Η Ευρώπη και η Ελλάδα διαψεύδουν… τις αγγελίες θανάτου τους – Γιατί στη χώρα μας μετεωριζόμαστε ανάμεσα σε αχτίδες φωτός και αφορμές απελπισίας

Η Ευρώπη και η Ελλάδα διαψεύδουν… τις αγγελίες θανάτου τους

 

Η ανάλυση του Κώστα Μποτόπουλου

Τα βασικά στοιχεία ενός νέου είδους «Ψυχρού Πολέμου», σχηματίζονται, αυτόν τον καιρό, μπροστά στα μάτια μας, περιγράφονται στην τακτική ανάλυση του Κώστα Μποτόπουλου στο economico, αυτό το Σάββατο.

  • Είναι ένας “πόλεμος” περισσότερο διάχυτος παρά βίαιος, με αλλαγμένους πρωταγωνιστές, υποχώρηση της ιδεολογίας και βασικό όπλο την οικονομική διπλωματία.

Οι ισορροπίες -οικονομικές, κοινωνικές, γεωπολιτικές- αλλάζουν μέσα στην πανδημία και ο κόσμος-μετά-την-πανδημία θα είναι, αν όχι ριζικά, πάντως ποιοτικά διαφορετικός.

Σε εξέλιξη βρίσκεται η μετατόπιση των μεγάλων πόλων του παρόντος αλλά και του μελλοντικού συστήματος ( με τις ΗΠΑ και την Κίνα να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο)  ο καθένας εκ των οποίων έχει τα σημεία ισχύος του, αλλά και τις αντιφάσεις και τις αδυναμίες του, μέσα από τις οποίες επωάζονται οι συνθήκες της πιθανής σύγκρουσης.

Η αισιοδοξία στην Ευρώπη και την Ελλάδα στηρίζεται στην … Ιστορία τους

Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η αντίφαση προκαλείται από μια υπεραισιοδοξία, που στηρίζεται στην Ιστορία (πράγματι η Ευρώπη, όπως και η Ελλάδα, έχει ως τώρα διαψεύσει όλες τις αγγελίες θανάτου της), όχι όμως απολύτως στα γεγονότα. Είναι σα να προεξοφλούμε μια τόσο καλύτερη ανάκαμψη μετά την πανδημία που σχεδόν παύει να είναι ρεαλιστική.

  • Πράγματι τα δομικά επιτεύγματα δεν είναι διόλου ασήμαντα: κοινό και με κοινό προσανατολισμό Ταμείο Στήριξης, επόπτευση και προώθηση των εθνικών «πακέτων», διαρκής και στο ύψος των περιστάσεων δραστηριοποίηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
  • Πράγματι η προσπάθεια δεν χαλαρώνει: πρόσφατα η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι όχι μόνο δεν θα μειώσει αλλά θα ενισχύσει την αγορά ομολόγων και τα άλλα «αντισυμβατικά» μέτρα της, ενώ η Επιτροπή ανήγγειλε ότι και η ενίσχυση επιχειρήσεων, νοικοκυριών και εργασίας θα συνεχιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της φετινής χρονιάς.

Λογικό είναι, συνεπώς, το κλίμα να βελτιώνεται – ψυχολογία αγορών αλλά και δείκτες ομολόγων, σπρεντς, ακόμα και κερδοφορίας σε ορισμένους τομείς- και να ενισχύεται από την προώθηση, έστω στα χαρτιά προς το παρόν, ενός διπλού μεταρρυθμιστικού διαβήματος: στο οικονομικό πεδίο (review της ΕΚΤ που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε διαφοροποίηση στόχων, διαδικασία αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας) και στο ευρύτερο πολιτικό, με το άνοιγμα, από 9ης Μαΐου, «Συνέλευσης για το Μέλλον», απευθυνόμενης πρωτίστως στους πολίτες.

Τα πήλινα ευρωπαϊκά πόδια

Πίσω, όμως, από όλες αυτές τις καλές προσπάθειες και προθέσεις, πολλά στοιχεία της πραγματικότητας αναδεικνύουν τα πήλινα ευρωπαϊκά πόδια:

  • Έλλειψη πολιτικής συνοχής (με πιο εύγλωττο παράδειγμα τη συνεχιζόμενη κακοφωνία περί τον εμβολιασμό), εσωτερικά μέτωπα (χώρες του Βίζεγκραντ με επικεφαλής Ουγγαρία και Πολωνία, αλλά και αντίδραση της «χανσεατικής λίγκας», με επικεφαλής την Ολλανδία και απρόσμενους συμμάχους τους Σκανδιναβούς, στα σχέδια για μια βαθιά πολιτική και οικονομική ένωση).
  • Πληγή με Ηνωμένο Βασίλειο που κακοφόρμισε ταχύτατα (ήδη στα δικαστήρια για το «ιρλανδικό Πρωτόκολλο», αδυναμία συνεννόησης για την επόμενη μέρα των οικονομικών σχέσεων, ανοιχτή αντιπαράθεση για τα εμβόλια, επιλογή της επιθετικότητας από το Λονδίνο).
  • Αβεβαιότητα για το «γαλλο-γερμανικό άξονα», σχετιζόμενη, αλλά όχι ταυτιζόμενη, με την αποχώρηση Μέρκελ και την αποδυνάμωση Μακρόν.
  • Γενική μείωση κύρους και επιρροής στη διεθνή σκηνή – για οικονομικούς και γεωπολιτικούς και όχι θεσμικούς λόγους (τι να σου κάνει ο άμοιρος ο Μπορέλ).

Οι αντιφάσεις αυτές, που ακόμα δεν έχουν κατασταλάξει, επηρεάζουν ήδη και τη μεγάλη/παγκόσμια και τη μικρή/εθνική εικόνα.

Μετεωριζόμαστε ανάμεσα σε αχτίδες φωτός και αφορμές απελπισίας

Και στην Ελλάδα μετεωριζόμαστε ανάμεσα σε αχτίδες φωτός (η κοινωνία κράτησε, η πολιτική διεύθυνση και κατεύθυνση εξορθολογίστηκε, η Ένωση μας στηρίζει, το σχέδιο της κυβέρνησης για τη  χρησιμοποίηση των πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης φαίνεται να είναι συνεκτικό και εμπροσθοβαρές, η δύσκολη αλλά αναγκαία μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού έρχεται) και σε αφορμές απελπισίας:

  • Γιατί άραγε έπρεπε η κομματική αντιπαράθεση να αγγίξει τα όρια του διχασμού;
  • Γιατί πρέπει να αναγκαστούμε να επιτάξουμε ιδιώτες γιατρούς και δεν προσήλθαν μόνοι τους να βοηθήσουν;
  • Πού οφείλεται το φούσκωμα του ποταμιού του «δεν αντέχω» στην τελική ευθεία πριν από την αναστροφή;

Κανείς δεν θα έρθει να μας «σώσει», η τροπή, ωστόσο, που θα πάρουν, ερήμην μας, οι μεγάλες εξελίξεις, σίγουρα θα μας επηρεάσει.

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο

Καμία δημοσίευση για προβολή