ ο “διαφημιστής” και “λογοπαίκτης” Γιάννης Ευσταθιάδης μας χαρίζει ένα ευρηματικό τίτλο που αγγίζει σαρκαστικά τη ζοφερή επικαιρότητα. Καί, έτσι, μας παρουσιάζει ένα απάνθισμα από παλιότερη πνευματική του δουλειά, που παραμένει συγκλονιστικά επίκαιρη, όχι μόνο γιατί τα θέματά του είναι “μακρόβια”, αλλά γιατί μπαίνουν στον πυρήνα της κοινωνίας μας.
Παράδειγμα: “Ο Ελληνάρας”. “Πιστεύει απαρεγκλίτως στην φυλετική υπεροχή των Ελλήνων και επιζητά τον παγκόσμιο θαυμασμό για τις σωματικές και πνευματικές αρετές τους. Συνάμα καχύποπτος και επιφυλακτικός πάντα, ψυχανεμίζεται παντού εξωγενείς παράγοντες συνωμοσίας, διεθνή κέντρα ραδιουργίας και διακρατικές ανίερες συμμαχίες προς αφανισμόν της γλώσσας και του θρησκεύματός μας”.
Ωστόσο, ο Γιάννης Ευσταθιάδης δεν είναι απαισιόδοξος. Αρνείται να δεχτεί αυτό που βλέπει: Η Ελλάδα, διαπιστώνει, προχωρά, καμιά φορά, “με αναγραμματισμούς, ετεροπροσωπίες ή και πλαστοπροσωπίες“. Αρνείται “τα σύγχρονα Είδωλα”, τα οποία “ως είδωλα κυριολεκτικώς, ενός κόσμου ψεύτικου που αντικατοπτρίζεται σε γυάλινες οθόνες, μας μεταφέρουν την εικόνα ενός πλαστού περιβάλλοντος”.
Και πιστεύει με πείσμα: “Σίγουρα δεν είμαστε αυτό που βλέπουμε!”. Πεποίθηση που προσυπογράφω, χωρίς άλλο.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
