“Η Ελβετία έχει εξελιχθεί σε πρόβλημα”. Πολλοί τη βλέπουν ως τη «Δημοκρατία της Χρηματοπιστωτικής Μπανανίας»

Πολλοί βλέπουν πλέον την Ελβετία ως τη «Δημοκρατία της Χρηματοπιστωτικής Μπανανίας»

Η Janet Yellen (υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ) λέει ότι όλα είναι καλά. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ευρώπη λένε ότι οι τράπεζες της ηπείρου είναι καλά κεφαλαιοποιημένες. Και όμως, οι αγορές μετοχών, ομολόγων και συναλλάγματος ζουν μια συλλογική “φρίκη” για την υγεία του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ενώ η Wall Street αναζητά πιο επιθετική δράση από την Ουάσιγκτον για να στηρίξει τη βιομηχανία.

“Να τολμήσουμε να ρωτήσουμε τι ακολουθεί;”, σημειώνει τι Reuters. Η Deutsche Bank είναι το πιο πρόσφατο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα που έχει υποστεί κρίση εμπιστοσύνης.

“Η Ελβετία έχει εξελιχθεί σε πρόβλημα”

Παράλληλα, σύμφωνα με τον Σεντρίκ Βέρμουθ, εκ των προέδρων του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Ελβετίας – που αναφέρεται την κατάρρευση της Credit Suisse – «αυτό που γνωρίσαμε τις τελευταίες ημέρες αποδεικνύει πως το χρηματοπιστωτικό κέντρο της Ελβετίας έχει πάψει να είναι η ισχύς της και έχει εξελιχθεί σε πρόβλημα».

Ελβετοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι αποτύπωσαν τις τελευταίες ημέρες με περισσή πικρία στις δηλώσεις τους την παρακμή του τραπεζικού τομέα μιας χώρας που έγινε συνώνυμο των τραπεζών. Κι αυτό γιατί η δεύτερη σε μέγεθος τράπεζα της Ελβετίας, η Credit Suisse, που κατέρρευσε προ ημερών υπό το βάρος των αμαρτιών της και εξαγοράστηκε από την εξίσου αμαρτωλή και πρώτη σε μέγεθος ελβετική τράπεζα, τη UBS, είναι ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη συνυφασμένη με το γόητρο της χώρας. Είναι η τράπεζα που ίδρυσε το 1856 ο Αλφρεντ Εσερ, ιδρυτής της σύγχρονης Ελβετίας, όταν θέλησε να χρηματοδοτήσει τη μετατροπή της από μια σχετικά φτωχή και υπανάπτυκτη χώρα οπισθοδρομικών χωρικών σε μια από τις πλέον προηγμένες οικονομίες του κόσμου.

Το πρόβλημα απομακρύνθηκε “προς το παρόν”

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της “Καθημερινής”, η ηχηρή εξαγορά φαίνεται πως απομάκρυνε, προς το παρόν τουλάχιστον, τον κίνδυνο μιας νέας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που θα μπορούσε να προκαλέσει η μετάδοση των προβλημάτων της Credit Suisse σε άλλες τράπεζες. Γιατί σε αντίθεση με τις περιφερειακές αμερικανικές τράπεζες που κατέρρεαν τις ίδιες ημέρες, η Credit Suisse ήταν συστημική τράπεζα και θα μπορούσε να συμπαρασύρει στην πτώση της τμήματα του ευρωπαϊκού ή ενδεχομένως και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Θυμηθήκαμε τις παλιές αμαρτίες

Η εξαγορά της, όμως, έριξε περισσότερο φως από ποτέ στις αμαρτίες της και θύμισε στη διεθνή κοινή γνώμη πολλά απ’ όσα τη σπίλωσαν, με αποτέλεσμα να χάσει την εμπιστοσύνη των πελατών της και μαζί με αυτήν και τις ιλιγγιώδεις καταθέσεις τους. Ανάμεσά τους την καταδίκη στελέχους της σε πέντε χρόνια κάθειρξη το 2018 επειδή είχε πλαστογραφήσει τις υπογραφές πελατών της τράπεζας για να στοιχηματίσει ριψοκίνδυνα με τα χρήματά τους χωρίς την άδειά τους και τελικά να προκαλέσει ζημίες ύψους τουλάχιστον 150 εκατ. δολ.

Οπως και την παραίτηση του τότε διευθύνοντος συμβούλου Τιντζάν Τιάμ, δύο χρόνια αργότερα, έπειτα από ένα αδιανόητο σκάνδαλο «κατασκοπείας», όπως επέλεξαν να χαρακτηρίσουν τα διεθνή ΜΜΕ την εντολή που έδωσε ανώτερο στέλεχος της τράπεζας σε ιδιωτικούς ερευνητές να παρακολουθούν ένα άλλο υψηλόβαθμο στέλεχός της.

Αλλά και την καταδίκη της τράπεζας τον Ιούνιο του 2022 επειδή στο χρονικό διάστημα από το 2004 έως το 2008 είχε επιτρέψει τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και συγκεκριμένα χρημάτων μιας συμμορίας Βουλγάρων που διακινούσε κοκαΐνη. Οπως και τις διαρροές πληροφοριών για λογαριασμούς 30.000 πελατών της ανά τον κόσμο, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγονται ένας διακινητής γυναικών στις Φιλιππίνες, ένα στέλεχος του χρηματιστηρίου του Χονγκ Κονγκ που βρισκόταν στη φυλακή για δωροδοκία, ένας δισεκατομμυριούχος ηθικός αυτουργός της δολοφονίας μιας δημοφιλούς Λιβανέζας τραγουδίστριας και στελέχη της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Βενεζουέλας που την είχαν καταληστέψει, όπως και διεφθαρμένοι πολιτικοί από την Αίγυπτο μέχρι την Ουκρανία.

“Δημοκρατία της Χρηματοπιστωτικής Μπανανίας”

Ισως με κάποια δόση υπερβολής ο Οκτάβιο Μαρέντζι, διευθύνων σύμβουλος της συμβουλευτικής επί χρηματοπιστωτικών Opimas, προέβλεψε πως έπειτα απ’ όσα είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας για τα πτώματα που έχει θάψει στον κήπο του ο τραπεζικός κλάδος της Ελβετίας, «ο κόσμος θα τη βλέπει πλέον ως τη Δημοκρατία της Χρηματοπιστωτικής Μπανανίας». Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που σπιλώνεται η χώρα του φθίνοντος τραπεζικού απορρήτου, καθώς έχει κατηγορηθεί ότι αρνήθηκε να επιστρέψει τις περιουσίες των Εβραίων στους απογόνους των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Και ότι με αυτές τις περιουσίες διόγκωσε τον τραπεζικό κλάδο της.

Το πρόβλημα για την Ελβετία, όμως, είναι η ανησυχία που επικρατεί πλέον πως το αποτέλεσμα της κρίσης της Credit Suisse θα είναι να χάσει η χώρα την αξιοπιστία της ως χρηματοπιστωτικό κέντρο φημισμένο για τη σταθερότητά του. Εν μέρει και επειδή «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα ΑΤ1 καταλαμβάνοντας εξαπίνης τους πιστωτές της Credit Suisse.

Στη Σιγκαπούρη ανοίγουν σαμπάνιες

Οι τράπεζες της Ελβετίας διαχειρίζονται συνολικά περιουσιακά στοιχεία ύψους 2,6 τρισ. δολ., σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Deloitte. Η Ελβετία είναι, έτσι, το μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό κέντρο του κόσμου, που επισκιάζει τόσο τις ΗΠΑ όσο και τη Βρετανία.

Αντιμετωπίζει, όμως, τον εντεινόμενο ανταγωνισμό άλλων χρηματοπιστωτικών κέντρων, όπως του Λουξεμβούργου και ιδιαιτέρως της Σιγκαπούρης που ενισχύεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια.

Μιλώντας μάλιστα στο Reuters, ο Αρτούρο Μπρις, καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Διεθνές Ινστιτούτο IMD της Λωζάννης, τόνισε πως «τα τραπεζικά στελέχη της Σιγκαπούρης θα ανοίγουν σαμπάνιες αυτές τις ημέρες». Για την Ελβετία η απώλεια του κύρους της ως χρηματοπιστωτικού κέντρου αποτελεί υπαρξιακή απειλή. Το ίδιο το οικονομικό μοντέλο της βασίζεται στη διαχείριση και ασφάλιση του πλούτου των πλουσιότερων ανθρώπων του κόσμου. Μετά το κούρεμα των ομολόγων ΑΤ1, οι επενδυτές ενδέχεται να το ξανασκεφθούν και να προτιμήσουν άλλα χρηματοπιστωτικά κέντρα.

Το διαβόητο τραπεζικό απόρρητο

Μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση η Ελβετία δέχεται, άλλωστε, επίμονες πιέσεις για να βάλει νερό στο κρασί της ακόμη και στο διαβόητο τραπεζικό απόρρητο. Ο λόγος για την πολιτική που ισχύει εδώ και περισσότερο από 80 χρόνια και ουσιαστικά έχει ορίσει ως ποινικό αδίκημα τη δημοσιοποίηση πληροφοριών για τους πελάτες των τραπεζών της και τους λογαριασμούς τους. Και τώρα υφίσταται ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις για να εγκαταλείψει μια άλλη μακροχρόνια πολιτική της, τη λεγόμενη «ουδετερότητα», και να πάρει θέση στο πλευρό της Δύσης απέναντι στη Ρωσία σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ολα αυτά ίσως προοιωνίζονται δύσκολες μέρες για τις τράπεζές της. Και η Ελβετία είναι οι τράπεζές της. Εντάξει, και οι σοκολάτες και τα ρολόγια. Αλλά προπαντός οι τράπεζές της.

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο

Καμία δημοσίευση για προβολή