Το τελευταίο διάστημα κυκλοφορεί σε διάφορα διεθνή ΜΜΕ η πληροφορία ότι Μόσχα και Τεχεράνη βρίσκονται σε συζητήσεις, ώστε η Ρωσία να παράσχει μαχητικά αεροσκάφη στο Ιράν, η Πολεμική Αεροπορία του οποίου -ειδικά μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979- κυριολεκτικά βρίσκεται σε κακό χάλι.
Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι σχέσεις Μόσχας και Τεχεράνης έχουν… συσφιχθεί σημαντικά, με το Ιράν να παρέχει, σύμφωνα με πληροφορίες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, εκτός από drones-καμικάζι και πυρομαχικά για το ρωσικό πυροβολικό. Από την πλευρά της, η Ρωσία φέρεται να επιδιώκει να… ανταποδώσει την εξυπηρέτηση στο Ιράν, παρέχοντάς του αμυντική τεχνολογία, αλλά και πυραύλους, μέχρι και μαχητικά αεροσκάφη.
Η απαρχαιωμένη ιρανική αεροπορία
Όπως έχει γράψει στο παρελθόν το economico.gr, η Πολεμική Αεροπορία του Ιράν έχει ξεμείνει με αεροσκάφη της δεκαετίας του 1960 και το 1970, όπως τα αμερικανικά F-4, F-5 και F-14, τα οποία και “κανιβαλίζει” για ανταλλακτικά, ώστε να διατηρεί κάποια από αυτά σε πτητική κατάσταση, καθώς και σοβιετικής κατασκευής Su-24, αλλά και μερικά δυτικής κατασκευής ελικόπτερα Bell. Υπό αυτές τις συνθήκες, μια “ένεση” εκσυγχρονισμού με ρωσικά μαχητικά, τύπου Su-35, ας πούμε, δεν θα ήταν διόλου κακή εξέλιξη.
Από την πλευρά της, η Ρωσία επιδιώκει διακαώς να αυξήσει τις εξαγωγές της σε οπλικά συστήματα εδώ και χρόνια, εν μέρει για να χρηματοδοτήσει και τα διάφορα αμυντικά projects εκσυγχρονισμού των όπλων που διαθέτουν οι ένοπλες δυνάμεις της. Ωστόσο, ειδικά στον τομέα των πολεμικών αεροσκαφών, τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά: παρά την έντονη προβολή του, η Μόσχα δεν κατάφερε να εξάγει το πλέον εξελιγμένο μαχητικό της, το 5ης γενιάς Su-57, αλλά και το πιο ελαφρύ stealth Su-75 “Checkmate”.
Τα προβλήματα της Μόσχας
Ακόμα χειρότερα, η Ρωσία είδε διάφορες παραγγελίες που είχαν γίνει από τρίτες χώρες (Αλγερία, Αίγυπτος, Ινδονησία) είτε να ακυρώνονται, είτε να περιορίζονται σημαντικά (και λόγω πιέσεων από τη Δύση για αγορές δυτικών μαχητικών, όπως, για παράδειγμα, τα Rafale). Επίσης, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι δυτικές κυρώσεις έχουν προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες και στις αλυσίδες παραγωγής των πιο σύγχρονων ρωσικών μαχητικών (σήμερα κατασκευάζονται τα Su-35, Su34, Su-30 και Su-57, καθώς και κάποια μοντέλα της MiG).
Οπότε, η συζήτηση περί πώλησης ρωσικών μαχητικών στο Ιράν γεννά διάφορες ερωτήσεις:
- Μήπως τα αεροσκάφη είναι παλιότερα και προορίζονταν για παραγγελίες που ακυρώθηκαν;
- Στην πραγματικότητα, πόσα μαχητικά μπορεί να παράσχει η Μόσχα στην Τεχεράνη;
- Και πότε θα γίνουν οι παραδόσεις αυτές, μαζί με την απαραίτητη εκπαίδευση των πιλότων;
Χρόνος και σχέδιο
Προφανώς, ακόμα και ένα καινούργιο αεροσκάφος αποτελεί μείζονα προσθήκη για μια απαρχαιωμένη Πολεμική Αεροπορία, ωστόσο, με εξαίρεση το Su-57 και το Su-35, που θεωρείται αρκετά σύγχρονο, τα υπόλοιπα ρωσικά μαχητικά είναι 4ης γενιάς και τα περισσότερα προέρχονται από την εποχή της ΕΣΣΔ, έχοντας υποστεί κάποιο εκσυγχρονισμό και δεν θεωρείται ότι μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό αντίπαλο, π.χ., για ένα F-35. Επίσης, το στήσιμο μιας σύγχρονης πολεμικής αεροπορίας απαιτεί χρόνο και σχεδιασμό (π.χ. για τη διαλειτουργικότητα του στόλου και τη συνεργασία με τις υπόλοιπες Ένοπλες Δυνάμεις μιας χώρας).
Μένει να φανεί αν τελικά οι πληροφορίες θα αποδειχθούν πραγματικές ή αν όλα αυτά αποτελούν άλλη μια προσπάθεια της Μόσχας και της Τεχεράνης να αποδείξουν ότι δεν είναι εντελώς απομονωμένες και απλώς συνεργάζονται μεταξύ τους επειδή δεν βρίσκουν άλλους εταίρους για να έχουν συναλλαγές στον κρίσιμο τομέα της αμυντικής συνεργασίας.
