Γιατί ο Ερντογάν προτρέπει τους Έλληνες να μην ψηφίσουν Μητσοτάκη. Τι ενοχλεί τον Τούρκο πρόεδρο και γιατί θέλει να έχει “συνομιλητή στα μέτρα του” για τα Ελληνοτουρκικά

Του Θοδωρή Καλούδη

• «Ελπίζω ότι ο ελληνικός λαός θα δώσει το μήνυμα και το μάθημα μέσω της δημοκρατικής οδού, στους κυβερνώντες του που τρέχουν πίσω από περιπέτειες οι οποίες θα φέρουν ένα καταστροφικό τέλος για τον ελληνικό λαό». (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν – 01/07/2022)

Όλοι (και εμείς και οι σύμμαχοί μας) γνωρίζαμε ότι η παραληρηματική επιθετικότητα Ερντογάν, είναι επικίνδυνο να οδηγήσει σε ανάφλεξη στο Αιγαίο και αποτελεί διαρκή απειλή για τη σταθερότητα της Ευρώπης στο Νοτιοανατολικό της υπογάστριο.

Τώρα αντιμετωπίζουμε και μια πρωτοφανή – και πέρα από κάθε δεοντολογία στις διεθνείς σχέσεις –  φιλοδοξία του Τούρκου προέδρου να επιλέξει συνομιλητή στα μέτρα του για τα Ελληνοτουρκικά, υποδεικνύοντας στην Ελληνικό λαό να μην ψηφίσει (στις προσεχείς εκλογές) ως πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. (Αποκλειομένου του αρχηγού της ΝΔ, είναι προφανές ποιούς θα ήθελε, ως προτιμησιακούς συνομιλητές, ο Τούρκος πρόεδρος, γεγονός που δίνει την ευκαιρία στους κ.κ. Τσίπρα και Ανδρουλάκη, εφόσον το επιθυμούν, να του “κόψουν τον βήχα”)

Γιατί όμως ο Ερντογάν έχει απασφαλίσει εναντίον του σημερινού  Έλληνα πρωθυπουργού, παρά το γεγονός ότι οι Τουρκικές αιτιάσεις και διεκδικήσεις  στο Αιγαίο είναι διαχρονικές και, επί της πολυετούς εξουσίας του, εξελίσσονται υπό την εμβληματική θεωρία της “Γαλάζιας Πατρίδας”;

Η εξήγηση δεν μπορεί να είναι διαφορετική από το ότι ο Ερντογάν “βρήκε τον δάσκαλό του”,  στο πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη – κάτι που δεν εξυπηρετεί τις Τουρκικές βλέψεις και βεβαίως κάτι που η ιδιοσυγκρασία του δεν μπορεί να ανεχτεί.

Η ελληνική κυβέρνηση, με μια καλά σχεδιασμένη, επίμονη και επίπονη εξωτερική πολιτική, έχει κλείσει τον Ερντογάν “στα σχοινιά”:

• Η πειστική – και με βάση το Διεθνές Δίκαιο – ελληνική επιχειρηματολογία έχει δημιουργήσει τετελεσμένες εντυπώσεις στους εταίρους και συμμάχους της χώρας και “κλίμα” στις Μεσογειακές και Αραβικές χώρες, προνομιακό πεδίο επικοινωνίας της Τουρκικής διπλωματίας, μέχρι πρότινος.
• Οι πρόσφατες Συμφωνίες Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής της χώρας με ΗΠΑ και Γαλλία, υποδεικνύουν προτίμηση συμμάχου στη Μεσόγειο, από τις μεγάλες Ατλαντικές δυνάμεις, και αποτελούν ουσιώδη λόγο να “το ξανασκεφτεί” η Άγκυρα, πριν μετατρέψει την επιθετική ρητορική της σε ενέργειες επί του πεδίου.
• Η εξελισσόμενη αμυντική θωράκιση της χώρας (με προμήθειες από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία) “τρελαίνει” τον Ερντογάν, κυρίως υπό το πρίσμα του αποκλεισμού της Τουρκίας από σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα των ΗΠΑ, γεγονός που αποδυναμώνει την στρατιωτική υποδομή της.

Και βέβαια είναι ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης που “έξω” – και βέβαια στα ελληνοτουρκικά –  τα πάει πολύ καλά, κάτι που του αναγνωρίζουν οι πολίτες σε ποσοστό που πλησιάζει το 60%, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Στη διεθνή σκηνή, ο Ερντογάν “τρώει ήττες” από τον έλληνα πρωθυπουργό, γιατί:

1. Έχουν διαφορετική στρατηγική: Ο Μητσοτάκης έχει επιλέξει και υπηρετεί με συνέπεια τη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” – μια σύγχρονη εκδοχή του “Ανήκομεν εις την Δύσιν” του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αντίθετα ο Ερντογάν “πατάει σε δυό βάρκες”, ανακυκλώνοντας τον επικίνδυνο αναθεωριτισμό του Πούτιν. Συνεπώς η προσέγγισή του πρωθυπουργού στα διεθνή θέματα δεν έχει τους αστερίσκους της Άγκυρας και βεβαίως οι συνομιλίες του με τις ηγέτιδες χώρες της Δύσης δεν έχουν προαπαιτούμενα και γίνονται στην ίδια όχθη του ποταμού των εξελίξεων.
2. Έχουν διαφορετικό επίπεδο: Ο Τούρκος πρόεδρος κραυγάζει, απειλεί εχθρούς και φίλους, είναι απρόβλεπτος και προβληματικός. Ασκεί διφορούμενη εξωτερική πολιτική και πάντως με κριτήριο το εσωτερικό του μέτωπο και σταθερές αναφορές στο περίκλειστο πεδίο του Ισλαμισμού. Ο έλληνας πρωθυπουργός ανήκει σε άλλη γενιά πολιτικών, κινείται μεθοδικά, τεκμηριωμένα, ψύχραιμα και “By The Book”. Είναι Ευρωπαίος και κοσμοπολίτης. Και βέβαια έχει διαφορετικό επίπεδο επικοινωνίας.
3. Στα διεθνή fora ο Ερντογάν είναι το “μαύρο πρόβατο”: Απαιτεί, εκβιάζει, απειλεί, γκρινιάζει, κάνει θόρυβο, ενοχλεί. Αντιμετωπίζεται ως “αναγκαίο κακό”, αφού η Τουρκία είναι χρήσιμο οικόπεδο για τη Δύση. Ο Μητσοτάκης εμφανίζεται ως “ένας από τους καλούς του παιχνιδιού”. Που γνωρίζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Και το απέδειξε περίτρανα με την ιστορική ομιλία του στο Κογκρέσο, όταν σήκωσε 11 φορές όρθιους τους Αμερικανούς βουλευτές και γερουσιαστές να επιδοκιμάζουν με παρατεταμένα χειροκροτήματα τα ελληνικά επιχειρήματα, σε μια αριστουργηματικά κεντημένη ομιλία, κομμένη και ραμμένη στη λογική των Αμερικανών νομοθετών.

Είπε ο πρωθυπουργός στο Κογκρέσο: “Ό.τι συμβαίνει στην Ουκρανία, έχει συμβεί και στην Κύπρο. Ο αναθεωρητισμός Πούτιν στην Ουκρανία παραπέμπει στις επιδιώξεις Ερντογάν με τη “Γαλάζια Πατρίδα του”. Οι δημοκρατίες οφείλουν να αντισταθούν στις λογικές αυτές. Η Αμερική δεν πρέπει να τις πριμοδοτήσει παρέχοντας εξοπλισμούς σε αυτούς που αποσταθεροποιούν και τη Μεσόγειο, εν μέσω αστάθειας στην Ευρώπη“.

Το ίδιο περίπου είπε και στους Ευρωπαίους ηγέτες και οδήγησε στην καταδίκη των ενεργειών του Ερντογάν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ρουά ματ. Και ο Ερντογάν στα κάγκελα. Να γιατί ψάχνει να βρεί άλλον συνομιλητή στην Ελλάδα…

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο