Η αιφνιδιαστική συνάντηση Τραμπ-Ερντογάν στο Λονδίνο, λίγο πριν από την προγραμματισμένη συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, δεν αποτέλεσε έκπληξη μόνο για την ελληνική διπλωματία, μπορεί να προκάλεσε ξάφνιασμα ακόμη και στην αμερικανική. Συναντήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο υπό άκρα μυστικότητα και δεν ακολούθησαν διαρροές από καμία από τις δύο πλευρές. Τα αμερικανικά ΜΜΕ δεν μετέδωσαν πληροφορίες από τη συνάντηση, κάτι που επιβεβαίωσε ότι η συζήτησή τους ήταν αυστηρά ιδιωτική.
Λίγα 24ωρα πριν, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε εκδώσει μια ανακοίνωση πολύ επικριτική για τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες, ενώ το κλίμα στην προηγούμενη επικοινωνία Τραμπ-Ερντογάν ήταν περισσότερο από θερμό. Κάπως έτσι ενισχύθηκε η αίσθηση ότι ο Ντ. Τραμπ κινείται απέναντι στην Τουρκία με έναν τρόπο που βρίσκεται σε δυσαρμονία ακόμη και με κεντρικά στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματός του.
Ο Αμερικανός πρόεδρος προκάλεσε μεγάλη αίσθηση λέγοντας λίγο πριν από την έναρξη των εργασιών της Συνόδου του ΝΑΤΟ “μ αρέσει η Τουρκία, τα πάω πολύ καλά με τον πρόεδρο Ερντογάν”, ενώ υπερασπίστηκε ακόμη και την αγορά S400 από τη Ρωσία, με τον ισχυρισμό ότι φταίει ο Ομπάμα που δεν τους πούλησε τα Patriot που τους είχε υποσχεθεί. Ειδικά γι αυτό, για την ανοχή του απέναντι στη συνεργασία Μόσχας-Αγκυρας στα εξοπλιστικά, έχει δεχθεί σφοδρή κριτική στην Ουάσιγκτον.
Με αυτά και με εκείνα, πολλοί ενδιαφερόμενοι για τις διεθνείς σχέσεις θυμήθηκαν το προ μηνός δημοσίευμα των New York Times που απέδωσαν τη διαπλοκή Τραμπ-Ερντογάν στο κανάλι που συνδέει τρεις γαμπρούς: Ο ένας, ο υπουργός Οικονομικών της Τουρκίας, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, είναι γαμπρός του προέδρου Ερντογάν και έχει την ευθύνη για την πρόοδο στις σχέσεις της χώρας με τις ΗΠΑ. Ο άλλος είναι ο Μεχμέτ Αλί Γιαλτσινάγκ, γαμπρός ενός Τούρκου μεγιστάνα και έγινε επιχειρηματικός εταίρος του Trump Organization. Είναι ο βασικός υποστηρικτής των συμφερόντων Ερντογάν στον Λευκό Οίκο. Ο τρίτος είναι ο Τζάρεντ Κούσνερ, γαμπρός και σύμβουλος του Τραμπ, ο οποίος ασχολείται με την ευρεία έννοια με την εξωτερική πολιτική και ειδικά με τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις.
Δεν μπορεί παρά να στρέψει κανείς το βλέμμα του στους τρεις γαμπρούς για να αναλύσει την απόφαση του Τραμπ να αποσύρει αμερικανικά στρατεύματα από τη βόρεια Συρία και, στις αρχές Οκτωβρίου, να κάνει πράξη την εξαγγελία του, ανοίγοντας τον δρόμο για τις τουρκικές δυνάμεις ώστε να πραγματοποιήσουν εισβολή.
Με βάση την ίδια ανάλυση, η στήριξη Τραμπ στον Ερντογάν και στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν ληφθεί υπόψιν ο στενός προσωπικός τους δεσμός που υπερβαίνει τα όρια της διπλωματίας.
