Ο Νίκος Μπίστης έγραψε ότι «ο Κουφοντίνας σταμάτησε για να ζήσει». «Μακάρι – έστω και έτσι- να κατάλαβε την αξία της ανθρώπινης ζωής. Δεν φαίνεται απο αυτά που γράφει. Προσπαθεί να οικειοποιηθεί τους κινητοποιημένους κατά της αστυνομικής βίας πολίτες», είπε, για να συμπληρώσει δηκτικά: «Μόνο τους καρναβαλιστές στην Ξάνθη δεν επικαλέστηκε ως άλλοθι και συμπαραστάτες του».
Ο Δημήτρης Παπαδημούλης έγραψε ότι «η δολοφονία ανθρώπων από αυτόκλητους τιμωρούς, είναι εχθρική για την Δημοκρατία και τις αξίες της Αριστεράς. Τρέφει την Δεξιά και την κρατική καταστολή. Υπονομεύει τους ειρηνικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας».
Αμφότεροι τα έγραψαν και τα είπαν, αφού ο Κουφοντίνας είχε ανακοινώσει ότι σταματά την απεργία πείνας, είχε στείλει τους αγωνιστικούς του χαιρετισμούς σε «αυτό που γίνεται εκεί έξω» και είχε δηλώσει ότι «με την καρδιά και το μυαλό είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας».
Φλωρίδης: Με το καλό και στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ
Ατυχώς για εκείνους, ο Γιώργος Φλωρίδης είχε προηγηθεί, γράφοντας: «Ο κατά συρροή δολοφόνος Κουφοντίνας, διέκοψε την απεργία πείνας, καλώντας σε συμμετοχή και κοινούς αγώνες, στις διαδηλώσεις που οργανώνει ο ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί αριστεροί. Άντε με το καλό και στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ».
Ακόμη πιο ατυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ, το καυστικό σχόλιο Φλωρίδη ήταν το πικρό ανέκδοτο που κυκλοφορούσε όλο το τριήμερο μεταξύ εκείνων – των λίγων – εντός του κόμματος που είχαν δει, και προειδοποιύσαν επί ματαίω, για την παγίδα της στήριξης στον τρομοκράτη απεργό πείνας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στην παγίδα Κουφοντίνα
Τώρα, η αποτίμηση που έγινε, κατά τις πληροφορίες και σε συσκέψεις του τριημέρου στην Κουμουνδούρου, βγάζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πολλαπλά εγκλωβισμένο στην «παγίδα Κουφοντίνα»:
- Η τακτική που ακολούθησε στην απεργία πείνας ο Κουφοντίνας και ο τρόπος με τον οποίον την έληξε έδειξε ότι ο εκτελεστής της 17 Νοέμβρη ουδεμία πρόθεση να αναδείξει το κράτος δικαίου είχε – ήθελε μόνον μια εκ του ασφαλούς αναμέτρηση με το «σύστημα» για να εμφανίσει εαυτόν μπροστάρη νέων «κινημάτων». Και, κυρίως, να φτιάξει μια μαγιά υποστηρικτών για τις μέρες της αποφυλάκισής του.
- Ο Αλέξης Τσίπρας, παρ’ ότι το επιχείρησε, δεν κατάφερε να περάσει την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην καταδίκη της δράσης του Κουφοντίνα και στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων ενός καταδικασμένου και φυλακισμένου τρομοκράτη. Εκείνο που έμεινε ήταν η γραμμή Δρίτσα – τον οποίον ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν τόλμησε ούτε καν να ψέξει – και η νεολαία του κόμματος στοιχισμένη πίσω από το σύνθημα… «όταν οι αντάρτες έρθουν στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα».
Η δικαίωση Μητσοτάκη
- Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δικαιώθηκε, μένοντας μέχρι τέλους στην εξ αρχής σταθερή γραμμή του: Την γραμμή που, ορθώς, εκλάμαβανε ως προσχηματικά τα αιτήματα Κουφοντίνα και έλεγε ότι η δημοκρατία δεν εκβιάζεται και δεν διαπραγματεύεται με τρομοκράτες-δολοφόνους.
- Η ταύτιση με τα παρακμιακά άκρα επαναφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στον στενό πολιτικό στίβο της ριζοσπαστικής και εξωκοινωβουλευτικής αριστεράς. Ακυρώνει την προσπάθειά του να εμφανίσει τις διαδηλώσεις του τελευταίου διαστήματος ως κίνημα της νεολαίας και του κοινωνικού θύμα και όχι ως στήριξη στον Κουφοντίνα, και κυρίως τον απομακρύνει ξανά από το μεγάλο κεντροαριστερό κοινό – το κοινό, στο οποίο διακαώς θέλει να απευθυνθεί ο πρόεδρός του αλλά ξορκίζεται και εκδιώκεται σταθερά από τον σκληρό πυρήνα του κόμματος.
Στο δια ταύτα, στον έβδομο και «προεδρικό» όροφο της Κουμουνδούρου, για την υπόθεση Κουφοντίνα ισχύει απλώς το ότι… «την φυσάνε και δεν κρυώνει». Και, πια, περιμένουν εναγωνίως τις επόμενες δημοσκοπήσεις. Στα κατώτερα πατώματα, αντιθέτως, εορτάζεται η αγωνιστική μακαριότητα του 3% – χωρίς ιδιαίτερο άγχος ούτε για τις δημοσκοπήσεις, ούτε για την επιστροφή στην εξουσία.
