Η επιμονή της Γερμανίας να απορρίπτει την έκδοση ευρωομόλογου δοκιμάζει τα θεμέλια της Ενωμένης Ευρώπης, τη στιγμή που καλείται να δείξει σωστά αντανακλαστικά και να συμφωνήσει σε μία ενιαία απάντηση στη διπλή κρίση του κοροναϊού και της επερχόμενης ύφεσης.
Και ενώ η Κριστίν Λαγκάρντ, από τη θέση της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, χρησιμοποιεί δραματικούς τόνους – “Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια κρίση επικών διαστάσεων, είπε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής – ο ένας μετά τον άλλο οι Γερμανοί αξιωματούχοι της Γερμανικής κυβέρνησης συνεργασίας (Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών) ακολουθούν την γραμμή της Καγκελαρίου Μέρκελ, αρνούμενοι κατηγορηματικά την έκδοση ευρωομολόγου.
Όπως δήλωσε χθες ο Σοσιαλδημοκράτης Γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς, η έκδοση κοινού ομολογιακού χρέους από τα μέλη της ζώνης του ευρώ δεν είναι ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης των επιπτώσεων της πανδημίας. Κατά τον κ. Σολτς, το σωστό εργαλείο για να μοιραστεί το οικονομικό βάρος της κρίσης που προκαλεί ο κοροναϊός είναι ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM). «Η πρόταση που συζητούμε τώρα πολύ συγκεκριμένα είναι να ενεργοποιήσουμε τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ο οποίος θα κινητοποιήσει πολλά χρήματα», δήλωσε ο Σολτς σύμφωνα με το Reuters.
- Η ουσία της διαφωνίας είναι ότι οι ισχυρές χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά (η Γερμανία και οι δορυφόροι της Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία) δεν θέλουν να χρηματοδοτήσουν το χρέος των χωρών του Νότου και τις ωθούν σε συμβάσεις με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM) που συνεπάγεται ένα είδος μνημονίου δημοσιονομικών υποχρεώσεων, μετά την κρίση.
Ο Όλαφ Σολτς, το είπε “με δικά του λόγια”: «Εκτός από την εξασφάλιση κεφαλαίων από τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, εργαζόμαστε για να διασφαλίσουμε ότι οι μεμονωμένες χώρες θα είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στα δύσκολα καθήκοντα και στα πρόσθετα δάνεια που θα λαμβάνουν».
Υπενθυμίζεται ότι η πάγια θέση της Γερμανίας, αλλά και άλλων χωρών, είναι ότι τα ευρω-ομόλογα σημαίνουν κοινοτικοποίηση χρέους, η οποία απαγορεύεται ρητώς από τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα ζητούν αμοιβαιοποίηση του χρέους
Αυτή η θέση είναι αντίθετη με την αμοιβαιοποίηση του χρέους στην Ευρωζώνη , που αποτελεί αίτημα της Ιταλίας και άλλων οκτώ χωρών, μαζί και της Ελλάδας και έχει ως εργαλείο την έκδοση ευρωομολόγου. Επίσης οι “εννέα” ζητούν την ενεργοποίηση ενός “εργαλείου” δανειοδότησης από τον ESM που θα ήταν απαλλαγμένο από το MοU (μνημόνιο δεσμεύσεων) που συνοδεύει τα υφιστάμενα εν ενεργεία εργαλεία χρηματοδότησης (PCCL, ECCL)
- Με την πρόσφατη εμπειρία μνημονιακών περικοπών οι οικονομικά ασθενέστερες χώρες δύσκολα θα αποδεχθούν πλέον δάνεια του ESM τα οποία θα συνδέονται με νέα μνημόνια.
Αντίθετα, η αμοιβαιοποίηση του χρέους σημαίνει ότι η ΕΕ, στο σύνολό της, θα αναλάμβανε να συνάψει νέα δάνεια, παρέχοντας κοινές εγγυήσεις όλων των κρατών-μελών, έστω και αν από τα δάνεια θα επωφελούνταν λίγες χώρες, για παράδειγμα η Ιταλία και η Ισπανία στη σημερινή συγκυρία.
- Με απλά λόγια: η Ιταλία και η Ισπανία θα επωφελούνταν από το «αξιόχρεο» της Γερμανίας ή της Ολλανδίας, για να χρηματοδοτήσουν τα έξοδά τους με χαμηλότερο κόστος από αυτό που απαιτούν τα δικά τους ομόλογα – γι αυτό και αντιδρά ο Ευρωπαϊκός (“Γερμανικός”) Βορράς.
Διαφοροποιημένη από τη Γερμανική θέση είναι και η Κομισιόν, η οποία από κοινού με την ΕΚΤ, υποστηρίζουν ότι η Ευρωζώνη χρειάζεται ένα “πακέτο” στήριξης ανάλογων διαστάσεων εκείνου που ανακοινώθηκε από την αμερικανική Γερουσία και το οποίο δεν μπορεί παρά να χρηματοδοτηθεί με μέσα που ήδη περιέγραψε σε δημόσια παρέμβασή του ο Μάριο Ντράγκι.
Ο προκάτοχος της Λαγκάρντ υποστήριξε ανοιχτά ότι η ύφεση που αντιμετωπίζει η οικονομία της Ευρωζώνης θα είναι τέτοιων διαστάσεων που θα απαιτεί μία ενιαία παρέμβαση, η οποία θα καλύψει με μια χωρίς όρια διεύρυνση του δημόσιου χρέους τη διασφάλιση της “λειτουργίας” του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, ο οποίος διαφορετικά θα είναι αδύνατο να επανεκκινήσει με δικές του δυνάμεις μετά την πανδημία…
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις: ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
