Είναι ο Ερντογάν ή ο Μακρόν που πυροδοτεί την σύγκρουση των δύο κόσμων – του ριζοσπαστικού, φανατικού Ισλάμ και της δυτικής ελευθερίας και δημοκρατίας; Και είναι η ένταση αυτής της αναμέτρησης το προϊόν μιας σύγκρουσης πολιτισμών ή η ανεξέλεγκτη συνέπεια ενός κυνικού, γεωπολιτικού τυχοδιωκτισμού;
Σ’ αυτήν την έντονη δημόσια συζήτηση που άνοιξε σε βίαιο, και κλιμακώνεται σε αιματηρό, φόντο, ο Andreas Kluth, αρθρογράφος του Bloomberg δείχνει ευθέως ως τον πρώτο, και βασικό «ένοχο», τον δόλιο κυνισμό του Ταγίπ Ερντογάν.
«Εάν μπορούμε να καταλογίσουμε κάτι στον Μακρόν», γράφει, «είναι ότι έχει ένα πρόβλημα τόνου και “κλιμάκωσης”».
«Ο Μακρόν», λέει, έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου. Η οποία στην περήφανα κοσμική του χώρα περιλαμβάνει, όπως το έθεσε, ακόμη και το “δικαίωμα στη βλασφημία”. Στην συνέχεια υπερέβη ορισμένα όρια, όπως το συνηθίζει. Δεν ήταν δική του δουλειά να αποφασίσει ότι το Ισλάμ “βρίσκεται σε κρίση σε όλο τον κόσμο σήμερα».
Διαβάστε ακόμη: Νίκη Μπάϊντεν δίνουν οι δημοσκοπήσεις. “Ντέρμπι” στις πολιτείες που θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Ποιος ψηφίζει ποιόν και γιατί ( πίνακες )
“Ο Ερντογάν είναι κυνικός με τον πιο δόλιο τρόπο”
«Ο Ερντογάν όμως», προσθέτει, «είναι κυνικός με πολύ πιο δόλιο τρόπο».
Υπήρχε μία εποχή κατά την οποία ο Ερντογάν δεν θεωρούσε τη Δύση ως εχθρό της Τουρκίας και μάλιστα ήθελε να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως, αισθανόμενος απόρριψη από τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, το Παρίσι και άλλες δυτικές πρωτεύουσες, έχει μετατραπεί σε λαϊκιστή, αναθεωρητή και πολεμοχαρή.
Χρησιμοποίησε μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία ως πρόσχημα για να πλήξει τις πολιτικές ελευθερίες, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του λόγου, την οποία υπερασπίζεται σήμερα η Γαλλία. Διαχειρίστηκε με πολύ άσχημα αποτελέσματα την οικονομία της Τουρκίας.
Για να αποσπάσει την προσοχή των Τούρκων από αυτές τις αποτυχίες, προσπαθεί να διεκδικήσει τον μανδύα του πάλαι ποτέ οθωμανικού και ισλαμικού μεγαλείου. Έτσι, απορρίπτει την κοσμική κληρονομιά του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Για τον ίδιο λόγο μετατρέπει την Αγία Σοφία σε τζαμί.
“Νέος θεματοφύλακας του σουνιτικού Ισλάμ”
Στο μυαλό του, ο Ερντογάν θέλει η Τουρκία να αντικαταστήσει τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο ως θεματοφύλακας του σουνιτικού Ισλάμ, όπως κάποτε ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και θέλει να προβάλει εξουσία και ισχύ προς όλες τις κατευθύνσεις, τόσο προς τη Μόσχα όσο και προς τη Δύση.
Αυτός είναι ο λόγος που παρεμβαίνει σε συγκρούσεις ανά την ευρύτερη περιοχή, από τη Συρία έως τη Λιβύη και την ανατολική Μεσόγειο – και τώρα πια και στις μάχες μεταξύ των (εθνικά τουρκογενών) Αζέρων και των Αρμενίων.
Σε πολλές από αυτές τις συγκρούσεις βρίσκει τη Γαλλία στο αντίπαλο στρατόπεδο.
Τυπικά, η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
“Εχει ανάγκη να απεικονίζει την Ευρώπη ως εχθρό”
Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν έχει ανάγκη να απεικονίζει την Ευρώπη ως εχθρό. Επειδή είναι αδύναμος στο εσωτερικό της χώρας του, θα εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία που του δίνεται για προπαγάνδα.
Ο κίνδυνος είναι ότι στη διαδικασία αυτή μπορεί να “απελευθερώσει” πάθη και μίση πολύ πέρα από τον έλεγχό του ίδιου ή οποιουδήποτε άλλου, που πιθανόν να προκαλέσουν περισσότερη βία, ανθρώπινο πόνο και ίσως πόλεμο.
Οι Ευρωπαίοι και οι Τούρκοι οποιασδήποτε πίστης πρέπει να διαβλέψουν την ουσία της ματαιοδοξίας και του κυνισμού του Ερντογάν. Και να τον αγνοήσουν επιδεικτικά».
Δείτε επίσης:
