Του Κώστα Μποτόπουλου
Υπάρχει κάτι το σχεδόν προκλητικά υποκριτικό στη στάση της πλειοψηφίας του αμερικανικού λαού απέναντι στον οριστικά ηττημένο πλέον Πρόεδρο, αρκετών βουλευτών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος που ως χτες του επέτρεπαν τα πάντα, μεγάλων εταιριών που αποσύρουν τις χορηγίες τους ή δεν θέλουν πια να κάνουν μπίζνες μαζί του (Coca Cola, Marriott, AT&T, Walmart, General Motors, ακόμα και η πανταχού παρούσα Deutsche Bank), του Twitter που του μπλοκάρει το λογαριασμό μέσω του οποίου επί τέσσερα χρόνια έσπερνε το μίσος, όσων προώθησαν με τέτοια ορμή τη δεύτερη παραπομπή του για καθαίρεση που θα ολοκληρωθεί όταν δεν θα μπορεί πλέον να καθαιρεθεί.
Κρύβει μια μεγάλη συλλογική αποτυχία η ανακάλυψη, από όλους αυτούς, στο παρά ένα της θητείας του, ότι ο Τραμπ ήταν αυτό που δεν έκρυψε ποτέ: ένας αυταρχικός λαϊκιστής που εξελέγη για να χρησιμοποιήσει το αξίωμα του για προώθηση της εγωμανίας του και των προσωπικών του συμφερόντων και που στη διαδρομή, συμπληρωματικά αλλά αναπόφευκτα, διέλυσε τις βάσεις της παγκόσμιας δημοκρατίας, οικονομίας και διεθνούς συνεργασίας.
- Φεύγει, αυτό έχει σημασία, και όλες αυτές οι βάσεις χρειάζονται αναμόρφωση και όχι αναπαλαίωση.
Πικρή η γεύση και στη συζήτηση για την πανδημία
Παρόμοια αν και λιγότερο έντονη αίσθηση αφήνει και η όλη συζήτηση γύρω από την πανδημία, που ξαφνικά μεταστράφηκε στα πιστοποιητικά εμβολισμού, εθνικά και διεθνή, και στο ποιες δραστηριότητες θα ανοίξουν πρώτες και ποιες δεύτερες, λες και με το υγειονομικό ζήτημα καθάρισε η ανθρωπότητα, λες και το χτύπημα στην πραγματική οικονομία είναι ανατάξιμο με απλές διαρρυθμίσεις, λες και η επίδραση στις δομές της οικονομίας, αλλά και της κοινωνικής ζωής, είναι τέτοια που δεν χρειάζονται, κι αυτές, βαθιά ανάταξη.
(Από την εβδομαδιαία τακτική ανάλυση του Κώστα Μποτόπουλου – Όλη η ανάλυση ΕΔΩ)
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
