Έντονη ανησυχία προκαλεί στους ασθενείς η διάγνωση ενός όγκου στο νεφρό, αλλά η παρουσία του δεν σημαίνει πάντοτε πως κάποιος έχει καρκίνο. Αντιθέτως, οι πιθανότητες να πρόκειται για κακοήθη νόσο εξαρτώνται από αρκετούς παράγοντες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται η ηλικία και το μέγεθος των όγκων.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα επιδημιολογικά δεδομένα, ο κίνδυνος να πρόκειται για καρκίνο αυξάνεται με την ηλικία – ιδιαίτερα μετά τα 60-65 έτη. Στα νεότερα άτομα, όμως, συχνά διαπιστώνεται πως ο όγκος ήταν καλοήθης.
Αυτό είναι πιθανότερο να συμβαίνει όταν ο όγκος έχει μικρό μέγεθος (συνήθως κάτω από 4 εκατοστά του μέτρου) αλλά και όταν παρατηρείται σε ορισμένες υποομάδες του πληθυσμού.
Ο γενικός κανόνας είναι πως όσο μικρότερη είναι μία μάζα που βλέπουμε στο νεφρό, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να είναι καλοήθης. Οι πιθανότητες αυτές είναι ιδιαιτέρως αυξημένες όταν ο ασθενής είναι μη καπνιστής, ηλικίας κάτω των 60 ετών και όταν δεν πάσχει από ορισμένα γενετικά νοσήματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να ζητήσουμε περαιτέρω απεικονιστικές εξετάσεις ή ακόμα και βιοψία για να εξακριβώσουμε την φύση του όγκου.
Σε αντίθεση με τους καρκίνους του νεφρού, οι καλοήθεις όγκοι του δεν εξαπλώνονται σε απομακρυσμένα τμήματα του σώματος. Μπορεί όμως να μεγαλώσουν πολύ τοπικά ή και να εξαπλωθούν στους παρακείμενους ιστούς. Μετά την επιτυχή αντιμετώπισή τους, εξάλλου, είναι σπάνιες οι υποτροπές τους.
Οι νεφροί βρίσκονται στο οπίσθιο τμήμα της κοιλιάς (πίσω από τα σπλάχνα), δεξιά κι αριστερά από την σπονδυλική στήλη (στο ύψος της μέσης). Ο κύριος ρόλος τους είναι να διηθούν (φιλτράρουν) το αίμα και να απομακρύνουν τις τοξίνες και τα άχρηστα προϊόντα του μεταβολισμού. Συμμετέχουν ακόμα στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών (κάλιο, νάτριο, ασβέστιο), στον έλεγχο του όγκου των υγρών στον οργανισμό και στην αιμοποίηση, δηλαδή την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων (είναι τα κύτταρα στο αίμα που μεταφέρουν οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά παντού στο σώμα).
Οι περισσότεροι άνθρωποι που αναπτύσσουν κάποια μάζα στο νεφρό, δεν παρουσιάζουν συμπτώματα όσο αυτή έχει μικρό μέγεθος. Αυτό ισχύει είτε είναι καλοήθης είτε όχι. Έτσι, οι όγκοι των νεφρών συνήθως γίνονται αντιληπτοί τυχαία, κατά τις απεικονιστικές εξετάσεις (π.χ. υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία) που κάνουν οι ασθενείς για άλλους λόγους.
Οι καλοήθεις όγκοι μπορεί να είναι διαφόρων ειδών, κάθε ένας από τους οποίους έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Το πιο συχνό είδος είναι:
| Συνεχίστε την ανάγνωση του άρθρου στο Healthmag.gr |
