To αίτημα των χωρών πρώτης υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, με πιο επιβαρυμένη απ όλες την Ελλάδα, για ποσόστωση στην κατανομή τους σε όλη την Ευρώπη, καρκινοβατεί και πολύ δύσκολα θα ευδοκιμήσει.
Οπως εξηγούν διπλωματικές πηγές, το μεγάλο πρόβλημα είναι η στροφή του Βερολίνου που δεν πιστεύει πια ότι πρέπει να γίνει ένας δίκαιος επιμερισμός των βαρών. Αντίθετα, η άποψη που έχει επικρατήσει είναι αυτή που εξέφρασε ο ΥΠΕΣ Horst Seehofer (CSU) για «μια μορφή ευέλικτης αλληλεγγύης». Στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με τον γερμανικό τύπο, η μετάφραση που έγινε είναι ότι «ευέλικτη αλληλεγγύη» σημαίνει “ορισμένοι δέχονται πρόσφυγες, άλλοι στέλνουν κουβέρτες”.
- Είναι χαρακτηριστικό δημοσίευμα της Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Φυγή από την ευθύνη» και τον υπότιτλο «Οι πρωτεύουσες απέχουν πολύ από ένα κοινό όραμα για μια ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου. Και έτσι κάποιοι βλέπουν τη λύση εν τω μεταξύ, στο να μην λύσουν καθόλου το πρόβλημα».
Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά της δεσμεύτηκε για τη διαμόρφωση μίας νέας πολιτικής ασύλου. Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Μάλτα και Κύπρος ζητούν τη διαμόρφωση ενός μηχανισμού μετεγκατάστασης αιτούντων άσυλο και βρίσκουν απέναντί τους χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία, χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, όπως η Δανία και η Αυστρία, που απορρίπτουν μια τέτοια κατανομή και ζητούν αυστηροποίηση των ελέγχων στα εξωτερικά σύνορα.
- Η Süddeutsche Zeitung γράφει χαρακτηριστικά: “Οι πρωτεύουσες απέχουν πολύ από ένα κοινό όραμα για μια ευρωπαϊκή πολιτική ασύλου. (…) Το δίλημμα είναι: Ορισμένα κράτη θέλουν σε κάθε περίπτωση την αναδιανομή, άλλα την αποκλείουν κατηγορηματικά. Έτσι, ορισμένοι στο μεταξύ βλέπουν τη λύση του προβλήματος στη μη επίλυση του προβλήματος”.
Κατά το ίδιο δημοσίευμα, “οι έλεγχοι στα εξωτερικά σύνορα θα μπορούσαν αρχικά να ενισχυθούν. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της γερμανικής κυβέρνησης για την επικείμενη Προεδρία του Συμβουλίου: “Μεταξύ άλλων, θέλουμε να εισαγάγουμε δεσμευτικές διαδικασίες στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, για να κατηγοριοποιούμε τις αιτήσεις ασύλου από νωρίς, ως μέρος μιας προκαταρκτικής διαδικασίας, να τις ελέγχουμε και, εάν προφανώς δεν υπάρχει ανάγκη προστασίας, να τους απαγορεύσουμε να εισέλθουν στην ΕΕ.“
