Του Θοδωρή Καλούδη
Οι δημόσιες αλληλοκατηγορίες Καμμένου – Νικολόπουλου, είναι ένα ακόμη επεισόδιο ευτελισμού της δημόσιας ζωής, με τον αρχηγό των ΑΝΕΛ να έχει «απασφαλίσει» και να βγάζει στη φόρα «ιστορίες», «σκάνδαλα» και θλιβερό παρασκήνιο για την κυβέρνηση (της οποίας υπήρξε εταίρος και κορυφαίος υπουργός) , υπουργούς της, πρώην βουλευτές των ΑΝΕΛ και στενούς συνεργάτες του- θέματα, τα οποία εμφανίζεται να έχει ζήσει «από μέσα» και να τα γνωρίζει καλά.
Πρόκειται για δυσοσμία που αναδύεται από το στρατόπεδο της «πρώτης φοράς» και των – συνεταίρου της στην εξουσία. Όσο τα έβρισκαν μεταξύ τους, ο κ. Καμμένος, σε ρόλο αιχμής του δόρατος, κατήγγειλε τους αντιπάλους τους για αναπόδεικτα «σκάνδαλα» και τους λοιδορούσε («εσείς στα τέσσερα…»). Όταν «έκοψε η μαγιονέζα» της συν-διαχείρισης της εξουσίας και διαπίστωσε ότι ο Αλέξης Τσίπρας, αφού τον έστυψε ως λεμονόκουπα, του διέλυσε το κόμμα και τον άφησε «εκτός νυμφώνος», το πήρε αλλιώς…
Τώρα καταγγέλλει τον πρώην συνεταίρο του – που σφιχταγκάλιαζε και σαλιάριζε μαζί του δημόσια, πανηγυρίζοντας την «αριστεροδέξια» συμμαχία τους – ότι έχει συγκροτήσει μια ανήθικη κυβέρνηση αποστατών. Και καλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη και όσους άλλους καθύβριζε να τη ρίξουν μαζί!
Το κραυγαλέο, ακροδεξιάς αισθητικής και οξύθυμο ταπεραμέντο του κ. Καμμένου, τον οδηγεί να μην κρατά ούτε τα προσχήματα, τόσο απέναντι στον πρωθυπουργό όσο και απέναντι σε πρώην συνεργάτες του στους ΑΝΕΛ. Ο μέχρι πρότινος συνεταίρος του Αλέξη Τσίπρα υπαινίσσεται διαρκώς, με μισόλογα, ότι «από κάπου τον κρατάει». Τον εκβιάζει δημόσια και τον αμφισβητεί ευθέως την πολιτική ηθική του.
Αφού «αποκάλυψε» στο υπουργικό συμβούλιο «οικονομικά σκάνδαλα» στους κυβερνητικούς κόλπους (χωρίς να κουνηθεί φύλλο…) τώρα μιλά ανοιχτά για «εξαγορά» βουλευτών από τον κ. Τσίπρα. Εισάγοντας μάλιστα μια ενδιαφέρουσα αντίληψη στην «ηθική» της εξαγοράς: «Γιατί εξαγοράζετε δικούς μου βουλευτές και δεν πάτε να εξαγοράσετε από το ΚΙΝ.ΑΛ;» ρώτησε δημόσια την κυβέρνηση…
Ο Πάνος Καμμένος τράβηξε την κουρτίνα. Και αποκάλυψε σε όλους μας ένα σύστημα εξουσίας χωρίς κανένα θεσμικό, πολιτικό και ηθικό φραγμό. Με «εξαγορές» και συναλλαγές, με μεταγραφές και «υποσχετικές» βουλευτών. Και με «ασπόνδυλες», ad hoc, κοινοβουλευτικές «πλειοψηφίες», που συγκροτούνται χωρίς αρχές και χωρίς αιδώ, για να διατηρήσουν στην εξουσία μία κυβέρνηση μειοψηφίας. Η οποία επιμένει να κυβερνά «με νύχια και με δόντια», καταπατώντας βάναυσα θεμελιώδεις θεσμούς και βασικές έννοιες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
