Γιατί ο κλήρος της διακυβέρνησης του τόπου πέφτει στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τι θα κάνει το ΠΑΣΟΚ. Με τι βολεύεται ο Αλέξης Τσίπρας

Του Θοδωρή Καλούδη

Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας στον δεύτερο γύρο, η χώρα θα μπει σε μια κρίση κυβερνησιμότητας.  Τα μηνύματα είναι πολλά:

1. Το ΠΑΣΟΚ δεν προτίθεται -τη στιγμή αυτή, τουλάχιστον- να συνδράμει σε κυβερνητικό σχήμα με τη Νέα Δημοκρατία. Επιτελικά στελέχη του θεωρούν ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα το οδηγούσε στην “κατάσταση που βρέθηκε μετά την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου”, κάτι που τώρα “θα οδηγούσε το κόμμα στην πλήρη κατάρρευση”.
2. Ο Νίκος  Ανδρουλάκης ξεκαθάρισε χθες (στην ΕΡΤ) ότι δεν πρόκειται να μπει σε διαδικασία συζήτησης για κυβερνητικές συνεργασίες αν δεν λάβει ένα «ισχυρό διψήφιο» ποσοστό στις κάλπες (σήμερα εμφανίζεται κάτω του 10%). Υπογράμμισε ότι δεν θα συνεργαστεί ούτε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε με τον Αλέξη Τσίπρα. Ωστόσο, εμφανίστηκε θετικός σε τρίτο πρόσωπο, λέγοντας: «Δεν μπορεί να μην είναι πολιτικό πρόσωπο». Η πρόταση αυτή, που δεν συζητείται και από τον κ. Μητσοτάκη και από τον κ. Τσίπρα,  απαντά επί της ουσίας στις προθέσεις του να μείνει εκτός διακυβέρνησης.
   
3. Με αυτό το δεδομένο, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι ο κ. Μητσοτάκης “θα βρει, με κάποιο τρόπο,  λύση συγκυβέρνησης στα δεξιά του”. Έτσι, με ένα τέτοιο βασικό σενάριο στο μυαλό του (που ορισμένοι συνεργάτες του δεν κρύβουν, σε ιδιωτικές συνομιλίες τους, ότι – σε επίπεδο κομματικού συμφέροντος – είναι η  “καλύτερη λύση για το ΠΑΣΟΚ”), έχει επιλέξει “αυτόνομη πορεία” προσβλέποντας ότι στην αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να παίξει “ρόλους αντίβαρου στην λαϊκίστικη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και να ισχυροποιήσει τη θέση του στην πολιτική ζωή, ως κόμμα που αντιπολιτεύεται με ευθύνη”. Άλλωστε ο κ. Ανδρουλάκης αδημονεί να “αναμετρηθεί” με εαυτόν και αλλήλους ως αντιπολιτευόμενος στη Βουλή και η νέα ηγετική ομάδα του είναι νέοι πολιτικοί, δεν βιάζονται…
4. Αυτή την εκδοχή προφανώς την έχει υπόψη του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Όπως γνωρίζει ότι το momentum της αυτοδυναμίας που είχε η ΝΔ πριν τα Τέμπη έχει χαθεί. Ναι μεν εξακολουθεί να την επιδιώκει – και όλα θα κριθούν από το ποσοστό που θα λάβει στην πρώτη κάλπη – αλλά ήδη προβληματίζεται για το τι θα συμβεί, αν δεν έχει τα απαραίτητα “κουκιά” στη δεύτερη κάλπη. (Για να τα αποκτήσει θα πρέπει, λένε οι δημοσκόποι, να πάρει 33%+ στις εκλογές της απλής αναλογικής. Αν κινηθεί στο 30% – επειδή οι “θυμωμένοι” της ΝΔ θα ψηφίσουν “διάφορα” κόμματα – θα βγει μεν πρώτος αλλά “δεν θα είναι ο νικητής”, συνεπώς δεν θα έχει τον αέρα που χρειάζεται στη δεύτερη κάλπη).
5. Η συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ (σε ένα ευρύ κυβερνητικό συνασπισμό) δεν υπάρχει ούτε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Έτσι, πριν αναζητήσει άλλες λύσεις, ο κ. Μητσοτάκης  ασκεί μια ισχυρή πίεση στον κ. Ανδρουλάκη να πάρει θέση, ώστε αν ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ “κάνει καραμπίνα”, ό,τι προκύψει ως συνεργασία, στη συνέχεια, να αποτελεί “ανάγκη να μην μείνει ακυβέρνητος ο τόπος”.
6. Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας έχει εγκαταλείψει πλήρως την προσπάθεια να προσεγγίσει (και άλλους) ψηφοφόρους από τον Κεντρώο χώρο, δεδομένου ότι τα στοιχεία που διαθέτει από τις μετρήσεις αποκαλύπτουν την αδυναμία να κερδίσει πόντους στη μεσαία τάξη. Συνεπώς μένει εγκλωβισμένος στα χαμηλά ποσοστά του. Η στρατηγική του εστιάζει πλέον στη συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (το 2019) και την ενδεχόμενη προσέλκυση αντισυστημικών και “χύμα” λούμπεν στοιχείων, σε ένα κόμμα που επενδύει πλέον στον ακραίο επιθετικό λαϊκισμό. Η “κωλοτούμπα” στην υπόθεση Πολάκη υπαγορεύτηκε από αυτή ακριβώς τη στρατηγική.
7. Συνεπώς, με την επιλογή αυτή, ο κ. Τσίπρας κόβει τις γέφυρες με το ΠΑΣΟΚ (αν οι συνεργάτες του κ. Ανδρουλάκη φοβούνται τη ζημιά σε ενδεχόμενη συνεργασία με τον κ. Μητσοτάκη, σκεφτείτε πως αντιμετωπίζουν την κολεγιά με τους “Πολάκηδες” και τον Βαρουφάκη). Έτσι, εν γνώσει του, η πρόταση που περιφέρει για “προοδευτική διακυβέρνηση” (ως απάντηση στην πρόταση αυτοδυναμίας του αρχηγού της ΝΔ) είναι κενή περιεχομένου. Και όπως φαίνεται, αναμένει και αυτός τον Κυριάκο Μητσοτάκη “να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά”, μετά τη δεύτερη κάλπη, βολευόμενος στην θέση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης (και ατενίζοντας το μέλλον), αφού δεν υπάρχει άλλος στο ΣΥΡΙΖΑ ικανός να διεκδικήσει τη θέση του και να ανταγωνιστεί την πρόζα του.

Αν οι πληροφορίες και οι εκτιμήσεις μας είναι σωστές, ό κλήρος της διακυβέρνησης του τόπου πέφτει στον Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.