Είναι συγκινητικός ο Aκάθιστος Yμνος. Αγγίζει τον Ελληνισμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Βουρκώνουν οι Ελληνες όταν ακούν «τη Υπερμάχω». Ανασύρονται οι μνήμες της ιστορίας, θεριεύει η φαντασία για τον μαρμαρωμένο βασιλιά και γίνονται ζωντανά τα παραμύθια της γιαγιάς δίπλα στο τζάκι. Δεν το λέω σκωπτικά, κάθε άλλο. Το έθνος μας έμεινε ζωντανό χιλιάδες χρόνια μέσα από το νανούρισμα της ιστορίας του. Μια ιστορία που μπλέκει συχνά τους μύθους με την πραγματικότητα και την κάνει μοναδική.
Μόνο που τώρα δεν είναι η στιγμή να κάνουμε γονυπετείς τις προσευχές μας στην Παναγία να σώσει την Πόλη. Αυτή την έχασε ο δυτικός κόσμος -και με δικά του πολλά λάθη- από το 1453. Την Κωσταντινούπολη στην πραγματικότητα την παρέδωσε στους μουσουλμάνους η θανατηφόρα διαίρεση του χριστιανισμού. Αυτή είναι η αλήθεια, αυτό είναι και το μάθημα . Το «καλύτερα τουρκικό φέσι παρά παπική τιάρα» θα στοιχειώνει για πάντα καθολικούς και ορθοδόξους.
Τώρα τα πράγματα είναι αλλιώς. Η Ελλάδα δεν βιώνει μια νέα εθνική τραγωδία για να κλαίμε στις εκκλησίες. Δεν χάθηκε η Αγία Σοφία επειδή ενας ετοιμόρροπος ηγέτης, λίγο πριν από το τέλος της πολιτικής του πορείας, αποφάσισε να παραστήσει τον Μωάμεθ τον Πορθητή, μπούκαρε με τους φανατικούς σε ένα μοναδικό μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς και παρέστησε τον ιμάμη. Τον μόνο που δεν έκανε ήταν να προσευχηθεί πάνω στην Αγία Τράπεζα όπως ο Μωάμεθ. Κρίμα που δεν επανέλαβε αυτό το θεατρικό μονόπρακτο για να είναι μεγαλύτερο το ρεζίλι.
Δεν ηττήθηκε ο Ελληνισμός την περασμένη Παρασκευή. Πώς μπορεί να διαγραφεί από την παγκόσμια συνείδηση το μεγαλύτερο μνημείο της χριστιανοσύνης, το θαύμα της αρχιτεκτονικής, επειδή ο Ερντογάν κρέμασε στους τοίχους του σύμβολα του Ισλάμ και κάλυψε το μοναδικό ψηφιδωτό δάπεδο με ένα χαλί σε χρώμα πετρόλ, σαν να στόλιζε συνοικιακό ξενοδοχείο; Ακυρώνεται έτσι η Ιστορία; Θα πάψουν οι σκεπτόμενοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο να αποκαλούν το μνημείο Αγία Σοφία;
Είναι τόσο γελοίο αυτό που συμβαίνει, που δεν είμαι βέβαιος ότι αντέχει σε σοβαρή δημόσια κριτική και καταδίκη από Ευρώπη και ΗΠΑ. Και δεν μιλώ για τη Ρωσία, η οποία για μία ακόμη φορά εξέπληξε δυσάρεστα τους φανατικούς της φίλους στην Ελλάδα για να μην πικάρει ο Πούτιν τον νέο σουλτάνο φίλο του. Το σόου Ερντογάν πρέπει να αντιμετωπιστεί με χλεύη και περιφρόνηση του τύπου «άσε μας, ρε φίλε. Ξέρουμε τι κάνεις. Για να συσπειρώσεις γύρω σου τους φανατικούς, ξεφτιλίζεσαι ακόμη και στους σκεπτόμενους μουσουλμάνους». Γιατί αυτό συμβαίνει. Οι κοσμικοί Τούρκοι, που είναι πολλοί, ντρέπονται με αυτό το πανηγύρι. Οι αραβικές χώρες τού γύρισαν την πλάτη.
Δεν είναι ελληνοτουρκική διαφορά η Αγία Σοφία. Κατανοητό το συναίσθημα όλων μας, αλλά δεν είναι νίκη του Ερντογάν έναντι της Ελλάδας. Ο κάθε τρελός ηγέτης μπορούσε να το κάνει. Πρόκειται για διεθνές ρεζίλι, που -χωρίς αμφιβολία- ένας σοβαρός διάδοχος του Ερντογάν σύντομα η αργά θα το ανατρέψει και θα παραδώσει ξανά το ιστορικό μνημείο στον παγκόσμιο πολιτισμό. Μέχρι τότε, η μόνη τιμωρία είναι να σταματήσουν οι επισκέψεις των χιλιάδων που συρρέουν κάθε χρόνο στην Πόλη για την Αγία Σοφία.
Η αποχή είναι ανάγκη να ισχύσει και για τους καθολικούς, που είναι οι περισσότεροι σε όλο τον κόσμο . Αρκετοί από αυτούς, που δείχνουν να μην τους αφορά, καλό είναι να θυμηθούν ότι είναι και δικό τους μνημείο. Η Κωνσταντινούπολη είναι η νέα Ρώμη και όταν χτίστηκε η Αγία Σοφία δεν είχε γίνει το Σχίσμα.
Και, μια που η εποχή σηκώνει θεολογικές αναφορές, καλό είναι να θυμηθούν ότι με το δικό τους δόγμα τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι επτά και, σύμφωνα με την κατάταξη του Βατικανού, μητέρα όλων των αμαρτιών είναι η αλαζονεία, πίσω από την οποία βρίσκεται ο δαίμονας της Παλαιάς Διαθήκης Αζαζέλ. Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι φανατικός μουσουλμάνος, αλλά… φλερτάρει ανοιχτά με τις αδυναμίες των καθολικών. Πήρε αγκαλιά τον Αζαζέλ και τρέχει. Πάσχει σοβαρά από το σύνδρομο της υπεροψίας, το οποίο αποκτούν οι ηγέτες των αυταρχικών καθεστώτων, γιατί είναι αμφίθυμοι. Τη μια μέρα αισθάνονται παντοδύναμοι και την άλλη τρέμει η γη κάτω από τα πόδια τους.
Ο Ερντογάν είχε επιδείξει εδώ και καιρό συμπεριφορές σουλτάνου στη διεθνή κοινότητα. Μιλούσε απαξιωτικά για ξένους ηγέτες και άνοιγε το ένα μέτωπο μετά το άλλο. Πρώτα με τους Ισραηλινούς, μετά με τους Αμερικανούς ( δεν μιλώ για το σύστημα Τραμπ) και ύστερα με τους Ευρωπαίους. Τώρα προκαλεί τους κοσμικούς πολίτες της Τουρκίας. Και επιμένει. Δείχνει να μην κατανοεί, βρίσκεται σε αποδρομή. Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι θα συμβεί στην Τουρκία. Ενα πράγμα είναι βέβαιο. Η εικόνα του μεγάλου ηγέτη που γκρέμισε το κεμαλικό κράτος των στρατηγών ξεθώριασε. Ηρθε η ώρα να περάσει μόνος το -οδυνηρό για τους αλαζόνες- μονοπάτι της ταπείνωσης. Αυτό δεν θα αργήσει να συμβεί.
Πηγή: Politisonline.com
