«Να είναι τόσο … Κατρούγκαλος και ως υπουργός Εξωτερικών όσο και ως υπουργός Εργασίας;» αναρωτιόταν χθες παλαιά «καραβάνα» της πολιτικής, σχολιάζοντας τα όσα είπε ο «Κύριος με το μαντιλάκι».
Γιατί προφανώς δεν μπορούσε να εξηγήσει πως μόλις μια μέρα μετά τη συνάντηση Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ με τον συντονισμό των Η.Π.Α. – που δημιουργεί νέο γεωστρατηγικό και ενεργειακό τοπίο στην Ανατολική Μεσόγειο – ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών έσπευσε να διαβεβαιώσει τον Τούρκο ομόλογό του ότι: “η Ελλάδα βλέπει θετικά τη συμμετοχή της Τουρκίας στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου”, αποσπώντας τα ενθουσιώδη σχόλια του Μαβλούτ Τσαβούσογλου.
Αν δεν είναι ακόμη μία «ρουκέτα» του ιδιόρρυθμου ταπεραμέντου του Έλληνα υπουργού (για την οποία κάποιος πρέπει να του τραβήξει το αυτί), πρόκειται για μια προβληματική και ιδιαίτερα ανησυχητική εξέλιξη που στις σχέσεις μας με τον Ερντογάν και δεν το ξέρουμε.
Γιατί το φάουλ του κ. Κατρούγκαλου επαναφέρει στην επικαιρότητα παλαιότερες θέσεις, δηλώσεις και κινήσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του πρώην υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, που δημιουργούν εύλογα κλίμα ανησυχίας.
Θυμίζουμε ότι ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει ότι “η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μοντέλο και για άλλες διαφορές”. Και επίσης αυτό που είπε δημόσια απευθυνόμενος στον κ. Ερντογάν κατά την πρόσφατη συνάντησή τους: “η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα συνεργασίας”.
Θυμίζουμε ακόμη την αναφορά του κ. Κοτζιά, κατά την ομιλία του στο φόρουμ των Δελφών, ότι στην Αν. Μεσόγειο “δεν πρέπει να είμαστε μονοχοφάηδες”, συνδέοντάς την μάλιστα με τις τουρκικές αμφισβητήσεις των δικαιωμάτων του Καστελόριζου στις θαλάσσιες ζώνες.
Αλλά και τις τοποθετήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Καραγιαννίδη και Δουζίνα, κατά τη συνεδρίαση των υποεπιτροπών της διακοινοβουλευτικής συνόδου του ΝΑΤΟ, στη Βουλή, ότι τα ελληνοτουρκικά πρέπει να λυθούν “με ένα έντιμο συμβιβασμό όπως κάναμε και με τη Βόρεια Μακεδονία».
Είναι πολλές οι συμπτώσεις για να είναι λεκτικά ατοπήματα. Σε όσους παρατηρητές ασχολούνται με την Εξωτερική πολιτική της χώρας, δημιουργείται εύλογα η ανησυχία ότι «η κυβέρνηση στέλνει μηνύματα μονομερών υπαναχωρήσεων από σταθερές θέσεις της Ελλάδας και ανοίγουν επικίνδυνες κερκόπορτες ακόμη και στα ενεργειακά ζητήματα».
Και αυτό γιατί δεν έχει παρατηρηθεί από την Άγκυρα κάποιο σημάδι ότι έχει μεταβάλλει τις γνωστές αρνητικές θέσεις της που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο, τη διαρκή αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Ελλάδας (και τις συναφείς απαράδεκτες και επικίνδυνες προκλήσεις της) στο Αιγαίο καθώς και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στη δική της ΑΟΖ.
Αν πράγματι «κάτι τρέχει» στις σχέσεις μας με τον Ερντογάν, αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για να το χειριστεί μια κυβέρνηση σε αποδρομή, η οποία μάλιστα δεν μας έχει δείξει σε ένα άλλο μείζον εθνικό ζήτημα, το Σκοπιανό, ότι ξέρει τη δουλειά…
Περισσότερα νέα, ρεπορτάζ και αναλύσεις: [home]
