Όπως έγραψε πρόσφατα το economico.gr, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είναι πλέον έτοιμη να μπει στη φάση υλοποίησης του σχεδίου για το νέο μαχητικό εναέριας υπεροχής, γνωστό από τα αρχικά του NGAD, δηλαδή, New Generation Air Dominance.
Αν και ακόμα η μορφή του νέου μαχητικού, που σταδιακά από τη δεκαετία του 2030 θα αρχίσει να αντικαθιστά το ιστορικό F-22, δεν έχει γίνει γνωστή, κάποια σχέδια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας λένε δύο βασικά πράγματα για το πώς θα είναι το αεροσκάφος:
- πρώτον, θα έχει αρθρωτό σχεδιασμό, που σημαίνει ότι εύκολα θα μπορούν να αντικατασταθούν διάφορα εξαρτήματα του αεροσκάφους, ακόμα και ο κινητήρας και
- δεύτερον, κατά πάσα πιθανότητα τα ουριαία πτερύγια θα μπορούν να αναδιπλωθούν πλήρως και το μαχητικό θα μπορεί να πετάει χωρίς ουρά.
Η δεύτερη αυτή ιδιότητα είναι σημαντική, καθώς χωρίς ουρά το μαχητικό αποκτά ακόμα μεγαλύτερο stealth προφίλ και το στίγμα του στα εχθρικά ραντάρ γίνεται ακόμα μικρότερο. Ωστόσο, όπως παρατηρούν στρατιωτικοί αναλυτές, η ιδέα του “μαχητικού χωρίς ουρά” δεν είναι και πολύ καινούργια: αντιθέτως, έρχεται από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν η εταιρεία Lockheed Martin αποφάσισε να “παίξει” με το ως τότε πιο εξελιγμένο αεροσκάφος της, το μαχητικό εναέριας υπεροχής F-22.
Μαχητικό χωρίς ουρά
(Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι τα βομβαρδιστικά των ΗΠΑ Β-2 και Β-21 επίσης δεν έχουν ουριαίες πτέρυγες, αλλά το σχήμα τους είναι αυτό του “ιπτάμενου φτερού” και δεν έχουν τις πτητικές ιδιότητες που χρειάζεται ένα μαχητικό αεροσκάφος, όπως, ας πούμε, το F-22 ή το F-35).
Συγκεκριμένα, προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990 η εταιρεία παρουσίασε τα σχέδια για το X-44 MANTA (Multi-Axis No-Tail Aircraft, Πολυαξονικό Αεροσκάφος Χωρίς Ουρά), το οποίο βασιζόταν στο F-22, αλλά είχε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από το “μητρικό” αεροσκάφος. Το ΜΑΝΤΑ θα πετούσε και θα πραγματοποιούσε κάθε μορφής ελιγμό και κίνηση χρησιμοποιώντας αποκλειστικά και μόνο τρισδιάστατη διανυσματική ώθηση. Σε απλά ελληνικά, τα ακροφύσια του κινητήρα θα κινούνταν προς κάθε κατεύθυνση και μέσω αυτής της κίνησης το αεροσκάφος θα πετούσε και θα έκανε ελιγμούς.
Τέλος στο σχέδιο το 2000
Σημειώνεται ότι και oι κινητήρες του F-22 χρησιμοποιούν διανυσματική ώθηση, ωστόσο η ιδέα πίσω από το ΜΑΝΤΑ ήταν να μην υπάρχει καμία κινητή αεροδυναμική επιφάνεια και ο έλεγχος της πτήσης να γίνεται μόνο μέσω της διανυσματικής ώθησης. Η ιδέα αυτή είχε αρκετά πλεονεκτήματα, καθώς ο σχεδιασμός του αεροσκάφους προέβλεπε μεγάλα φτερά σχήματος Δελτα, όπερ σημαίνει ότι θα μπορούσε να μεταφέρει περισσότερα καύσιμα, ενώ και από μηχανικής άποψης ο σχεδιασμός ήταν απλούστερος και διασφάλιζε μεγαλύτερη ευκινησία.
Παρά ταύτα, και ενώ υπήρχε σχεδιασμός το ΜΑΝΤΑ να πραγματοποιήσει δοκιμαστική πτήση το 2006, τελικά το Πεντάγωνο σταμάτησε τη χρηματοδότηση του πρότζεκτ -στο οποίο συμμετείχαν οι AFRL, NASA, Lockheed Martin και Pratt & Whitney- το 2000. Ωστόσο, αν πιστέψουμε τα προσχέδια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, το NGAD φαίνεται να “παίζει” με την ιδέα του μαχητικού χωρίς ουρά και μένει να δούμε αν τελικά το –πολύ ακριβό, σύμφωνα με τις προβλέψεις– αεροσκάφος θα υιοθετήσει αυτή την ιδέα.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
