«Όχι μόνο φτάνουμε το 3,5% πλεόνασμα, αλλά δημιουργούμε δημοσιονομικό χώρο για φοροελαφρύνσεις και αύξηση δαπανών (ή ένα μείγμα αυτών) για κάθε χρόνο ανάμεσα στο 2019 και το 2022», μας είπε σήμερα ο υπουργός οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος.
«Μακάρι!», λέμε εμείς. Είναι, όμως, έτσι όπως μας τα λέει ο υπουργός;
Πολύ φοβάμαι πως όχι.
Γιατί, όσα εξαγγέλλει ο κ. Τσακαλώτος είναι προφανώς μέρος ενός κυβερνητικού αφηγήματος, αναγκαίου για να συντηρήσει τις ελπίδες του Αλέξη Τσίπρα ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του δεν θα καταρρεύσουν υπό το βάρος ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, μύθων και φαντασιώσεων.
Είναι μέρος, δηλαδή, της «καθαρής εξόδου». Μιας κάλπικης λίρας, που το Μαξίμου επιδιώκει να πασάρει στην εκλογική πελατεία του κυβερνώντος κόμματος.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος , με τις δηλώσεις και τις υποσχέσεις του, κλείνει το μάτι σε όσους συμπολίτες μας υποφέρουν από την κρίση. Αλλά και σε εκείνους που ελπίζουν ότι μπορούν να επιστρέψουν στην εποχή της ανέμελης χλιδής – για την οποία βέβαια την κύρια ευθύνη έχουν όσοι κυβέρνησαν πριν τον κ. Τσίπρα.
Η «πρώτη φορά Αριστερά » – και μάλιστα δια του εκπροσώπου των original «53»- μας καλεί να ενδώσουμε και πάλι σε υποσχέσεις, δημαγωγίες, λαϊκισμούς, ενδεχομένως και σε εφήμερες παροχές, με οδηγό την περίφημη «καθαρή έξοδο».
Τι μας λένε δηλαδή; Ότι τώρα που θα βγούμε από τα μνημόνια θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε μια πιο φιλολαϊκή πολιτική, που θα μας επιτρέψει να εφαρμόσουμε επιτέλους το πρόγραμμά μας, μακριά από τους καταναγκασμούς των θεσμών. «Μην ανησυχείτε, δημιουργούμε δημοσιονομικό χώρο γι αυτό»
Είναι όμως έτσι; Θα περιμέναμε από τον οικονομολόγο Ευκλείδη Τσακαλώτο να μας εξηγήσει:
– Πως η οικονομία θα πετυχαίνει 3,5% πλεόνασμα έως το 2022 ( στο οποίο μας έχει ο ίδιος δεσμεύσει)
– Θα διατηρεί ένα «μαξιλάρι» μεγάλων ποσών για να στηρίξει την έξοδο στις αγορές, αφού παύει η ευρωπαϊκή φτηνή χρηματοδότηση και αρνείται την “πιστοληπτική γραμμή στήριξης”
– Και, παράλληλα, θα περισσεύει δημοσιονομικός χώρος και για «φοροελαφρύνσεις και για αναπτυξιακές δαπάνες», όπως ισχυρίζεται.
Με ποιόν μαγικό τρόπο θα γίνουν αυτά, όταν η κυβέρνηση την οποία υπηρετεί ο κ. Τσακαλώτος, δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει το κατάλληλο επενδυτικό κλίμα και μια επενδυτική υποδομή που θα οδηγήσουν σε αναπτυξιακό «μπουμ» – το μόνο ικανό να εξυπηρετεί, μεσο-μακροπρόθεσμα, και τις υποχρεώσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές της και την άμυνά της απέναντι στις αγορές και τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων της.
Συνεπώς γιατί προκαλεί τη νοημοσύνη μας, όταν όλοι ξέρουμε πως το 2019 και το 2020 οι φτωχοί συνταξιούχοι και εργαζόμενοι θα γίνουν φτωχότεροι ( με τα μέτρα που συνομολόγησε με τους δανειστές), ακριβώς για να μπορέσει να πετύχει το υπερ-πλεόνασμα;
Γιατί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μας λέει: Ότι εκτός της λιτότητας που εφαρμόζει για να βγάλει το 3.5% πλεόνασμα – και χωρίς να πιάνει σοβαρή ανάπτυξη – θα ανακαλύψει κι άλλο «δημοσιονομικό χώρο» για να δώσει ανάσες στην κοινωνία και την οικονομία.
Και όλα αυτά όταν γνωρίζει πολύ καλά ότι από τον Αύγουστο θα εφαρμόζεται στην χώρα ένα αυστηρό «μνημόνιο» εποπτείας (που θα αφορά στη δημοσιονομική πειθαρχία και την εξασφάλιση των μέτρων λιτότητας στα οποία έχει ο ίδιος δεσμευτεί) για να μην το γυρίσει η χώρα και πάλι στο τσάμικο… και τρέχουμε για νέα μνημόνια.
Η κοροϊδία και ο βερμπαλισμός της σκοπιμότητας έχουν όμως τα όριά τους… Όπως και η αντοχή μας.
Θοδωρής Καλούδης kaloudis@economico.gr
