Σε μία εξαιρετικά σημαντική πρόταση – με θετικό αντίκτυπο για την Ελληνική οικονομία – αναμένεται να προχωρήσει η Κομισιόν, με στόχο τα υπερχρεωμένα κράτη μέλη να έχουν στη διάθεσή τους περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη ευελιξία, για να μειώσουν το χρέος τους
Η ενεργειακή κρίση σε συνδυασμό με τον πόλεμο στην Ουκρανία, που ακολούθησαν την πανδημία, έφεραν τις ευρωπαϊκές οικονομίες αλλά και τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά στα όριά τους. Αυτό αναγνωρίζεται στις Βρτξέλλες και οδηγεί σε σχεδιασμούς χαλάρωσης του Συμφώνου Σταθερότητας, (Συνθήκη του Μάαστριχτ).
Όπως είναι γνωστό, το Σύμφωνο Σταθερότητας περιορίζει το δημόσιο χρέος των χωρών στο 60% του ΑΕΠ τους. Και όχι μόνο: Προβλέπει και μέτρα για επιτήρηση όσων χωρών δεν βρίσκονται μέσα στο συγκεκριμένο περιθώριο. Η διατήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας στις σημερινές συνθήκες κρίσης θα οδηγούσε τις ευάλωτες χώρες της ΕΕ (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα) στην ύφεση, με σοβαρές επιπτώσεις στα ευάλωτα νοικοκυριά. Αυτό ακριβώς επιχειρεί να αποφύγει η Κομισιόν προτείνοντας τη μείωση του στόχου για το χρέος των χωρών μελών της ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ τους.
«Τα 90 είναι τα νέα 60» επιγράφεται άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt με αφορμή τις προτάσεις της Κομισιόν για μερική αναθεώρηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ.
Σύμφωνα με αυτές, το Σύμφωνο Σταθερότητας εξακολουθεί να περιορίζει το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ, όμως για τα κράτη-μέλη που έχουν ήδη υψηλό χρέος (όπως η Ελλάδα) ορίζεται ένας πιο χαλαρός «ενδιάμεσος στόχος» στο 90% του ΑΕΠ.
Το σχόλιο της γερμανικής εφημερίδας έχει ως εξής:
«Η Κομισιόν συνθηκολογεί μπροστά στη θλιβερή πραγματικότητα. Μετά την επιδημία του κοροναϊού το δημόσιο χρέος φτάνει το 186% στην Ελλάδα και το 148% στην Ιταλία. Στον κύκλο των ‘χωρών υψηλού κινδύνου’ ανήκουν επίσης Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Βέλγιο και Κύπρος, με το κρατικό χρέος να υπερβαίνει το όριο του 90%».
Θα είχε όμως νόημα η απαρέγκλιτη εφαρμογή των κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας; Όπως παρατηρεί η Handelsblatt, «το να επιμένει κανείς υπό αυτές τις συνθήκες να μειωθεί το χρέος στο 60% εντός 20 ετών, όπως ορίζουν οι κανόνες μέχρι σήμερα, δεν θα ήταν μόνο εξωπραγματικό. Θα ήταν και αναποτελεσματικό από οικονομικής άποψης, καθώς μία πολιτική υπερβολικών περικοπών θα οδηγούσε κατευθείαν στην ύφεση. Δεν μπορεί παρά να επιδοκιμάσει κανείς το γεγονός ότι τα κράτη έχουν στη διάθεσή τους περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη ευελιξία, για να μειώσουν το χρέος τους».
Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες που βιώνει τους περιοριστικούς όρους του Συμφώνου Σταθερότητας, όπως και η Ιταλία, αλλά και η Ισπανία. Τι σημαίνει μία πιθανή αναπροσαρμογή του ποσοστού από 60%, σε 90% του ΑΕΠ, όπως φημολογείται;
Όπως εκτιμούν αρμόδιες κυβερνητικές πηγές, μια τέτοια εξέλιξη, θα σήμαινε:
1)μεγαλύτερο δημοσιονομικό περιθώριο για τις κυβερνήσεις
2)Μεγαλύτερη στήριξη στους ευάλωτους
3)Μεγαλύτερη στήριξη στις επιχειρήσεις για επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας
4)Περισσότερες δημόσιες επενδύσεις
Η Κομισιόν αναμένεται να καταθέσει τις προτάσεις της μερική χαλάρωση του Συμφώνου μέσα στον Νοέμβριο, ξεκινώντας μία συζήτηση που μπορεί να αλλάξει το τοπίο.
