Το πέταγμα μιας πεταλούδας στο Παρίσι μπορεί να προκαλέσει μεγάλη θαλασσοταραχή στο Αιγαίο. Η αγωνία του Εμμ. Μακρόν να μην επιστρέψει η πρωτεύουσα της Γαλλίας στην Δεξιά στις δημοτικές εκλογές του Μαρτίου συνδέεται με την σκλήρυνση της στάσης του απέναντι στην προοπτική διεύρυνση της ΕΕ.
Και κάπως έτσι, αν ο Μακρόν αναλάβει πρωτοβουλία για την διακοπή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προκειμένου να περιορίσει τη δυναμική του Σαρκοζισμού στο Παρίσι, τότε ο τουρκικός θυμός θα εκφραστεί με ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών.
Διπλωματικές πηγές συνδέουν το βέτο του Εμμ. Μακρόν στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας με την πρόθεσή του να ηγηθεί μιας νέας πολιτικής αντι-διεύρυνσης που θα προβλέπει τερματισμό, όχι απλώς πάγωμα, της ευρωπαϊκής προοπτικής χωρών που δεν προσαρμόζονται στις κοινοτικές ράγες παρόλο που, θεωρητικά, επιθυμούν μια τέτοια πορεία.
Στο βάθος της εικόνας υπάρχει η Αγκυρα που αντιμετωπίζεται από τις Βρυξέλλες με αμφιθυμία: Οι δύο πλευρές δεν μπορούν να συνεννοηθούν αλλά καμία πλευρά δεν θέλει να πάρει την ευθύνη του διαζυγίου.
Αν ο Μακρόν χάσει το Παρίσι, θα δυσκολευτεί να συνέλθει. Η Ρασιντά Νταντί, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Ν. Σαρκοζί, επικεφαλής της δημοτικής αρχής στο έβδομο διαμέρισμα της πρωτεύουσας, απειλεί την σοσιαλίστρια Αν Ινταλγκό που θα δώσει ξανά τη μάχη για να επανεκλεγεί δήμαρχος.
Για τον Γάλλο πρόεδρο το διακύβευμα δεν είναι τόσο η καλή επίδοση ενός δικού του υποψήφιου, όσο η αποτροπή μιας νίκης υψηλού συμβολισμού της Δεξιάς. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η επιφυλακτικότητα απέναντι στην περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ “πουλάει” και ο σκεπτικισμός απέναντι στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας ακόμη περισσότερο.
Το ξέρουν όλοι: Στην Αγκυρα, στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα. Και όλοι περιμένουν. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι ο Μακρόν δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη – από την οποία θα εξαρτηθεί το δικό του παιχνίδι με τη στρόφιγγα του προσφυγικού.
