Σε νέα διαπραγμάτευση με την κοινοπραξία της Αττικής Οδού σκοπεύει να προχωρήσει το υπουργείο Υποδομών, προκειμένου να λύσει το “γόρδιο δεσμό” της αύξησης των διοδίων.
Η κυβέρνηση δείχνει αποφασισμένη να δώσει λύσεις επιδιώκοντας την συνεργασία και της άλλης πλευράς. Οι λύσεις όμως όταν μπαίνουν στο τραπέζι τόσο σοβαρά οικονομικά θέματα μιας παραχώρησης βρίσκονται στα ανταλλάγματα που θα δοθούν. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι χωρίς παράταση της σύμβασης συμβιβασμός δεν μπορεί να υπάρξει.
Ωστόσο αρμόδιες πηγές επισημαίνουν ότι όσο είναι ανοικτά θέματα που συνδέονται με την Επιτροπή Ανταγωνισμού αλλά και με άλλα δημόσια έργα, δεν είναι προς το συμφέρον των εταιρειών να επιμείνουν σε μια αδιάλλακτη στάση και να τραβήξουν το σχοινί στα άκρα.
Στην κυβέρνηση υποστηρίζουν επίσης ότι είναι αδύνατο να γίνει αποδεκτή επέκταση της σύμβασης παραχώρησης. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει όπως αναφέρουν, την έγκριση των Βρυξελλών κάτι που δεν έχει φτάσει με επίσημο τρόπο μέχρι σήμερα στην ΕΕ.
Επιπλέον, όμως στο υπουργείο θεωρούν ότι δεν είναι σωστό να επεκταθεί μια λεόντειος σύμβαση που λήγει το 2024 και επικαλούνται την ανάγκη για ένα νέο διαγωνισμό από τον οποίο εκτιμάται ότι το δημόσιο θα αποκομίσει τεράστια οικονομικά οφέλη.
Υπόθεση της Αττικής Οδού εξελίσσεται σε «Γόρδιο δεσμό» για τρεις λόγους:
[more]
Η υπόθεση της Αττικής Οδού που χειρίζεται διακριτικά και το γραφείο του Πρωθυπουργού είναι αρκετά πιο σύνθετη από όσο φαίνεται για τρεις κυρίως λόγους:
Πρώτον, οι αυξήσεις στα διόδια έρχονται έπειτα από 10 χρόνια σταθερών τιμολογίων και στο ξεκίνημα μιας νέας κυβέρνησης που καλείται να δικαιολογήσει το timing μιας διαφορετικής τιμολογιακής πολιτικής στον πιο προσοδοφόρο οδικό άξονα.
Οι αυξήσεις, λένε όσοι γνωρίζουν είχαν αποτραπεί τα προηγούμενα χρόνια που η κίνηση λόγω της κρίσης έπιασε πάτο. Τώρα που οι καμπύλες διαγραμμάτων της κυκλοφορίας έχουν πάρει την ανιούσα μπορούν να δικαιολογηθούν.
Δεύτερον, τα διόδια της Αττικής Οδού έχουν περιληφθεί στο μεγάλο κουμπαρά εσόδων, με τα οποία οι εταιρείες διαπραγματεύονται με τις τράπεζες την αναδιάρθρωση των δανείων τους. Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά από τα μερίσματα που εισπράττουν εξαρτάται η πιστοληπτική τους ικανότητα.
Αυτό σημαίνει ότι αποτελούν ένα σοβαρό εργαλείο αναδιάρθρωσης δανεισμού, το οποίο αν για κάποιο λόγο δεν επιλεγεί θα πρέπει να βρεθεί κάποιο άλλο ισοδύναμο μέτρο που θα πείσει τις τέσσερις συστημικές τράπεζες.
Επιπλέον η δυνατότητα αύξησης της τιμής των διοδίων αποτελεί όρο που προβλέπεται από την σύμβαση παραχώρησης (με ανώτατη τιμή τα 3,77 ευρώ), η οποία σημειωτέον καθορίζει και το χρόνο επιστροφής της Αττικής Οδού στο δημόσιο. Ο χρόνος αυτός ορίζεται όταν η απόδοση ιδίων κεφαλαίων φτάσει το 13,1% που σήμερα είναι κάτω από 10%. Ο παραχωρησιούχος χρειάζεται 5 χρόνια ακόμη, όπως αναφέρουν πηγές κοντά στην κοινοπραξία για να κάνει απόσβεση των κεφαλαίων του.
Τρίτον, η εντύπωση που μεταφέρουν στελέχη των εταιρειών παραχώρησης είναι ότι η ΠΝΠ έχει εγκλωβίσει την κυβέρνηση καθώς είναι μια επιλογή αμφίβολης – με βάση και την ευρωπαϊκή πολιτική- νομικής υπόστασης.
Όπως αναφέρουν, δεν περιορίζεις ένα συμβατικό δικαίωμα με μια Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για προεκλογικούς σκοπούς (σ.σ αποτροπής των αυξήσεων παραμονές των εκλογών) όταν η ΠΝΠ αποτελεί μια κυβερνητική επιλογή για λόγους δημοσίου συμφέροντος. «Εάν η ΝΔ προχωρήσει στην κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου κινδυνεύει να κυρώσει μια παράτυπη ενέργεια, στέλνοντας παράλληλα ένα αντιεπενδυτικό μήνυμα ότι μπορεί να ανατρέπεις μια σχέση 25ετούς παραχώρησης για πολιτικούς λόγους».
Από το newsroom του economico.gr με πληροφορίες από το newmoney (ρεπορτάζ Μαριάννα Τζάννε)
[/more]
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις:ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
