Την εκτίμηση ότι η αγορά του ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος S-400 από την Τουρκία και η επιμονή της να το καταστήσει επιχειρησιακά ενεργό σηματοδοτεί μια συνολική αλλαγή στρατηγικής της Άγκυρας έναντι των παραδοσιακών συμμάχων και εταίρων της στη Δύση κάνει ειδικός στα θέματα της Τουρκίας.
Ο Νίκολας Ντάνφορθ, του πανεπιστημίου Τζορτζτάουν, εξήγησε στο ειδησεογραφικό site Ahval ότι η αγορά των S-400 δεν προέκυψε από εκνευρισμό ή απογοήτευση της Άγκυρας προς τις ΗΠΑ, αλλά επειδή, σύμφωνα με το νέο δόγμα της Τουρκίας, το οποίο αναπτύσσεται από το 2016 και εντεύθεν, η Ουάσινγκτον αντιμετωπίζεται, πλέον, ως στρατηγική απειλή για την Άγκυρα και όχι ως σύμμαχος και εταίρος.
«Ανεπίλυτο πρόβλημα»
Κατά τον Ντάνφορθ, η ίδια αντίληψη αρχίζει σιγά-σιγα να κυριαρχεί και στην γραφειοκρατία των ΗΠΑ, αλλά και στα ανώτερα κλιμάκια της κυβέρνησης Μπάιντεν, για την οποία η Τουρκία πλέον δεν αποτελεί μια σχέση που πρέπει να επιδιορθωθεί (όπως, π.χ. αυτή της Ουάσινγκτον με την Ευρώπη), αλλά σαν ένα «ανεπίλυτο πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής που πρέπει να τύχει διαχείρησης και να μετριαστεί όσο καλύτερα γίνεται».
Ο Ντάνφορθ εκτιμά ότι πλέον είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να υπάρξουν καλές σχέσεις μεταξή ΗΠΑ και Τουρκίας και ότι η πολιτική του Τζο Μπάιντεν σταδιακά θα περάσει από τη φάση της συνεργασίας στη φάση του περιορισμού. Μάλιστα, καλεί τη Δύση να αναγνωρίσει την διάθεση της Τουρκίας να ακολουθήσει πιο ανεξάρτητο δρόμο στις διεθνείς της σχέσεις και να κινηθεί αναλόγως.
Από τη «μαλακή» στην «σκληρή» ισχύ
Θεωρεί ότι το νέο δόγμα ασφαλείας στην Άγκυρα εγκαταλείπει την τακτική της «μαλακής ισχύος» της διπλωματίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και ότι υιοθετεί μια προσέγγιση άσκησης πιο «σκληρής ισχύος», αν και υπογραμμίζει ότι όσοι υποστηρίζουν το δόγμα αυτό, θα πρέπει να αποδεχθούν και ότι αλλάζει άρδην την πορεία της χώρας, στέλνοντάς την μακριά από τη Δύση.
Φυσικά, επισημαίνει ότι κάτι τέτοιο θα προκαλέσει προβλήματα: ήδη το ΝΑΤΟ τονίζει ότι οι S-400 αποτελούν απειλή για την ασφάλεια της συμμαχίας. Αν η Τουρκία επιμείνει να καταστήσει το σύστημα επιχειρησιακό -όπως ισχυρίζεται ο Ιμπραήμ Καλίν- και να μην το «βάλει στη ναφθαλίνη» (ιδέα που φάνηκε να προωθεί ο Ακάρ), τότε είναι προφανές ότι η συμμαχία θα πρέπει να αντιδράσει αναλόγως.
