Έχοντας πια την επίγνωση οτι η επαφή των χεριών με το πρόσωπο αυξάνει τις πιθανότητες της έκθεσης στον Κοροναϊό και με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης ασθενειών να προειδοποιούν καθημερινά για τους κανόνες υγιεινής που πρέπει να τηρούνται, θα έχετε διαπιστώσει με τί συχνότητα μπορεί να αγγίζουμε το πρόσωπό μας. Διάφορα πειράματα που στοχεύουν στο να εξηγήσουν που οφείλεται αυτή η ανθυγιεινή συνήθεια καταλήγουν αλλοτε σε ψυχολογικά ή κοινωνικά αίτια κι άλλες φορές στη θεωρία της ανθρώπινης εξέλιξης.
Το 2015 σε μια μελέτη που έγινε από φοιτητές ιατρικής από την Αυστραλία, μετρήθηκε η συχνότητα που αγγίζει κανείς το πρόσωπό του κι έφτανε τις 23 φορές την ώρα. Δηλαδή περίπου μία φορά ανά δυόμισυ λεπτά.
Άλλες μελέτες έδειξαν ότι η συνήθεια αυτή ξεκινάει από τα εμβριακό στάδιο. Σε μια άλλη έρευνα του 2015 μια ομάδα επιστημόνων εξέτασε τους υπέρηχους 15 γυναικών στο διάστημα της εγκυμοσύνης τους από την 24η μέχρι και την 36η εβδομάδα. Παρατήρησαν τότε ότι το έμβρυο είχε την τάση να αγγίζει το πρόσωπό του με το αριστερό του χέρι όταν λάμβανε σήματα άγχους από τη μητέρα του. Οι ίδιοι επιστήμονες δημοσίευσαν και μια δεύτερη έρευνα που κατέληγε στο ότι τα έμβρυα που κυοφορούσαν οι καπνίστριες γυναίκες, άγγίζουν περισσότερο το πρόσωπό τους.
Η ιδεά ότι το άγγιγμα του προσώπου τροφοδοτείται από το άγχος ενισχύθηκε και από άλλες έρευνες που έγιναν σε ενήλικους. Μια Γερμανική ομάδα ανέλυσε την εγκεφαλική δραστηριότητα 10 ενηλίκων που συμπλήρωναν ένα τεστ μνήμης. Κατά τη διάρκεια του τεστ οι εθελοντές έπρεπε να υποστούν διάφορους ήχους που ακούγονταν στιγμιαία και τουςπροκαλούσαν στρες.
Η σχέση των αγχωτικών ήχων που άκουγαν οι εθελοντές με την επιθυμία τους να ακουμπούν τη μύτη, τα μάτια και το πιγούνι τους, οδήγησε στο συμέρασμα ότι το ότι το ασυνείδητο άγγιγμα του προσώπου συνδέεται άμεσα με τα συναισθήματα που νιώθουν εκείνη τη στιγμή.
Πάντως αυτή η συμπεριφορα δεν περιορίζεται μόνο στον άνθρωπο. Για το ίδιο θέμα, τη δεκαετία του 70 διεξείχθη μια εκτενής έρευνα που μελετούσε τη συμπεριφορά των σκίουρων. Εκεί οι διαπιστώθηκε ότι οι σκίουροι έτριβαν με τις πατούσες τους τις μύτες τους, λίγο πριν παλέψουν με άλλους αρσενικούς σκίουρους. Το τρίψιμο αυτό του προσώπου βοηθούσε τα τρωκτικά να απλώσουν αρώματα γύρω από το σώμα τους και από τους εκκριτικούς αδένες που τους ενεργοποιούσε περισσότερο κατά τη διάρκεια της πάλης.
Στο Ισραήλ το 2015, επιστήμονες συνέδεσαν τους εθελοντές ενός πειράματος με συσκευές που μετρούσαν τον αέρα που εξέπνεαν από τη μύτη τους. Τους έβαζαν να κοινωνικοποιούνται με αλλους ανθρώπους και κινηματογραφούσαν τις κινήσεις τους κατά τη διάρκεια της χειραψίας τους. Παρατηρήθηκε ότι οι εθελοντές έφερναν τα χέρια τους κοντά στη μύτη τους μετά από χειραψίες που έκαναν με ανθρώπους του ίδιου φύλου.
Και όταν το γινόταν αυτό, η ποσότητα του αέρα που εξέπνεαν διπλασιαζόταν. Έτσι τέσταραν, μέσω του αρώματος, τον συνομιλητή που είχαν απέναντί τους.
Η εξέλειξη του αγγίγματος του προσώπου δεν είναι καινούργια ιστορία. Το 1984 μια μελέτη έδειξε ότι τα πρωτόγονα ζώα (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου) χρησιμοποιούσαν συνήθως το αριστερό τους χέρι για ν ακουμπήσουν τo πρόσωπό τους για να υποδείξουν τα συναισθήματα από την αρίστερη πλευρά του προσώπου που συνδέεται με το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου. Φάνηκε ότι οι γορίλες, οι ουρακοτάνγκοι και οι χιμπατζήδες αγγιζαν το πρόσωπό τουςμε την ίδια συχνότητα που το άγγιζαν και οι άνθρωποι.
Τέλος, μέσα στα χρόνια έχουν δημιουργηθεί τα κατάλληλα εργαλεία μέτρησης των εγκεφαλικών κυμμάτων για να μετρούν τη συχνότητα της επαφής των χεριών με το στόμα των βρεφών. Ενδιαφέρον είναι το συμπέρασμα πως το βρέφος αγγίζει την αριστερή πλευρά όταν μέσω υπέρηχων δέχεται μηνύματα άγχους από τη μητέρα του.
Η επιστήμη εξετάζει από πολλές σκοπιές το γιατί αγγίζουμε το πρόσωπό μας . Το φιλοσοφικό ερώτημα που τίθεται όμως είναι αν με το δάχτυλο, σκάβουμε παράλληλα και στο παρελθόν. Στις μνήμες της αρχής της ζωής μας ή στις ρίζες μιας αρχέγονης τάσης που ακολουθεί την εξέλειξη του ανθρώπινου είδους .
- Από το newsroom του Economico με πληροφορίες από το Wired
