Με το χθεσινό το “διάγγελμα”, εν όψει του Πάσχα, ο πρωθυπουργός απευθύνθηκε στους πολίτες σε τρία επίπεδα:
Στο πρώτο – για πολλούς αυτονόητο για έναν πρωθυπουργό – ο κ. Μητσοτάκης θέλησε να τονώσει την εθνική αυτοπεποίθηση στη μάχη με τον αόρατο εχθρό, να επισημάνει ότι η πανδημία υποχωρεί αλλά ο πόλεμος δεν κερδήθηκε ακόμη και να ευχαριστήσει τους πολίτες για την εμπιστοσύνη και την πειθαρχημένη συμπεριφορά που επέδειξαν, βοηθώντας έτσι το έργο της καταπολέμησης του κορονοϊού. Ο πρωθυπουργός ζήτησε πρόσθετο κουράγιο “για να συνεχίσουμε τη μάχη” προειδοποιώντας ότι “η παραμικρή επανάπαυση, μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε οδυνηρό πισωγύρισμα“.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο – επίσης αναμενόμενο για έναν εκλεγμένο πολιτικό ηγέτη – ο κ. Μητσοτάκης υπενθύμισε στους πολίτες το πως αντέδρασε – με ποιά λογική και μεθοδολογία – και τι ακριβώς έπραξε άμεσα η κυβέρνηση του για να αντιμετωπίσει την απρόσμενη υγειονομική και οικονομική κρίση, τι μέτρα πήρε για να υποστηρίξει το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τι πόρους κινητοποίησε για να ανακουφίσει πολλές επιχειρήσεις και χιλιάδες εργαζόμενους από την ξαφνική καταιγίδα που μας βρήκε. Φώτισε επίσης το ευχάριστο γεγονός, ότι η κρίση ήταν και μια ευκαιρία εντατικού ψηφιακού εκσυγχρονισμού του κράτους και ταχύρυθμης εξοικίωσης των πολίτών στις νέες τεχνολογίες. Παράλληλα έστειλε ένα μήνυμα αισιοδοξίας σε όσους έχουν πληγεί οικονομικά από την επιδημία, αναγγέλλοντας ταυτόχρονα, μέτρα στήριξης, των 155 χιλιάδων μακροχρόνια ανέργων με έκτακτη οικονομική ενίσχυση.
Το μη αναμενόμενο (για πολλούς) ήταν το τρίτο επίπεδο της ομιλίας του πρωθυπουργού: Η αναφορά του στους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου και κυρίως του “σπαρατήρητους”. Αφού ο κ. Μητσοτάκης εξέφρασε τον θαυμασμό του για όλους όσοι έδωσαν μάχες για να δαμάσουν το πρώτο κύμα του κοροναϊού και αφού αναφέρθηκε στους γιατρούς τους νοσηλευτές, τους ένστολους και την Πολιτική Προστασία που στάθηκαν -όπως είπε- στην πρώτη γραμμή, απευθύνθηκε στην “αόρατη” κοινωνία της εργασίας.
- “Είναι σίγουρο πως, όταν περάσει η κρίση, θα βλέπουμε αλλιώς τους ανθρώπους που γεμίζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ, είπε. Θα ανησυχούμε αν το παλικάρι στο μηχανάκι δεν φοράει το κράνος του. Και θα λέμε καλημέρα στις γυναίκες και στους άντρες που θα αδειάζουν τους κάδους της γειτονιάς μας. Δεν θα είναι πια αόρατοι όπως ήταν, ίσως, για κάποιους. Πολλοί έπρεπε να βάλουν την προστατευτική μάσκα για να λάμψει από πίσω της το φωτεινό τους πρόσωπο”.
Και αν για κάποιους η αναφορά ενός “δεξιού” πολιτικού στους αφανείς ήρωες της εργατικής τάξης, τους μαχητές αυτής της «νέας καθημερινότητας» ήταν απλώς ένα ευχάριστο ξάφνιασμα , όσοι παρακολουθούν τον πολιτικό βηματισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη, βλέπουν σε αυτή τη συναισθηματική αποστροφή του, τη συνειδητή (βήμα- βήμα) πολιτική αναφορά που επιχειρεί σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.
Η σημερινή κρίση, πέρα ότι ανέδειξε στην πράξη πολλές από τις αρετές του πρωθυπουργού, του δίνει την ευκαιρία, – ως διαχειριστή της πρωτοφανούς “καταιγίδας” και μοναδικού πρωταγωνιστή της πολιτικής επικαιρότητας – να βάλει τα θεμέλια της “παράταξης της νέας καθημερινότητας”. Αυτό δηλαδή που πολλοί πολιτικοί σχολιαστές επιχειρούν, κατά καιρούς, να “διαβάσουν” σχηματικά ως “άνοιγμα στο Κέντρο”.
Κατά τη γνώμη μας, ο πρωθυπουργός, με την πολιτική του – όπως και τις επιλογές του σε συνεργάτες – επιχειρεί να εκτείνει την πολιτική του εμβέλεια ευρύτερα και οριζόντια, κάτι που οι “παλιές καραβάνες” της Αριστεράς, το “έχουν πιάσει”. Γι’αυτό και η αμηχανία μετα πανικού στο ΣΥΡΙΖΑ.
