Του Κώστα Μποτόπουλου
-
Αυτή τη βδομάδα είχαμε δυο απτές αποδείξεις τόλμης εκ μέρους της κυβέρνησης. Παράλληλα είχαμε όμως και δύο αυτογκόλ
Αυτή τη βδομάδα είχαμε δυο απτές αποδείξεις τόλμης εκ μέρους της κυβέρνησης: την, έστω πρόσκαιρη, εκτόνωση της τουρκικής επιθετικότητας μέσω διπλωματικών χειρισμών και την καθαρή και μέσα από συγκεκριμένα μέτρα στήριξης που παρείχε στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας ο Πρωθυπουργός από την Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Παράλληλα είχαμε όμως και δύο αυτογκόλ: το φιάσκο των μασκών στα σχολεία και το κλείσιμο-άνοιγμα των πολιτιστικών χώρων και εκδηλώσεων μέσω παρέμβασης προσώπου με δυνατότητα να απευθύνεται απευθείας στον Πρωθυπουργό.
Η εμβέλεια των επιτυχιών
Φυσικά η εμβέλεια των επιτυχιών είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από των κακών χειρισμών, που έχουν κυρίως επίπτωση στο συμβολικό επίπεδο. Όμως τα φάλτσα σε τομείς της καθημερινότητας συμβάλλουν σε κλονισμό της εμπιστοσύνης, ιδίως του τμήματος εκείνου της κοινωνίας στο οποίο προνομιακά απευθύνεται, και ως τώρα μάλλον πείθει, ο Πρωθυπουργός:
- Γιατί άραγε το κράτος να πρέπει να μοιράσει ένα είδος πρώτης ανάγκης και μάλιστα με το δικό του «τρόπο»;
- Και γιατί όλα –ακόμα και ο πολιτισμός- πρέπει να κινούνται (και η εξουσία να επαίρεται ότι κινούνται) με βάση τις προσωπικές σχέσεις, όσο καλοπροαίρετες κι αν είναι, κι όχι μέσα από τη λειτουργία των θεσμών;
Τα ερωτήματα, και τα ζητήματα που θέτουν, δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα, αν η κυβέρνηση θέλει να αφήσει εκσυγχρονιστικό και ανορθωτικό σήμα.
- (Απόσπασμα από την εβδομαδιαία ανάλυση του Κώστα Μποτόπουλου στη στήλη “Τα Θεσμικά της Οικονομίας”)
