Στην απομάκρυνση ανηλίκων από κινηματογράφους της Αθήνας που παίζεται η ταινία «Τζόκερ» αναγκάστηκε να προχωρήσει η αστυνομία καθώς έχει χαρακτηριστεί ακατάλληλη για ανηλίκους.
Σύμφωνα με αρμόδιο αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ., η ενέργεια των αστυνομικών έγινε κατόπιν κλήσεων στην Άμεση Δράση και επώνυμων καταγγελιών από δύο γυναίκες που δήλωσαν υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού και είπαν ότι υπήρχαν ανήλικοι στους κινηματογράφους.
Όπως δήλωσε αξιωματικός της αστυνομίας, και στις δύο περιπτώσεις τηλεφώνησαν δύο διαφορετικές γυναίκες, προκειμένου να καταγγείλουν την είσοδο ανηλίκων στους κινηματογράφους, οι οποίες παρέμειναν στο σημείο και κατηύθυναν τους αστυνομικούς των τοπικών τμημάτων που πήγαν, ως όφειλαν, για να ελέγξουν την καταγγελία.
Οι αστυνομικοί εντόπισαν τους ανήλικους, τους οποίους, όπως προβλέπεται, παρέδωσαν στους γονείς τους, τους οποίους ειδοποίησαν να πάνε επιτόπου και στη συνέχεια οδήγησαν τους υπευθύνους στα αστυνομικά τμήματα.
Τα περιστατικά αφορούν στους κινηματογράφους που βρίσκονται στο εμπορικό κέντρο Mall στο Μαρούσι, το απόγευμα του Σαββάτου 19/10 και τον κινηματογράφο «ΑΕΛΩ» στην Κυψέλη, το απόγευμα της Κυριακής 20/10.
Πάντως, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού διέψευσε κατηγορηματικά την είδηση ότι έδωσε οποιαδήποτε εντολή στις αστυνομικές αρχές να παρέμβουν σε κινηματογραφικές αίθουσες.
Γιατί όμως προκαλείται τέτοιος πανικός με τον Τζόκερ;
Για κάποιους το γεγονός της θέασης βίας είναι ο βασικός λόγος που αντιδρούν, ενώ για άλλους η εξήγηση είναι πιο βαθιά. Ο Τζόκερ για πολλούς δεν είναι απλώς ένας κινηματογραφικός χαρακτήρας, αλλά ο μεγαλύτερος τους φόβος.
[more]
Ο ψυχίατρος Νιλ Μπάρτον, στο psychology today, εξηγεί πως ο φόβος για τους κλόουν μπορεί να ενταθεί από την παρουσίασή τους ως ψυχοπαθείς. Οι δύο πλευρές του Τζόκερ, η πιο ανθρώπινη και η πιο απόκοσμη, προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα, από τα οποία κυριαρχούν συνήθως τα αρνητικά.
«Ο Τζόκερ κάποιες φορές φοράει στο πέτο του ένα λουλούδι, που ενώ φαίνεται ακίνδυνο, μπορεί να αποδειχθεί όπλο.», αναφέρει ως παράδειγμα ο Μπάρτον, εξηγώντας τον τρόπο που προκαλεί αβεβαιότητα στους θεατές για τις προθέσεις του.
Ο Νιλ Μπάρτον προσπάθησε να κάνει διάγνωση για ψυχική διαταραχή στον χαρακτήρα του Τζόκερ, όμως από τη στιγμή που αποτελεί αποκύημα της φαντασίας κάποιου δεν μπορεί να ενταχθεί στις νόρμες των ψυχικών διαταραχών και μάλιστα, θα ήταν άδικο για όσους υποφέρουν από ψυχικές διαταραχές, καθώς μπορεί να στιγματιστούν.
Τελικά ο Τζόκερ είναι κακός από τη φύση του ή έχει απλώς κακή συμπεριφορά;
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους «κακούς» των ταινιών να μετανιώνουν για τις πράξεις τους, αν όμως ο Τζόκερ έγινε το «τέρας» που βλέπουμε, επειδή έτσι έμαθε να φέρεται εξαιτίας της συμπεριφοράς του περιβάλλοντός του, θα μπορούσε να έχει περιθώρια αλλαγής προς το καλύτερο;
Μια νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Κολούμπια προτείνει ότι ο τρόπος που εκλαμβάνουμε την «κακή» συμπεριφορά των άλλων επηρεάζει την κρίση μας απέναντί τους. Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στο Journal of Experimental Psychology: General και στο science daily και έδειξε πως οι ενήλικες δικαιολογούν δυσκολότερα τις κακές συμπεριφορές.
Παράλληλα, τα παιδιά δεν φάνηκε να διακρίνουν τη διαφορά στα χαρακτηριστικά κάποιου που η συμπεριφορά του δεν ακολουθεί τους κανόνες της κοινωνίας. Σύμφωνα με τα ευρήματα, στα τεστ που έγιναν φάνηκε πως τόσο οι ενήλικοι όσο και οι ανήλικοι διακρίνουν ευκολότερα την καλοσύνη από την κακία.
«Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν συχνά τις ηθικές παραβάσεις, είτε σε συμπεριφορές άλλων είτε στη δική τους. Η μελέτη αυτή αποκαλύπτει ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτά τα άτομα μπορεί να επηρεαστεί έντονα από τον τρόπο με τον οποίο οι άλλοι περιγράφουν τις παραβάσεις τους.» ισχυρίζεται η Λαρίσα Χέιφετζ.
Η έρευνα που έκανε η Χέιφετζ, έδειξε πως οι ενήλικες βασίζονταν στην άποψη των άλλων για το αν κάποιος είναι κακός. Στο τεστ οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να μοιραστούν κάτι δικό τους με τους «κακούς», είτε πρόκειται για άτομα που γεννήθηκαν κακά είτε για άτομα που έγιναν κακά μέσω της μάθησης της συγκεκριμένης συμπεριφοράς.
Τα παιδιά μοιράστηκαν ισότιμα τα πράγματά τους και στις δύο περιπτώσεις, ενώ οι ενήλικες μοιράστηκαν περισσότερο τα πράγματά τους με τον χαρακτήρα που περιγράφεται ως κακός εξαιτίας της μαθησιακής συμπεριφοράς, με τη δυνατότητα αλλαγής.
Όταν οι συμμετέχοντες στη μελέτη πληροφορήθηκαν ότι κανένας από τους φανταστικούς χαρακτήρες , είτε γεννήθηκαν κακοί είτε έμαθαν τη συμπεριφορά, δεν θα άλλαζε προς το καλύτερο, οι ενήλικες συνέχισαν να μοιράζονται περισσότερο με τον χαρακτήρα που είχε περιγραφεί κακός που είχε μάθει να έχει τέτοια συμπεριφορά.
Συνεπώς, η αντίληψη του «κακού» επηρεάζεται από τις γνώμες των άλλων, άρα θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι και στην περίπτωση του Τζόκερ, ο «κακός» του χαρακτήρας διαμορφώθηκε από τον τρόπο που τον αντιμετώπιζε η κοινωνία, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται και όσοι δεν τον γνώριζαν.
Παρόλα αυτά πρόκειται για ένα φανταστικό χαρακτήρα, που όσα κοινά κι αν έχει με πραγματικούς χαρακτήρες της κοινωνίας, δεν μπορεί να ληφθεί ως παράδειγμα ενός ανθρώπου με ψυχοπάθεια ή κάποιου που γεννήθηκε κακός.
Aπό το newsroom του economico με πληροφορίες από το ΑΠΕ ΜΠΕ
[/more]
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
