Η «συμμαχία των προθύμων»: Γιατί Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία θάβουν τις κυρώσεις κατά της Τουρκίας – Το παρασκήνιο του μετώπου υπέρ του Ερντογάν

Γερμανία Τουρκία

Το «τείχος» των Βρυξελλών κόντρα στις – ουσιαστικές – κυρώσεις κατά της Τουρκίας είχε γερμανικά θεμέλια. Είχε όμως και ισχυρή, δομική στήριξη από την Ισπανία και την Ιταλία.

Οι τρεις χώρες έγιναν ο πυλώνας της «συμμαχίας των προθύμων» υπέρ του Ερντογάν – για την ακρίβεια, υπέρ της πολιτικής του κατευνασμού απέναντι στο Ερντογάν. Και δίπλα τους συμπαρατάχθηκαν σθεναρά η Ουγγαρία και η Πολωνία.

Η “συμμαχία των συμφερόντων”

Δεν πρόκειται για συμμαχία αξιών και αλληλεγγύης, δεν πρόκειται ούτε για συμμαχία στρατηγικού βάθους. Πρόκειται όμως για μια συνάντηση συμφερόντων, ευκαιριακή και μη, που στην παρούσα συγκυρία συμπίπτει και ευνοεί και τα συμφέροντα της Αγκυρας (και όχι εκείνα της Αθήνας και της Λευκωσίας).

Τα συμφέροντα αυτά είναι οικονομικά, γεωπολιτικά, και πολιτικά.

Στο οικονομικό σκέλος, το κοινό συμφέρον Γερμανίας, Ισπανία και Ιταλία είναι η πάση δυνάμει στήριξη της ισοτιμίας της τουρκικής λίρας – ενδεχομένως πιο πολύ και από την στήριξη του ίδιου του… ευρώ.

Με τις ισπανικές τράπεζες να έχουν στα χέρια τους τουρκικό χρέος 64 δις δολαρίων και τις ιταλικές 21 δις, το τελευταίο που θα επιθυμούσαν η Μαδρίτη και η Ρώμη είναι μια νέα βύθιση της ήδη κλονισμένης λίρας. Το ίδιο ισχύει και για το Βερολίνο, με τα 9,5 δις δολάρια των άμεσων επενδύσεων και με τις 7.500 γερμανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία.

Κι εάν προσμετρηθεί το ότι χθες το βράδυ η τουρκική λίρα υποχώρησε ακαριαία κατά 1% με την μετάδοση και μόνο της είδησης πως η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη να επιβάλει κυρώσεις στην Αγκυρα για τους S-400, γίνεται απολύτως σαφές το κόστος που θα είχε μια ευρωπαϊκή απόφαση κυρώσεων, για παράδειγμα, στο σύνολο του χρηματοπιστωτικού κλάδου της Τουρίας.

Δείτε ακόμη: Σύνοδος Κορυφής: Σε “συμφωνία κυρώσεων στα λόγια” κατέληξαν οι 27 Ευρωπαίοι ηγέτες. Ας ετοιμάσουμε βαλίτσες για την Ουάσιγκτον

Νέα εμπορική συμφωνία Ιταλίας – Τουρκίας

Όπως γίνονται απολύτως σαφείς και οι προτεραιότητες των ευρωπαίων εταίρων, εάν συνυπολογιστεί και το ότι χθες, την ώρα που η Ελλάδα και η Κύπρος ζητούσαν ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στις Βρυξέλλες, η Ιταλία υπέγραφε συμφωνία κατακόρυφης αύξησης των εμπορικών της συναλλαγών με την Τουρκία και στρατηγικής αναβάθμισης της εταιρικής σχέσης των δύο χωρών.

Η συμφωνία προβλέπει αύξηση των εμπορικών συναλλαγών Ιταλίας-Τουρκίας κατά 50%, στα 30 δις δολάρια από τα 20 δις που είναι σήμερα.

Και επικυρώθηκε σε τηλεδιάσκεψη που είχαν, την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. η υπουργός Εμπορίου του Ερντγάν, Ρουχσάρ Πεκάν και ο ιταλός υπουργός Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάιο. Σημειωτέον, η Ιταλία είναι ο τρίτος εξαγωγικός προορισμός της Αγκυρας, ενώ 1500 ιταλικές εταιρείες να δραστηριοποιούνται στην Τουρκία.

Γεωπολιτικός συνασπισμός κόντρα στον Μακρόν

Στο γεωπολιτικό σκέλος η παράμετρος που επισημαίνουν αναλυτές και διπλωμάτες είναι ότι η, ad hoc έστω, συμμαχία της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας κρύβει και το ρήγμα στον γαλλογερμανικό άξονα:

Ο Μακρόν διεκδικεί ανάκτηση του ηγετικού ρόλου της Γαλλίας στην Μεσόγειο και την βόρειο Αφρική, μια προοπτική την οποία δεν βλέπουν καθόλου θετικά η Ισπανία και η Ιταλία. Και, ως εκ τούτου, στηρίζουν τον αντίπαλο της Γαλλίας στην περιοχή, όπως συνέβη με την Ιταλία στην περίπτωση της Λιβύης.

Είναι μια άτυπη αναμέτρηση που βολεύει και την Γερμανία, η οποία επίσης δεν επιθυμεί να δει την Γαλλία σε ρόλο περιφερειακής δύναμης.

Η Ουγγαρία και το Ταμείο Ανάκαμψης

Εξω από αυτούς τους συσχετισμούς και αυτές τις ισορροπίες βρίσκονται η Ουγγαρία και η Πολωνία. Δική τους προτεραιότητα είναι να συνεχίσει να κρατά ο Ερντογάν όσο το δυνατόν περισσότερους πρόσφυγες μακριά από την κεντρική Ευρώπη. Εξ ου και ο ούγγρος υπουργός Εξωτερικών έπλεκε προχθές το εγκώμιο της Τουρκίας για την προσφορά της στην «ευρωπαϊκή ασφάλεια».

Στην συγκεκριμένη συγκυρία όμως η συμμαχία των δύο χωρών με τον άξονα του «κατευνασμού» είχε και μια ακόμη πτυχή: Οι υποχωρήσεις που έκανε η Ανγκελα Μέρκελ για να άρουν οι δύο χώρες το βέτο τους για το Ταμείο Ανάκαμψης ήταν ένα ισχυρό αντάλλαγμα για να στηρίξουν αμφότερες, ακόμη πιο σθεναρά, το δόγμα της ήπιας προσέγγισης που επιβάλλει το Βερολίνο υπέρ της Τουρκίας.

Διαβάστε ακόμη

 

 

Καμία δημοσίευση για προβολή