Οι πρόσφατες πληροφορίες για απόπειρα δολοφονίας του Ρώσου προέδρου με drones επανέφεραν στο προσκήνιο ένα «δύσκολο» ερώτημα: πώς θα είναι η Ρωσία μετά την αποχώρηση – πολιτική ή βιολογική – του Βλαντίμιρ Πούτιν από το προσκήνιο. Και, αν οι πιο αισιόδοξοι εκτιμούν ότι η χώρα θα απαλλαγεί από το δικτατορικό καθεστός που ο Πούτιν έχει επιβάλλει, οι περισσότεροι, απλώς, δεν είναι αισιόδοξοι.
Καθεστώς
Οι λόγοι είναι πολλοί: τα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τον Πούτιν είναι πολλά, και στο διάστημα αυτό ο Ρώσος πρόεδρος κατάφερει με διάφορους τρόπους να χτίσει ένα πολυπλόκαμο καθεστώς φιλιών, συνεργασιών, εξαρτήσεων και… μπίζνες, το οποίο, ακόμα κι αν ο ίδιος εκλείψει, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεριζωθεί. Η διαφθορά θεωρείται πλέον ενδημική σχεδόν σε όλους τους τομείς της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής της χώρας, τα συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί είναι τεράστια και οι συσχετισμοί και οι ισορροπίες εντός της ρωσικής ελίτ – παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις βαρύτατες δυτικές κυρώσεις – συνεχίζουν να ευνοούν το status quo που ο Πούτιν δημιουργεί εδώ και είκοσι χρόνια και το οποίο μοιάζει να έχει αποκτήσει δική του «ζωή».
Οι υπηρεσίες ασφάλειας
Από την άλλη, ακόμα κι αν ο Πούτιν έβγαινε από το πλάνο, οι παντοδύναμες ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας και οι επικεφαλής τους απλώς θα μπορούσαν να ορίσουν έναν νέο «τσάρο», ο οποίος θα διασφάλιζε τη συνέχεια του καθεστώτος. Σύμφωνα με ξένους αναλυτές, οι υπηρεσίες αυτές (οι FSB, SVR, και GRU), οι οποίες προέκυψαν από τη διάλυση της KGB από τον Μπόρις Γιέλτσιν, αποτελούν κράτος εν κράτει στη Ρωσία και καθορίζουν σε τεράστιο βαθμό την πολιτική λειτουργία της χώρας, είτε στηρίζοντας ανοιχτά τον Πούτιν, είτε συλλαμβάνοντας αντιφρονούντες, όπως ο Ναβάλνι, και βγάζοντάς τους από το προσκήνιο. Οι δε επικεφαλής τους, όπως, π.χ. ο Νικολάι Πατρούσεφ, μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και εξ απορρήτων του Πούτιν, θα μπορούσαν κάλλιστα να γίνουν οι νέοι ένοικοι του Κρεμλίνου, χωρίς να αλλάξει τίποτα.
Οι «siloviki»
Οι περισσότεροι από αυτούς, που αποτελούν τον «εσωτερικό κύκλο» συνεργατών του Πούτιν, προέρχονται από την KGB, ονομάζονται «siloviki» (άνδρες της ισχύος) και απαρτίζουν σχεδόν το 80% των στενών συνεργατών του Ρώσου προέδρου. Μάλιστα, εκτιμήσεις δυτικών αναλυτών και πρακτόρων επισημαίνουν με νόημα ότι ο Πούτιν δεν είναι ο πιο «σκληροπυρηνικός» ανάμεσά τους. Όπερ σημαίνει ότι, είτε στο προσκήνιο, είτε παρασκηνιακά, οι άνθρωποι αυτοί, μαζί τους και ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου, θα μπορούσαν να αποτελέσουν την πιο «ασφαλή» επιλογή, στην περίπτωση που ο Πούτιν αποχωρούσε, για να συνεχιστεί η ίδια πολιτική και η ίδια τακτική εντός και εκτός Ρωσίας.
Ο «διάβολος που ξέρουμε»
Το κωμικοτραγικό είναι ότι δυτικοί αναλυτές εκφράζουν φόβους ότι αν κάποιος από τους ανθρώπους που σήμερα διαχειρίζονται την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας γίνει ο διάδοχος του Πούτιν, τότε τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ πιο δύσκολα απ’ όσο ήδη είναι στις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση – αν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν. Τουλάχιστον, λένε οι αναλυτές, ο Πούτιν είναι ένας «διάβολος που τον ξέρουμε». Οι υπόλοιποι, ωστόσο, αν και σταδιακά βγαίνουν από τις σκιές, εντούτοις αποτελούν «αγνώστους Χ» σχετικά με την ιδεολογία τους, τη συμπεριφορά τους, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν την πολιτική εντός και εκτός Ρωσίας. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι θα είναι πιο «δύσκολοι» στην αντιμετώπιση.
Μακρύς αγώνας
Οι ίδιοι αναλυτές σημειώνουν ότι με ή χωρίς τον Πούτιν, η Δύση έχει ένα μείζον πρόβλημα με τη Ρωσία και ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα πρέπει να προετοιμαστούν για μακρύ αγώνα με τη Μόσχα. Μπορούν να βοηθήσουν τους μεταρρυθμιστές εντός της Ρωσίας. Μπορούν, διώχνοντας μαζικά «διπλωμάτες» να περιορίσουν τις ικανότητες του Κρεμλίνου να έχει πληροφορίες και επιρροή στη Δύση. Ωστόσο, τονίζουν οι αναλυτές, όσοι πιστεύουν ότι η αποχώρηση του Πούτιν από το προσκήνιο θα φέρει μείζονες αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο πορεύεται η Μόσχα, είναι πολύ και δραματικά γελασμένοι.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
